Οι 10 συνήθειες των ανθρώπων που υποφέρουν περισσότερο από την μοναξιά
Η μοναξιά είναι δυσβάσταχτη εμπειρία και συχνά, δεν περιορίζεται στο να είναι κάποιος μόνος του. Σύμφωνα με την ψυχολογία, υπάρχουν ορισμένες συνήθειες που μαρτυρούν ότι κάποιοι άνθρωποι βιώνουν βαριά το αίσθημα της μοναξιάς. Η αναγνώριση των συμπεριφορών αυτών, μπορεί να δώσει το έναυσμα για την κατάλληλη αντιμετώπιση του αισθήματος της απομόνωσης.
Οι 10 συνήθειες των ανθρώπων που υποφέρουν περισσότερο από την μοναξιά
H ψυχολογία αναφέρεται στο φαινόμενο του «μοναχικού λύκου», περιγράφοντας έναν άνθρωπο που προτιμά να είναι, κατά γενική ομολογία, μόνος του.
Δεν είναι κακό να είναι κάποιος εσωστρεφής. Όταν όμως η μοναξιά είναι μοτίβο, τρόπος ζωής, μπορεί να μετατραπεί σε μια παθολογική κατάσταση, έναν φαύλο κύκλο.
Οι μοναχικοί άνθρωποι αναμασούν διαρκώς το παρελθόν. Υπεραναλύουν κάθε κουβέντα και κάθε κατάσταση, σκεπτόμενοι όλους τους εναλλακτικούς τρόπους και εκβάσεις.
Η συνήθεια αυτή, οδηγεί σε αμφισβήτηση του εαυτού και ανασφάλεια, επιδεινώνοντας το αίσθημα της μοναξιάς.
Η υπερανάλυση αποτελεί εμπόδιο ανάμεσα στο άτομο και τον κοινωνικό του κύκλο. Η αναγνώρισή της, είναι το πρώτο ουσιαστικό βήμα προς την αποτελεσματική της αντιμετώπιση.
Η αναζήτηση της αποδοχής μπορεί να αποτελέσει παγίδα όταν συνιστά διαρκή ανάγκη.
Η ανάγκη της αποδοχής από τους άλλους δημιουργεί συναισθηματική εξάρτηση, μια μοναχική εμπειρία. Αυτό σημαίνει πως, το άτομο συναρτά την προσωπική του αξία από τις απόψεις τρίτων.
Οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη την αποδοχή των άλλων, αναφέρουν υψηλότερα επίπεδα μοναξιάς.
Κάθε άνθρωπος πρέπει να χτίσει ένα ισχυρό αίσθημα αυτονομίας, ανεξαρτησίας από τη γνώμη ή την έγκριση των άλλων.
Οι άνθρωποι που υποφέρουν από μοναξιά, κάνουν στην άκρη τη φροντίδα του εαυτού τους. Παραμελούν τη διατροφή τους, δεν ασκούνται, δεν χαλαρώνουν. Δεν μεριμνούν για τη νοητική ή τη συναισθηματική τους υγεία, βιώνοντας στρες, άγχος ή και κατάθλιψη.
Η παραμέληση αυτή, δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο όπου η κακή σωματική υγεία, επιδεινώνει το αίσθημα της μοναξιάς.
Η αυτοφροντίδα δεν είναι εγωιστική, αλλά αποτελεί ανθρώπινη αναγκαιότητα.
Οι άνθρωποι που υποφέρουν από μοναξιά αποφεύγουν τις νέες εμπειρίες, παραμένοντας προσκολλημένοι στα ίδια, τα γνωστά και ασφαλή μοτίβα, τα οποία τους οδηγούν στην απομόνωση.
Αποφεύγοντας νέες εμπειρίες ή γνωριμίες, αναχαιτίζουν τις ευκαιρίες για σύνδεση. Χάνουν τη δυνατότητα να διαμορφώσουν νέες φιλίες που θα μετριάσουν το αίσθημα της μοναξιάς.
Η απαλλαγή από αυτή τη συνήθεια, μπορεί να γίνει με μικρά αλλά ουσιαστικά βήματα, όπως ένα νέο χόμπι ή την προσέγγισης ενός νέου ατόμου.
