Κατά το κοινώς λεγόμενο, οι πολιτικοί συχνά λένε «τρίχες». Ομως η Αφροδίτη Λατινοπούλου κατάφερε να υφάνει πολιτικό ένδυμα χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη τις τρίχες. Κάπως έτσι δεν συστήθηκε στο πανελλήνιο; Μία πολιτεύτρια της Νέας Δημοκρατίας, από τη Θεσσαλονίκη, που δεν κατάφερε να πείσει με συμβατικό λόγο το εκλογικό σώμα και μάζεψε μόλις 5.000 σταυρούς στις εκλογές του 2019. Και ύστερα μίλησε για τρίχες και τα κιλά γνωστής τηλεπαρουσιάστριας. Ηταν μία περίεργη, προκλητική, αλλά, εν τέλει, αποτελεσματική προσπάθεια που της άνοιξε την πόρτα της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Το καλοκαίρι του 2021 ανέβασε ένα βίντεο στην κοινωνική δικτύωση διά του οποίου επέκρινε την αποδοχή της αξύριστης μασχάλης ως στοιχείο της γυναικείας εμφάνισης. Και η δήλωση με την οποία έγινε γνωστή ανά το πανελλήνιο, ήταν κατά λέξη αυτή: «Αφήνουν τρίχες στα πόδια και το φωτογραφίζουν, τρίχες στη μασχάλη, τρίχες στο μουστάκι, ραγάδες, πανάδες, κυτταρίτιδα και οτιδήποτε άλλο αντιαισθητικό υπάρχει πάνω τους. Δεν μου αρέσει όλο αυτό που βλέπω. Και δεν καταλαβαίνω, αφού το αγαπάς τόσο πολύ το αξύριστο πόδι σου, εγώ γιατί πρέπει να το δω; Το βλέπεις εσύ και το χαίρεσαι. Εγώ γιατί να το βλέπω; Είναι άσχημο».
Ολο αυτό δεν το λες και πολιτική πλατφόρμα. Αλλά έκανε δουλειά. Το Twitter τσίμπησε. Το ίδιο και οι εκπομπές της πρωινής τηλεόρασης. Λογικό. Μιλάμε για την τέλεια συνταγή. Μία φωτογενής νέα γυναίκα, που ούτως ή άλλως τραβάει τα βλέμματα, λέει κάτι προκλητικό που διεγείρει και το αφτί. Μέσα σε μία μέρα την έμαθε όλη η χώρα. Η Αριστερά τη λοιδόρησε. Δηλαδή έβαλε βούτυρο στο ψωμί της. Και η Νέα Δημοκρατία την απομάκρυνε. Κοινώς της χάρισε δωρεάν τηλεοπτικό χρόνο και τη σύστησε ως εναλλακτική επιλογή στο κοινό που βρίσκεται στα δεξιά της. Και κάπως έτσι, η τριαντάρα δικηγόρος από τη Θεσσαλονίκη, κόρη εκπαιδευτικών και πρώην αθλήτρια του τένις, βρέθηκε να μιλάει για πολιτική, καλλιεργώντας το προσωπικό της κοινό. Ποιο είναι αυτό το κοινό; Ετερόκλητο. Πιτσιρικάδες που την ακολουθούν στο Instagram (140.000 followers), ηλικιωμένοι που γοητεύονται από την εικόνα της, «μπαγιάτηδες», δηλαδή παλαιοί, Θεσσαλονικείς που ψήφιζαν μια ζωή Κώστα Καραμανλή, θεοσεβούμενοι που παίρνουν το μήνυμα από το σταυρουδάκι στον λαιμό της. Πήγε να συμπράξει με τον Μπογδάνο. Τα έσπασαν. «Σφάζεται» με τον μεγάλο της ανταγωνιστή, τον Βελόπουλο. Θα λύσουν τις διαφορές τους στα δικαστήρια. Εκλεισε το μάτι στον Σαμαρά, αλλά, όπως φαίνεται, δεν βρίσκει ανταπόκριση. Αντιθέτως, απολαμβάνει τη συμπάθεια, τουλάχιστον, του Κώστα Καραμανλή. Ισως τώρα να τη συμπαθούν και περισσότεροι στη ΝΔ: ψήφισε να μη συζητηθούν τα Τέμπη στην Ευρωβουλή και δήλωσε ότι δεν θα συμμετάσχει στις συγκεντρώσεις. Μήπως βλέπει μπροστά;
