Το 2021 η πλειοψηφία της ΝΔ στη Βουλή αποφάσισε, ψηφίζοντας τον νόμο Τσιάρα, πως η πρώην σύντροφος ενός κακοποιητή ή η μητέρα παιδιού κακοποιημένου από τον πατέρα, είναι υποχρεωμένη από το νόμο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας να συνευρίσκεται με τον κακοποιητή «για χάρη του παιδιού». Αλλά το πιο φρικτό απ’ όλα είναι ότι 4 χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου, παρακολουθούμε δικαστήρια να παραδίδουν τα παιδιά στα χέρια του ανθρώπου που έδειξαν ως κακοποιητή τους.
Όσες και όσοι παρακολουθούμε το ρεπορτάζ είμαστε αντιμέτωπες με την κυριολεκτική αρπαγή παιδιών που έχουν καταγγείλει κακοποίηση από τον πατέρα. Αρπαγή από το ίδιο το κράτος το οποίο βάζει υποθέσεις κακοποίησης στο αρχείο και παραδίδει την επιμέλεια σε σεξουαλικούς κακοποιητές. Συχνά δε κατά την αρπαγή τα παιδιά που αποχωρίζονται τη μητέρα που αναγνωρίζουν ως ασφαλή γονέα, χτυπιούνται φωνάζοντας πως αρνούνται να πάνε στον πατέρα τους. Όμως η Πολιτεία έχει κάνει την επιλογή να μην πιστέψει τα παιδιά. Με εξαίρεση κάποιους δικαστικούς οι οποίοι θα έπρεπε να είναι ο κανόνας.
To tvxs είναι ανάμεσα στα λίγα ΜΜΕ που προειδοποίησαν για τον νόμο Τσιάρα πριν ψηφιστεί φιλοξενώντας ανάμεσα σε άλλα κι ένα έντονα βιωματικό άρθρο της συναδέλφου Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου η οποία ασχολείται συστηματικά με θέματα παιδικής προστασίας.
Καταγράψαμε επίσης τις συνέπειες στο έναν χρόνο εφαρμογής του νόμου, παραθέτοντας συνεντεύξεις που έδωσαν τα ίδια τα θύματα στο tvxs και συνεχίζει να καταγράφει περιστατικά επανατραυματισμού στον δικαστικό χώρο, που φτάνουν συχνά στα όρια της κακοποίησης, χωρίς βέβαια να ιδρώνει κανένα υπουργικό ή πρωθυπουργικό αυτί.
Παρακολουθούμε με πόνο και αγανάκτηση μανάδες που δεν θέλουν να αφήσουν στα χέρια των κακοποιητών τα παιδιά, να απειλούνται με φυλάκιση και να βαφτίζονται «αποξενώτριες» (ο όρος γονεϊκή αποξένωση στηρίζεται στις θεωρίες του Γκάρντερ που αμφισβητούν ενήλικες γυναίκες – θύματα βιασμού, διότι όπως έλεγε …. κάποιες μπορεί να κερδίζουν ευχαρίστηση από το να τις χτυπάνε). Παιδιά να χαρακτηρίζονται «υποβόλιμα από τη μητέρα» η οποία στα μάτια δεκάδων δικαστών ευθύνεται για την πλύση εγκεφάλου του παιδιού της! Παιδιά που τιμωρούνται επειδή μίλησαν.
Στις δικαστικές αίθουσες συντελούνται δράματα, στις δημοσιογραφικές μας καταγραφές συγκαταλέγονται εικόνες και φράσεις που μοιάζουν να βγαίνουν απευθείας από αρχαίες τραγωδίες. Ποιος κερδίζει από όλα αυτά;
Πλούσιοι (ή προνομιούχοι με διάφορες έννοιες) άνδρες και ένα κύκλωμα ψυχιάτρων και ανθρώπων του δικαστικού χώρου όπως καταγγέλλουν αρκετές γυναίκες. Μία απ’ αυτές λέει σε συνέντευξη στο tvxs που θα δημοσιευθεί τις επόμενες μέρες, πως το δικαστήριο διέταξε να δει το παιδί πραγματογνώμονας ψυχίατρος ο οποίος στοίχισε 12.000 ευρώ σε εκείνη και 12.000 στον πατέρα του παιδιού. Έχουν καταγγελθεί περιπτώσεις που το παιδί καταλήγει με τον πατέρα, ο οποίος όλως τυχαίως ήταν ο μόνος που μπορούσε να πληρώσει τον πραγματογνώμονα.
Η λίστα δε των ψυχιάτρων αυτών που παραδίδεται στους γονείς από τις αρχές για να επιλέξουν, περιλαμβάνει και πρόσωπα που απασχόλησαν τη δημοσιότητα είτε γιατί υπέγραφαν χαρτιά προκειμένου να αποφυλακιστούν διάφοροι απατεώνες είτε γιατί υπογράφουν ευνοϊκές εκθέσεις για τους γυναικοκτόνους ώστε να «πέσουν στα μαλακά»!
Αυτές οι γυναίκες που τις περισσότερες φορές έκαναν αγώνα για να φύγουν από μια κακοποιητική σχέση, αυτές που άκουσαν με οδύνη τα παιδιά τους να περιγράφουν το τραύμα, μιλούν για κύκλωμα δικαστικών και ψυχιάτρων που τις σταυρώνει για την κερδοφορία του. Αυτές οι γυναίκες σήμερα κάθονται κατά δεκάδες στο εδώλιο του κατηγορουμένου βλέποντας τον γολγοθά του παιδιού τους να μην έχει τέλος.
Κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στα ελληνικά δικαστήρια τα τελευταία χρόνια και δικαίως τα κινήματα τοποθετούν την ανάγκη της απόδοσης δικαιοσύνης στην κορυφή των διεκδικήσεων αφού η σήψη ροκανίζει τα θεμέλια της δημοκρατίας. Κάποιοι από τους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών δήλωσαν πως ριζοσπαστικοποιήθηκαν βίαια όταν αντιλήφθηκαν τι σημαίνει συγκάλυψη και μη απόδοση δικαιοσύνης.
Αν οι πιο προνομιούχοι πολίτες αυτής της χώρας, των μεσαίων και ανώτερων στρωμάτων δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους στις δικαστικές αίθουσες, φανταστείτε τι συμβαίνει όταν βρίσκονται ενώπιον του δικαστηρίου άνθρωποι χωρίς ορατότητα. Αν στη δίκη του Πέτρου Φιλιππίδη όπου οι μάρτυρες κατηγορίας και τα θύματα ήταν διάσημες ηθοποιοί, ο εισαγγελέας ξεστόμισε τη φράση ««…κάτι πρέπει να έχει προηγηθεί για να έρθει ο άνδρας σε στύση» φανταστείτε τι συμβαίνει όταν διάφοροι κακοποιητές οργανωμένοι σε λόμπι, έχουν με το μέρος τους και τον νόμο, τα δικαστικά κυκλώματα και τα ΜΜΕ.
Όλα αυτά την ώρα που τα στοιχεία για την εκτιμώμενη έκταση της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης στην Ελλάδα είναι συγκλονιστικά. Σύμφωνα με έρευνες του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, 1 στα 30 παιδιά έχει ή θα έχει μέχρι να ενηλικιωθεί μια εμπειρία βιασμού ή απόπειρας βιασμού. Σύμφωνα με το Συμβούλιο της Ευρώπης, όλες οι μορφές της σεξουαλικής κακοποίησης — δηλαδή όχι μόνο βιασμοί αλλά ασέλγειες κτλ — αφορούν ακόμη περισσότερα παιδιά: ο πανευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 1 στα 5.