«Τον κ. Βασίλη θέλετε; Εγινε viral μετά την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου» σχολίασε η φωνή στην άλλη πλευρά της τηλεφωνικής γραμμής όταν ζητήσαμε τον 80χρονο σημαιοφόρο, μαθητή της Τρίτης Τάξης του 2ου Εσπερινού Γυμνασίου Αθηνών. Δώσαμε ραντεβού με τον κ. Παναγιωταρόπουλο δύο ημέρες μετά, στο σχολείο του, στους Αμπελοκήπους, την πρώτη ώρα μαθήματος. Ηρθε ακριβώς στην ώρα του – με τα πόδια από το σπίτι του, περίπου ενάμισι χιλιόμετρο απόσταση. «Ούτως ή άλλως περπατώ πολύ» λέει.
«Δεν θα μας πάρει ολόκληρη την ώρα, ε;» ρώτησε όταν εκφράσαμε τη συγγνώμη μας που θα τον απασχολούσαμε από το μάθημα. Τελικά η συζήτησή μας ήταν τόσο ενδιαφέρουσα που (δυστυχώς) τον κάναμε να χάσει ολόκληρη την ώρα Βιολογίας. Εφυγε βιαστικός για να προλάβει από την αρχή τη δεύτερη ώρα. Είχαν Αρχαία, και δη «Ελένη» – ένα από τα αγαπημένα του μαθήματα.
«Στην παρέλαση πήγα με ευχαρίστηση. Για τη σημαία. Είναι τιμή για μένα» μας είπε. Εκείνη τη μέρα τον παρακολούθησαν, τον χειροκρότησαν, δάκρυσαν από χαρά οι κόρες και τα εγγόνια του. Τη θέση του σημαιοφόρου την κέρδισε δικαιωματικά, όχι ως μεγαλύτερος σε ηλικία αλλά ως ο καλύτερος μαθητής. Μάλιστα, όπως μας ενημέρωσε η διευθύντρια του σχολείου, κυρία Ευαγγελία Πατεράκη, πέρυσι, πρώτη χρονιά που ξαναγύρισε στα θρανία, δεν έχασε ούτε μία διδακτική ώρα. Αγαπημένα του μαθήματα, τα Μαθηματικά και η Ιστορία. Και τα Αρχαία («αλλά με δυσκολεύει λίγο το αρχαίο κείμενο»).
Τι ήταν αυτό που τον έκανε να επιστρέψει μετά τη συνταξιοδότησή του στο σχολείο; «Δεν με υποχρέωσε κανείς, έκανα αυτό που ήθελε η ψυχή μου. Μου άρεσε η μάθηση. Διάβαζα βιβλία και διαβάζω όποτε έχω καιρό» λέει ο κ. Παναγιωταρόπουλος. Προτιμά τα βιβλία με περιπέτειες και δίκες – αγαπημένο του, η «Δίκη του Κολοκοτρώνη» «λόγω του αγώνα του και του πώς αντιμετωπίστηκε στη συνέχεια». Συνήθως έχει μαζί του και ένα κείμενο του Σωκράτη που αγαπά.
Ο κ. Παναγιωταρόπουλος ήταν εστιάτορας. Είχε μια δημοφιλή ταβέρνα, τον «Μπαρμπα-Θωμά», στου Γκύζη. «Είχα και πολλούς διάσημους πελάτες». Ανάμεσα στους θαμώνες, ο Γιάννης Σπανός. Οταν αναγκάστηκε να φύγει από εκεί λόγω ιδιόχρησης, έχτισε το δικό του εστιατόριο. Το ονόμασε «Πεταλίδι» από το χωριό του, το Πεταλίδι Μεσσηνίας, από όπου έφυγε το 1965 για να έρθει στην Αθήνα. «Τα πρώτα χρόνια στο εστιατόριό μου έκανα τα πάντα, και μάγειρας, και σερβιτόρος, και λάντζα, τα πάντα». Είχε δουλέψει και ως μάγειρας στη διάσημη ταβέρνα του Μπόκαρη, γνωστή και ως ταβέρνα των καλοφαγάδων, στην Κηφισιά. Η σπεσιαλιτέ του; «Μουσακά και παστίτσιο κάνω καλά» απαντά σεμνά.
Πάντα ήθελε να τελειώσει το σχολείο. Το 2015 αποφοίτησε από την Α’ Γυμνασίου, όμως «οι ανάγκες με έκαναν να σταματήσω». Το 2023 ξαναέπιασε το νήμα. «Δεν δυσκολεύτηκα. Με σεβόντουσαν και οι συμμαθητές και οι καθηγητές. Είχα πολλή όρεξη για μάθηση» εκμυστηρεύεται. «Ο κ. Βασίλης είναι ο ορισμός του τζέντλεμαν» λέει η κυρία Πατεράκη. «Την πρώτη μέρα που ήρθε στο σχολείο χαιρέτησε όλες τις καθηγήτριες με ένα χειροφίλημα» διηγείται. Και συμπληρώνει: «Η παρουσία του, όπως και των άλλων μεγάλων σε ηλικία συμμαθητών του, δρα ευεργετικά στο σχολείο». Οπως εξηγεί η διευθύντρια, στην τάξη του κ. Παναγιωταρόπουλου, όπως και σε κάθε τάξη του εσπερινού σχολείου, υπάρχει μείξη ηλικιών και καταστάσεων: φοιτούν είτε μεγάλα σε ηλικία άτομα που για κάποιον λόγο δεν μπόρεσαν να τελειώσουν το σχολείο είτε νεότερα που εργάζονται παράλληλα ή φοιτούν με εισαγγελική παραγγελία. Ο κ. Βασίλης συχνά δίνει συμβουλές στους συμμαθητές του – όπως κάνει και με τα εγγόνια του. Ο ένας εγγονός του είναι οδοντίατρος, ο άλλος μόλις τελείωσε το Τμήμα Ευρωπαϊκών και Διεθνών Σπουδών και υπηρετεί στον στρατό, ενώ η εγγονή του είναι δευτεροετής φοιτήτρια στο ίδιο Τμήμα στο Ρέθυμνο. Τι τους εύχεται, τι τους συμβουλεύει; «Να είναι υγιείς και να κάνουν αυτό που αγαπάνε».