Στην Αμερική θα κατέτασσαν τη Λατινοπούλου στη σφαίρα της alt right ιδεολογικής προσέγγισης των πραγμάτων. Εθνικιστικός λόγος, απόρριψη της συμβατικής πολιτικής, δαιμονοποίηση των αντιπάλων και πολεμική ενάντια στην αφηρημένη έννοια της woke κουλτούρας. Στον κόσμο που περιγράφει, οι μετανάστες έρχονται για να μας εξισλαμίσουν, η πέμπτη φάλαγγα του woke υπονομεύει τον θεσμό της οικογένειας και τις εθνικές παραδόσεις, ο Μητσοτάκης είναι σοσιαλιστής και ο Τραμπ αποτελεί την απάντηση στα ερωτήματα που σύγχρονου κόσμου. Αν ο Τραμπ είναι πολιτικό προϊόν, η Λατινοπούλου διεκδικεί την αντιπροσωπεία στην Ελλάδα. Θυμηθείτε πώς χόρεψε το YMCA στο πλατό πρωινής εκπομπής και έγινε ο πρώτος αρχηγός κόμματος που επέδειξε χορευτικές ικανότητες σε κάτι διαφορετικό πέραν του καλαματιανού. Στην Ευρωβουλή συμπορεύεται με τη Λεπέν και τον Ορμπαν. Και αυτοπροσδιορίζεται ως κεντροδεξιά. Το ίδιο λέει και για τη Λεπέν.
Αλλά όσοι τη γνωρίζουν πιστεύουν ότι θέλει να γίνει μία καλοφτιαγμένη κόπια της Τζόρτζια Μελόνι. Βέβαια αν ανατρέξετε στο παρελθόν της Μελόνι, θα δείτε μία νέα γυναίκα, με μαύρα μαλλιά κουρεμένα σε καρέ και συμπεριφορά αγοροκόριτσου, έτοιμη να τραμπουκίσει το πολιτικό σύμπαν της Ιταλίας για χάρη του Μπερλουσκόνι. Δεν μοιάζουν και τόσο. Οταν η Μελόνι έβγαινε στην τηλεόραση έτριζαν οι οθόνες από τις φωνές της. Η Λατινοπούλου το πάει αλλιώς. Αν φωνάξει, θα φθείρει το προφίλ του καλού κοριτσιού που είναι εγγονή παπά και απαντά στις ανησυχίες της τρίτης ηλικίας για το μέλλον της οικογένειας και τα παλικάρια που χάνουν τον ανδρισμό τους. Και η ίδια έχει καταλάβει ότι στην πολιτική, πάνω από τον προγραμματικό λόγο, αυτό που, τελικά, μετράει περισσότερο, είναι να ικανοποιείς το ένστικτο και το θυμικό του ψηφοφόρου σου. Και έτσι η Λατινοπούλου δεν χρειάζεται, στην πραγματικότητα, κόμμα. Δεν έχει ανάγκη στελέχη για να διαδώσουν το περιεχόμενο της πλατφόρμας της. Δεν υπάρχει λόγος να νοικιάζει γραφεία. Της αρκεί η τηλεόραση και η κοινωνική δικτύωση. Οταν η βασική πολιτική σου θέση συμπυκνώνεται σε δύο-τρεις άξονες και αναπτύσσεται πάνω στη διαμαρτυρία, όλα τα παραπάνω είναι περιττά.
Το, αξιόπιστο, ρεπορτάζ από τη Θεσσαλονίκη αναφέρει ότι ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη κάποιες επαφές με στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που σκέφτονται να μετακινηθούν προς τη «Φωνή Λογικής». Αναμενόμενο. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι εκεί υπάρχει ψωμί, ενώ οι τάσεις στην κοινωνία ευνοούν μία βαλκανική εκδοχή της Λεπέν ή, όπως προτιμάει, της Μελόνι. Μία νέα, όμορφη γυναίκα που συχνά μιλάει σαν συνταξιούχος επαρχιακού καφενείου. Τι πιο ενδιαφέρον από αυτό;