Η ενέδρα που είχαν στήσει στον Ζελένσκι ο Τραμπ και ο αντιπρόεδρος του, ξεκίνησε όταν ο τελευταίος έβαλε στην κουβέντα τον Πούτιν και την ανάγκη επίτευξης συμφωνίας Ουκρανίας-Ρωσίας. Παρότι τον είχαν συμβουλεύσει να μην «τσιμπήσει», ο Ουκρανός πρόεδρος έκανε το λάθος και τόλμησε να πει ότι ο Πούτιν παραβιάζει τις συμφωνίες και δεν είναι να τον εμπιστεύεσαι.
Ακολούθησαν σκηνές πρωτοφανείς στη παγκόσμια ιστορία, τουλάχιστον μπροστά στις κάμερες και σε ζωντανή μετάδοση. Τραμπ και Βανς τραμπούκισαν άγρια τον Ζελένσκι, αλλά ανάμεσα στις απειλές, τους έμμεσους εκβιασμούς και τη διάχυτη περιφρόνηση, μία φράση του αντιπρόεδρου εξήγησε την άγρια συμπεριφορά της αμερικανικής ηγεσίας: θύμισε στον Ζελένσκι ότι τον Οκτώβριο πριν τις εκλογές, είχε παρευρεθεί σε εκδήλωση του Δημοκρατικού Κόμματος.
Ο Τραμπ και η ομάδα του δεν ξεχνούν και παίρνουν καθημερινά τη ρεβάνς με όσους τα προηγούμενα χρόνια τάχθηκαν εναντίον τους. Αλλά η αλησμόνητη σκηνή με τον Ζελένσκι δείχνει ότι το μόνο πράγμα που καθορίζει τη στάση του Τραμπ είναι ο ωμός συσχετισμός των δυνάμεων και ότι οικονομικό-πολιτικός όφελος μπορεί να προκύψει από αυτόν τον συσχετισμό.
Σε μία ακόμη παγκόσμια πρώτη μετά το «ξυλοφόρτωμα», ο δύστυχος Ζελένσκι πετάχθηκε έξω από τον Λευκό Οίκο χωρίς να κρατηθούν ούτε τα προσχήματα: του είπαν απλά ότι έπρεπε να φύγει. Χωρίς να υπογραφεί η συμφωνία συνεκμετάλλευσης των ουκρανικών σπάνιων πόρων, για την οποία είχε έρθει στην Ουάσιγκτον. Και ότι αν ήθελε να επιστρέψει, έπρεπε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του στον πλανητάρχη.
Ο Ουκρανός πρόεδρος δεν είχε πολλές επιλογές. Είτε θα έπρεπε να παραιτηθεί, μήπως κάποιο άλλο πρόσωπο εξευμενίσει τον Τραμπ. ‘Η να ζητήσει άμεσα συγνώμη. Προτίμησε το δεύτερο, σε μία επίσης χωρίς προηγούμενο δήλωση νομιμοφροσύνης:
«Είμαστε πολύ ευγνώμονες στις Ηνωμένες Πολιτείες για όλη την υποστήριξη. Είμαι ευγνώμων στον Πρόεδρο Τραμπ», είπε σε μία δήλωση του που υμνεί τον Αμερικανό πρόεδρο ακόμη μερικές φορές.
Η εσπευσμένη δήλωση συντάχθηκε προφανώς με ευρωπαϊκή συμμετοχή και συμβουλή. Μετά το επεισόδιο στο Λευκό Οίκο, μια σειρά από χώρες , εντός και εκτός ΕΕ, έσπευσαν να δηλώσουν την υποστήριξη τους στην Ουκρανία: οι πρόεδροι και οι πρωθυπουργοί της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Νορβηγίας, της Σουηδίας, της Ολλανδίας, της Λετονίας, της Λιθουανίας, της Εσθονίας, της Πολωνίας, της Ισπανίας, της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Μολδαβίας, της Πορτογαλίας, της Φινλανδίας, της Ισλανδίας, της Ιρλανδίας και του Λουξεμβούργου.
Αλλά στα πεδία των μαχών, ο ουκρανικός στρατός δεν μπορεί να αντέξει χωρίς αμερικανική υποστήριξη. Χώρια ότι ούτε η ΕΕ δεν είναι ενωμένη, καθώς Ουγγαρία και Σλοβακία πήραν το μέρος της Μόσχας ενώ η Μελόνι παρέστησε για μία ακόμη φορά τον Πόντιο Πιλάτο.
