Ο Ολυμπιακός κέρδισε τον Πανσερραϊκό με 2-1 το Σάββατο. Δεν το λες και σπουδαίο κατόρθωμα, πλην όμως τέτοιο μοιάζει. Οι Ερυθρόλευκοι είχαν μια νίκη όλη κι όλη στο πρωτάθλημα μετά τον Αύγουστο. Γιατί δυσκολεύονται τόσο; Γιατί δεν μπορούν να βάλουν εύκολα γκολ. Στην πραγματικότητα ο Ολυμπιακός περιμένει γκολ σε κάθε ματς μόνο από τον Ελ Κααμπί. Στην Τρίπολη μια κεφαλιά του φορ του ύστερα από μια σέντρα του Κοστίνια πήγε στο δοκάρι και ο Ολυμπιακός έχασε. Το Σάββατο σε μια ίδια φάση (απλά τη σέντρα την έκανε ο Ροντινέι) ο Ελ Κααμπί σκόραρε. Προέκυψε το τελικό 2-1 και γιατί στις καθυστερήσεις του ματς ο Πανσερραϊκός έχασε με τον Ντέλετιτς μια τεράστια ευκαιρία για να ισοφαρίσει. Θα προέκυπτε άλλη μια ισοπαλία στο Καραϊσκάκη και μάλιστα με το ίδιο σκορ που είχαμε δει και στην προηγούμενη με τον Λεβαδειακό (2-2). Παράξενο; Ελάχιστα. Από τις ίδιες συνθήκες προκύπτει συνήθως το ίδιο αποτέλεσμα.
Ο Ολυμπιακός πριν από κάθε ευρωπαϊκό του ματς κάνει ένα μέτριο έως κακό παιχνίδι στην Ελλάδα: συνηθίζεται να λέγεται ότι οι παίκτες του έχουν το μυαλό τους στα παιχνίδια του Europa League – δεν ξέρω αν ισχύει, αλλά είναι δύσκολο σύμπτωση επαναλαμβανόμενη να είναι σύμπτωση. Πριν από το ματς με τη Λυών ο Ολυμπιακός έχασε από τον Αρη. Πριν από το ματς με τη Μάλμε έφερε ισοπαλία με τον Λεβαδειακό – χθες το κακό πήγε να τριτώσει. Το χειρότερο ωστόσο είναι ότι και το ματς που ακολουθεί το ευρωπαϊκό του παιχνίδι ο Ολυμπιακός δεν το κερδίζει: η συνηθισμένη δικαιολογία είναι η κούραση. Μετά τον θρίαμβο με την Μπράγκα έφερε ισοπαλία με τον ΠΑΟ και μετά τη νίκη στο Μάλμε έχασε στην Τρίπολη. Θυμίζω ότι ευρωπαϊκά παιχνίδια ο Ολυμπιακός θα έχει σίγουρα μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου και ότι ο σκοπός του είναι να κερδίσει την Πέμπτη τη Ρέιντζερς για να μεγαλώσει τις πιθανότητές του να συνεχίσει στην Ευρώπη, δηλαδή να δίνει παιχνίδια τουλάχιστον μέχρι τον Φεβρουάριο. Αν τα ευρωπαϊκά ματς είναι το πρόβλημά του (γιατί πριν από αυτά οι παίκτες του δεν συγκεντρώνεται στο παιχνίδι του ελληνικού πρωταθλήματος και ύστερα από αυτά οι βασικοί του είναι κουρασμένοι) τότε τα χτυποκάρδια στο πρωτάθλημα θα είναι ασταμάτητα. Και με χτυποκάρδια δεν κάνεις πρωταθλητισμό. Ειδικά όταν είσαι ο Ολυμπιακός. Δηλαδή μια ομάδα στην οποία κάθε στραβοπάτημα μεγαλώνει την πίεση.
Επίθεση
Ο τρόπος για να κάνεις πρωταθλητισμό στην Ελλάδα είναι ένας και μόνο: χρειάζεται να σκοράρεις πολύ. Πέρυσι ο ΠΑΟΚ πήρε το πρωτάθλημα γιατί έβαλε 120 γκολ στη σεζόν σε όλες τις διοργανώσεις που πήρε μέρος. Τις τρεις χρονιές που ο Ολυμπιακός κέρδισε τον τίτλο με προπονητή τον Πέδρο Μαρτίνς είχε την καλύτερη επίθεση. Αν μια ομάδα σκοράρει εύκολα και φορτώνει γκολ τους μικρομεσαίους αντιπάλους, έστω στην έδρα της, δημιουργεί αυτομάτως σχεδόν σε όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος που βρίσκονται από την πέμπτη θέση και κάτω τη βεβαιότητα ότι το παιχνίδι μαζί της είναι ένα χαμένο ματς, πριν καν γίνει. Αυτή η βεβαιότητα είναι εξαιρετικά χρήσιμη στον υποψήφιο πρωταθλητή διότι πρώτον αντιμετωπίζει ομάδες που αγωνίζονται χωρίς την πίστη ότι θα του πάρουν βαθμό ή βαθμούς και δεύτερον γιατί οι προπονητές των μικρομεσαίων στα ματς μαζί του, είτε δίνουν ευκαιρίες σε πιτσιρικάδες (καθώς πρόκειται για «χαμένα» παιχνίδια…) είτε τα χρησιμοποιούν για να σβήσουν οι παίκτες τους τιμωρίες από κάρτες. Το ανησυχητικό για τον Ολυμπιακό είναι ότι αυτά τα έκανε το Σάββατο και ο Πανσερραϊκός: βασικοί του όπως ο Μπετανκόρ έσβησαν τιμωρίες και ο κόουτς Φεράντο έριξε στο ματς και νέους όπως π.χ. ο Μάριος Σοφιανός. Αλλά η ομάδα του Πανσερραϊκού έδειχνε κάμποση πίστη ότι θα πάρει αποτέλεσμα δείχνοντας ότι δεν είχε να φοβηθεί πολλά. Οι 20 και βάλε τελικές προσπάθειες του Ολυμπιακού απλά δείχνουν το πρόβλημα της ομάδας του Μεντιλίμπαρ να σκοράρει.
