Η ίδια περιέγραψε τη σκηνή έξω από την πρεσβεία, κατά την αίτησή της για βίζα
Τάμτα: «Πριν από δύο χρόνια πήρα την υπηκοότητα – Μέχρι τότε ταλαιπωρούμουν…»
Καλεσμένη στην εκπομπή της ΕΡΤ, «Στούντιο 4» βρέθηκε η Τάμτα το μεσημέρι της Παρασκευής, η οποία μίλησε ανοιχτά για τη ζωή της στη Γεωργία, την απόφασή της να μεταναστεύσει στην Ελλάδα, αλλά και τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετώπισε με τα έγγραφά της, μέχρι να καταφέρει να αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα.
Θυμάμαι όταν μπήκα στην Πρεσβεία να ζητήσω τη βίζα, υπήρχαν ταλαιπωρημένοι άνθρωποι έξω, με πλαστά χαρτιά, ήταν απελπισμένος ο κόσμος. Εγώ, επειδή μιλούσα Αγγλικά, ήμουν άνετη και με ρώτησε πού πάω. Του είπα ότι θα πάω διακοπές με την κόρη μου γιατί έμενε η μαμά μου Ελλάδα. Βγήκα έξω και ντρεπόμουν να πω ότι πήρα βίζα γιατί υπήρχε βασανισμένος κόσμος. Έγινε χαμός, δεν το περίμεναν
Η γνωστή τραγουδίστρια αναφέρθηκε με ειλικρίνεια στην προσωπική της πορεία, εξηγώντας πως πολλές φορές χρειάζεται να κάνει έναν απολογισμό για να συνειδητοποιήσει την απόσταση που έχει διανύσει.
«Χρειάζεται να σκέφτομαι για να εκτιμήσω την πορεία μου. Γιατί όταν συνέβησαν πράγματα, και λόγω ηλικίας, δεν το εκτιμάς όπως θα έπρεπε. Κοιτάω πίσω γι’ αυτόν τον λόγο. Προχωράει μπροστά, δεν θέλω να μένω στο παρελθόν, αλλά είναι ένας τρόπος να πω στον εαυτό μου “μπράβο”», είπε χαρακτηριστικά.
Αναλύοντας τις εσωτερικές της ανησυχίες, τόνισε: «Πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να σκέφτεται πράγματα που δεν υπάρχει λόγος και προέρχονται από τα παλιά. Όσα έχω ζήσει και βιώσει, νομίζω με ωρίμασαν. Δεν φοβάμαι τίποτα! Πολλές φορές μπαίνω στη διαδικασία να σκεφτώ ότι οι συνθήκες της ζωής μου είναι καλές, μια γενική εικόνα. Αλλά δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο».
Μιλώντας για τη μετανάστευσή της στην Ελλάδα, η Τάμτα αποκάλυψε: «Σκέφτομαι πως ό,τι κι αν συμβεί, θα επιβιώσω. Όλο αυτό το κουβαλώ κι αν δεν είχα περάσει όλα αυτά, δεν θα μπορούσα να τα χειριστώ έτσι. Το 2000 ήρθα για λίγο και το 2001 ήρθα κανονικά στην Ελλάδα».
Η απόφαση να φύγει από τη Γεωργία, όπως εξομολογήθηκε, ήταν ολοκληρωτικά δική της. «Ήταν δική μου απόφαση να διαλύσω τη ζωή. Έφυγα από τη Γεωργία σκεπτόμενη για ένα χρονικό διάστημα, μόλις είχα χωρίσει, να κάτσω με τη μαμά και την κόρη μου. Έβλεπα ευκαιρίες και έλεγα “να την πιάσω αυτή την ευκαιρία;”. Ήταν πολύ δύσκολο τότε να φύγω, έδιναν δύσκολα βίζα».
Ωστόσο, η διαδικασία απόκτησης της άδειας διαμονής ήταν εξαιρετικά επίπονη και χρονοβόρα. «Άργησε πολύ η διαδικασία για να μπορέσω να κατακτήσω την άδεια διαμονής. Δεν βοήθησε η αναγνωρισιμότητα! Δεν γινόντουσαν εξαιρέσεις. Περίμενα τον νόμο για να μπορέσω να καταθέσω τα χαρτιά. Η μαμά μου ήρθε με βίζα, αλλά μετά βγήκε νόμος και είχε κανονικά χαρτιά».
Όπως σημείωσε, η ταλαιπωρία με τα έγγραφά της συνεχίστηκε για πολλά χρόνια: «Πριν από δύο χρόνια πήρα την υπηκοότητα. Μέχρι τότε ταλαιπωρούμουν να ανανεώνω τα χαρτιά μου! Δεν ξέρω πόσα πράγματα συμβαίνουν τυχαία στη ζωή μου. Πολλές φορές έχω προκαλέσει την τύχη μου. Ο φόβος είναι πολύ κακό και οτιδήποτε με φοβίζει και ταυτόχρονα μου δημιουργεί ένα γαργαλητό, πρέπει να ακολουθήσω το ωραίο και όχι το “φοβάμαι”. Οτιδήποτε έχω τολμήσει, μου έχει βγει σε καλό!».
Η Τάμτα δεν έκρυψε τον προβληματισμό της για την παγκόσμια αστάθεια και το ενδεχόμενο πολεμικών συγκρούσεων. «Υπάρχουν πράγματα που με φοβίζουν αρκετά. Με τρομάζουν οι πόλεμοι! Κάθε φορά, σε οποιαδήποτε τόπο, περνάω αρκετά δύσκολα. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι ζούμε περίεργες εποχές, ποτέ δεν ξέρεις. Έχω προτέρημα που δεν είναι κάτι άγνωστο για εμένα, αν και δεν θα ήθελα να περάσω ξανά κάτι παρόμοιο», κατέληξε.