Την ίδια στιγμή που ο Τραμπ θυμίζει τις χειρότερες στιγμές της αποικιοκρατίας, η Ευρώπη πηγαινοέρχεται σαν ακέφαλο κοτόπουλο. Η Κάγια Κάλλας, μια αμερικανόφιλη Εσθονή που παίζει την επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, πήγε αυτή την εβδομάδα στην Ουάσιγκτον για να συναντήσει τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, Μάρκο Ρούμπιο, που τη σνόμπαρε: ματαίωσε την τελευταία στιγμή την προγραμματισμένη συνάντησή τους και την παράτησε να βλέπει διάφορους γερουσιαστές.
Ο Αμερικανός πρόεδρος δηλώνει πλέον ανοικτά την απέχθεια του για την ΕΕ, απειλώντας ότι θα επιβάλει αμέσα δασμούς 25% στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ισχυριζόμενος ότι το μπλοκ των 27 χωρών «σχηματίστηκε για να γα@@@@@ τις Ηνωμένες Πολιτείες».
Στο ουκρανικό μέτωπο, οι ΗΠΑ διαχώρισαν αυτή την εβδομάδα τη θέση τους από τους Ευρωπαίους αρνούμενες να κατηγορήσουν τη Ρωσία για την εισβολή της στην Ουκρανία. Στα Ηνωμένα Έθνη συντάχθηκαν με τη Μόσχα, καταψηφίζοντας ένα ψήφισμα για την Ουκρανία, που υποστηρίχθηκε από την Ευρώπη.
Αλλά οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν υιοθετήσει την τακτική του κατευνασμού του Τραμπ. Στις επαφές μαζί του, πετούν διάφορες ατάκες που ίσως θα τού αρέσουν ή θα τον κολακέψουν. Στον Λευκό Οίκο την Πέμπτη, ο Βρετανός πρωθυπουργός, εκτιμώντας προφανώς ότι θα άρεσε στον Τραμπ μια αντιιρανική αιχμή, είπε ξαφνικά από το πουθενά:
«χαιρετίζω τη δέσμευση (του Τραμπ) για ειρήνη», αλλά «δεν μπορεί να είναι ειρήνη που ανταμείβει τον επιτιθέμενο ή που δίνει ενθάρρυνση σε καθεστώτα όπως το Ιράν»(!).
Ο Στάρμερ έχει δηλώσει πρόθυμος να παράσχει βρετανικά στρατεύματα ως μέρος μιας ειρηνευτικής δύναμης στην Ουκρανία, με όρο την παροχή αεροπορικής, υλικοτεχνικής και επικοινωνιακής υποστήριξης από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αλλά ο Τραμπ απέρριψε την ιδέα των αμερικανικών εγγυήσεων ασφαλείας, λέγοντας: «Θα βάλουμε την Ευρώπη να το κάνει αυτό», δηλαδή να εγγυηθεί την ασφάλεια.
Επίσης για να τον καλοπιάσουν, αναγγέλλουν αύξηση των στρατιωτικών τους δαπανών, όπως έχει ζητήσει ο Αμερικανός πρόεδρος. Ο Στάρμερ ανακοίνωσε την Τρίτη τη μεγαλύτερη αύξηση των βρετανικών αμυντικών δαπανών από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, προκαλώντας την παραίτηση της υπουργού του για τη Διεθνή Ανάπτυξη.
Ανάλογη αύξηση των αμυντικών δαπανών ετοιμάζεται να αναγγείλει η μοιραία φον ντερ Λάιεν, για λογαριασμό όλων των κρατών μελών της ΕΕ.
Από τις δηλώσεις των Ευρωπαίων ηγετών απουσιάζουν δύο λέξεις: διαπραγματευτικές πρωτοβουλίες προς τη Μόσχα, για την επίτευξη ειρήνης. Έχουν αφήσει ελεύθερο τον τραμπούκο του Λευκού Οίκου, να εμφανίζεται ως ο μόνος ειρηνοποιός.
ΥΓ. Από τους Ευρωπαίους ηγέτες που έσπευσαν να συμπαρασταθούν στον Ζελένσκι, απουσιάζει αυτός που επί τρία χρόνια δηλώνει πιστός σύμμαχος της Ουκρανίας, δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του κλπ. Μαντέψτε ποιος.