Οι αιφνίδιες φυσικές καταστροφές σε Πάρο, Μύκονο αλλά και σε άλλα μέρη της χώρας από την απότομη κλιματική μεταβολή που επέφερε ραγδαίες βροχοπτώσεις δείχνουν ακριβώς ότι η ιστορία του κλίματος δεν αστειεύεται. Τα απότομα καιρικά φαινόμενα, με μεγαλύτερη ένταση από ποτέ, δεν ξεχωρίζουν τόπους. Αντίθετα. Αν αθροιστούν με κακοτεχνίες, παραβάσεις, οικιστικές υπερβολές, αυθαιρεσίες, επιτείνουν τις καταστροφές. Και αυτό αποδεικνύεται στα εν λόγω κορυφαία τουριστικά μέρη. Οταν ποτάμια γίνονται πάρκινγκ, όταν φράζονται γεφυράκια ή τσιμεντώνονται εμποδίζοντας τη φυσική ροή του νερού και την έξοδό του στη θάλασσα, οι ζημιές είναι ακόμη μεγαλύτερες. Οταν μπάζα ρίχνονται μέσα στα ρέματα επίσης. Οταν πάνω από όλα έχουμε παραιτηθεί από την αρχαία σοφία της ξερολιθιάς – που παίζει κεντρικό ρόλο στη διαχείριση της βροχής, ρωτήστε και τους Τηνίους –, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Αυτά αφορούν εν πολλοίς τις τοπικές, βέβαια, κοινωνίες. Και το φαραωνικό τουριστικό μοντέλο που έχουν επιλέξει.
Οι καταστροφές όμως ανέδειξαν και θέματα για τις κεντρικές εξουσίες. Ξεκινώ από τα θετικά. Οσον αφορά τη Μύκονο, που έχω γνώση, το «112» ήχησε έγκαιρα. Και αυτό έδωσε τη δυνατότητα στους ντόπιους να μεριμνήσουν και να προφυλαχθούν. Επίσης η τοπική Πολιτική Προστασία (ΓΓ) του δήμου λειτούργησε. Η στήλη έχει αναφερθεί ξανά στη μεγάλη σημασία που έχει η συμβολή και εμπλοκή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στα θέματα αποτροπής καταστροφών. Οπως ξέρουν οι γηγενείς τον τόπο τους δεν τον ξέρει κανείς και άρα από τον πρώτο βαθμό εξουσίας πρέπει να ξεκινάει η όλη συζήτηση. Στο σκέλος του δεύτερου βαθμού, των περιφερειών, πρέπει ακόμη να γίνει δουλειά. Οι περιφέρειες μοιάζουν αποκομμένες από τη σχέση τους με τους δήμους. Ενα ενιαίο συντονιστικό όργανο θα έχει τη δική του αξία και η λειτουργία του πρέπει να έχει ροή και διάρκεια.
Στην περίπτωση της Μυκόνου, για να είμαστε δίκαιοι, οι εκλεγμένοι αιρετοί της Περιφέρειας Νότιου Αιγαίου έσπευσαν (Στ. Μπρίγγος, Σπ. Αποστόλου) και έδρασαν. Η Πολιτική Προστασία από τη σημερινή κυβέρνηση, και σωστά πια, έχει τον χαρακτήρα και τη δομή του υπουργείου. Μια ενοποίηση των επιμέρους ρόλων, ένας καλύτερος συντονισμός και βέβαια περισσότερα χρήματα στο πεδίο (με προσλήψεις π.χ. πυροσβεστών) είναι στοιχήματα που πρέπει να δει σοβαρά η κεντρική εξουσία. Δεν αρκούν τα λοκντάουν. Ο νέος γ.γ. Πολιτικής Προστασίας Ν. Παπαευσταθίου έδειξε πως έχει γνώση της σημασίας να συνεννοείται με τους δήμους. Το θέμα είναι να καταλάβουμε όλοι πως είμαστε ανοχύρωτοι στη νέα ασύμμετρη απειλή, πως το κλίμα δεν αστειεύεται και πως μπορεί να μεταβάλλει τους όρους ζωής και καθημερινότητας σε 24 ώρες. Αν κάποτε όλα αυτά φάνταζαν μακρινά και είχαν λίγο τον χαρακτήρα «ασκήσεις επί χάρτου», τώρα είναι δομικά στοιχήματα για κυβερνήσεις, αιρετούς και επιχειρησιακούς.