Όλοι έχουμε πληγωθεί στο παρελθόν. Η προσκόλληση σε αυτό όμως, αναχαιτίζει τη δημιουργία νέων σχέσεων.
Οι άνθρωποι που υποφέρουν από την μοναξιά, μπορεί να κουβαλούν ακόμη τραύματα από το παρελθόν και να αρνούνται να ανοιχτούν.
Πρόκειται για έναν μηχανισμό άμυνας ο οποίος, αν και κατανοητός, μπορεί να οδηγήσει σε απομόνωση. Ο άνθρωπος ορθώνει τείχη για να προστατευτεί από τον πόνο, την ίδια όμως στιγμή κλείνεται στον εαυτό του και στερείται τη χαρά της σύνδεσης.
Υπέρβαση του τραύματος, δεν σημαίνει άφεση αμαρτιών, αλλά απαλλαγή από το βάρος του.
Την παραδοχή του πόνου, το μάθημα μέσα από την εμπειρία του και την τελική απελευθέρωση. Κυρίως, το θάρρος να ανοίξουμε ξανά την καρδιά μας, αναλαμβάνοντας το ρίσκο.
Η αυθεντικότητα της επικοινωνίας, είναι ο θεμέλιος λίθος των σχέσεων.
Μπορεί, οι άνθρωποι που πνίγονται από το αίσθημα της μοναξιάς, να καταπιέζουν τις σκέψεις τους, υπό τον φόβο της επίκρισης ή της σύγκρουσης. Η αυτό – λογοκρισία, κάνει το άτομο να νιώθει περιθωριοποιημένο.
Όταν δεν καταφέρνουμε να εκφράσουμε τον εαυτό μας, παρεξηγούμαστε, ή μπορεί να μην μας δίνουν σημασία, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται το αίσθημα της μοναξιάς. Πρέπει να βρούμε χώρο και χρόνο να επικοινωνούμε με τους ανθρώπους και να καλλιεργούμε αυθεντικές σχέσεις.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρέχουν την ψευδαίσθηση της επικοινωνίας
Οι άνθρωποι που νιώθουν μόνοι τους, περνούν πολύ χρόνο σκρολάροντας άσκοπα, συγκρίνοντας τις ζωές τους με εκείνες των άλλων και βυθιζόμενοι περισσότερο στην μοναξιά τους.
Μελέτες, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, η υπερβολική έκθεση στα social media, συνδέεται με το αίσθημα της απομόνωσης και της κατάθλιψης. Η κοινωνικοποίηση μπορεί να καταπολεμήσει αυτή την κατάσταση.
Οι άνθρωποι που υποφέρουν από την μοναξιά, μπορεί να έχουν γενικά αρνητική νοοτροπία. Σκέφτονται αρνητικά για τον εαυτό τους, νιώθουν ότι οι άλλοι δεν τους καταλαβαίνουν και πως είναι γραφτό τους να είναι μόνοι. Οι αρνητικές πεποιθήσεις, καταλήγουν να γίνονται αυτό – εκπληρούμενες προφητείες, επιδεινώνοντας το αίσθημα τις μοναξιάς.
Η αλλαγή της νοοτροπίας αυτής, απαιτεί την απαλλαγή από τις αρνητικές πεποιθήσεις με αντικατάστασή τους από πιο θετικές και ρεαλιστικές αντιλήψεις. Μπορεί να συνεπάγεται και τη συνδρομή ενός ειδικού ψυχικής υγείας.
Οι άνθρωποι είμαστε από τη φύση μας όντα κοινωνικά.
Οι άνθρωποι που νιώθουν μοναξιά, μπορεί να απαξιώνουν τη σημασία των ανθρώπινων επαφών.
Ίσως θεωρούν ότι είναι καλύτερα μόνοι τους, ότι δεν έχουν ανάγκη κανέναν. Η προσέγγιση αυτή, μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια παθογένεια.
Η επαφή δεν είναι πολυτέλεια, αλλά μια κεντρική ανθρώπινη ανάγκη. Παίζει καθοριστικό ρόλο στην ευεξία μας.
Η αναγνώριση της απαξίωσής της είναι το πρώτο βήμα προς την καλλιέργεια ουσιαστικών σχέσεων.