Ο Ολυμπιακός από τη στιγμή που δυσκολεύεται τόσο να σκοράρει, θα βρίσκει πάντα απέναντί του φέτος την ίδια δοκιμασία: οι αντίπαλοι θα τον περιμένουν σε όλο το ματς ελπίζοντας σε (ένα ή και δύο όπως με τον Λεβαδειακό, αλλά και χθες) δώρα της άμυνάς του. Η Καλλιθέα την περασμένη Τετάρτη το βράδυ σε ένα μάλλον ασήμαντο ματς Κυπέλλου έπαιζε 95 λεπτά άμυνα περιμένοντας μια ευκαιρία. Κι αυτή παραλίγο να την έχει στο τέλος. Κάτι προφανώς γίνεται λάθος. Για τον Μεντιλίμπαρ αποτελεί τιμή ότι το παραδέχτηκε και δεν κρύφτηκε πίσω από το αποτέλεσμα. «Δεν μου άρεσε το παιχνίδι, δώσαμε πολλές ευκαιρίες στον αντίπαλο, του δώσαμε το δικαίωμα να ισοφαρίσει.(…) Δεν κάναμε τίποτα καλά, ακόμη και που προηγούμασταν κάναμε ανοησίες. Φταίνε όλοι, ξεκινώντας από εμένα. Ως το αφεντικό φταίω εγώ» είπε στο τέλος του ματς. Αυτού του είδους την ανάληψη ευθύνης την έκανε και μετά το ματς με τον Παναιτωλικό, τον Λεβαδειακό, τον Αστέρα κ.λπ. Εκτός από την εικόνα του Ολυμπιακού ίδιες είναι και οι δηλώσεις του προπονητή του.
Απίθανο
Τι καταλαβαίνω εγώ; Οτι από τον Ολυμπιακό λείπει κάποιος που θα βάλει ένα χέρι σε όλους και θα τους ταρακουνήσει ενόψει της συνέχειας. Ο τελευταίος που το έκανε δηλώνοντας ότι αν η ομάδα παίζει έτσι, δεν μπορεί να διεκδικήσει το πρωτάθλημα ήταν ο πρόεδρός της Βαγγέλης Μαρινάκης μετά το ματς με τον Παναιτωλικό. Αλλά νομίζω πως ο πρόεδρος του Ολυμπιακού νιώθει ότι στον προπονητή δεν χρειάζεται να χτυπήσει καμπανάκια συναγερμού γιατί απέδειξε την επάρκειά του πέρυσι όταν κατέκτησε το Conference League, ενώ και οι παίκτες πρέπει να στηρίζονται διότι ακολουθεί ευρωπαϊκό ματς με τη Ρέιντζερς στο Καραϊσκάκη και ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα – δεν είναι δηλαδή στιγμή για να τους θέσει κάποιος ενώπιον των (πολλών) ευθυνών τους. Βέβαια εγώ λέω ότι το γνωστό «και ο άγιος θέλει φοβέρα» ισχύει απόλυτα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αλλά μου φαίνεται πιο πιθανό να προκύψει κάποιος νέος τεχνικός διευθυντής π.χ. παρά να γίνουν συστάσεις στον προπονητή και να υπάρξουν κατσάδες στους παίκτες. Δεν γνωρίζω κάτι – κάνω απλά μια υπόθεση. Το ότι αν δεν αλλάξουν οι συνθήκες, δεν θα αλλάξει και η εικόνα, στη διοίκηση του Ολυμπιακού πιστεύω πως το γνωρίζουν. Κι αυτή τη στιγμή το πρόβλημα είναι η εικόνα, δηλαδή οι εμφανίσεις στο ελληνικό πρωτάθλημα. Που ο Ολυμπιακός θέλει να το κερδίσει, αλλά με τη δυσκολία που δείχνει στο γκολ είναι να απορείς πώς μπορεί να τα καταφέρει…