Την έχουν χαρακτηρίσει ως την «πλέον χαρακτηριστική ευρωπαϊκή φωνή της κρίσης του 21ου αιώνα». Στο βιογραφικό της η Δανάη Ανεσιάδου πρόσφατα πρόσθεσε την ατομική της έκθεση «D Possessions» που παρουσιάζεται στο ΕΜΣΤ, στο πλαίσιο της μεγαλύτερης σε διάρκεια έκθεσης που έγινε σε παγκόσμιο επίπεδο αυτή τη χρονιά και αφορούσε τις γυναίκες δημιουργούς. Τίτλος της: «Κι αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο;». Η γεννημένη στη Γερμανία από έλληνες γονείς καλλιτέχνις, από τα επτά της χρόνια, έζησε σε μια περιοχή της Φλάνδρας έχοντας κρατήσει από τα λίγα μαθήματα σε ελληνικό σχολείο γέφυρες με την ελληνική καταγωγή της.
Θα έλεγα ότι μεγάλωσα με ευρωπαϊκή ανατροφή. Ομως είμαι από τις περιπτώσεις εκείνων που ανέπτυξαν μια νοσταλγία και δεν ήμουν πλήρως ενταγμένη όπως ο τέσσερα χρόνια νεότερος αδελφός μου. Αλλά μόλις το 2008 γνωρίστηκα στις Βρυξέλλες με καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το 2012, τότε που ο κόσμος της τέχνης με είχε απογοητεύσει και ήθελα να τα παρατήσω. Ομως σκέφτηκα ότι αν ερχόμουν εδώ θα μπορούσα να βρω το επόμενο βήμα. Ηταν ένα ταξίδι ίασης και ελπίδας ότι θα έβρισκα την καινούργια Δανάη ξεφεύγοντας από την τέχνη.
Οταν ξεκίνησε η οικονομική κρίση και η κατάρρευση της Wall Street, είχα τη στιγμή της πολιτικής αφύπνισης. Συνέβη σε ένα πάρτι με φίλους του αδελφού μου – δικηγόροι, επιχειρηματίες, άνθρωποι με σοβαρά επαγγέλματα – που αντέδρασαν ειρωνικά όταν είπα ότι η γκαλερί μου στις Βρυξέλλες κρατούσε 50% από τις πωλήσεις των έργων μου. Η συγκυρία της κρίσης επιδείνωνε την αίσθηση δημιουργικής εξάντλησης. Παράλληλα ένιωθα μέσα στον πυρήνα της ύπαρξής μου ότι πλησίαζαν σκοτεινοί καιροί.
Το στοιχείο ενός οιωνού, μιας προφητείας είναι έντονο στη δουλειά μου. Δεν θα το έλεγα αποκαλυπτικό με αρνητικό πρόσημο, ωστόσο υπάρχουν ενδείξεις στα έργα μου που τονίζουν κάτι σκοτεινό, καθώς με ενδιαφέρει να εξερευνώ και να παρατηρώ την εποχή στην οποία ζούμε.
Νομίζω πως όταν ήμουν μωρό σχηματίστηκε η επιθυμία μου να αποδράσω από το σώμα. Εχω μια σχέση αγάπης – μίσους με την ύλη. Το 2015 ήταν η χρονιά που με κάλεσαν στο Βέλγιο σε μια έκθεση της οποίας η θεματική αφορούσε τη διασπορά. Δέκα μέρες πριν από τα εγκαίνια, όπως βρισκόμουν και σε συνθήκη μετάβασης προς τη Σουηδία, αποφάσισα να συσκευάσω αεροστεγώς όλα μου τα υπάρχοντα και να τα κλείσω μέσα σε ειδικές σακούλες αφαιρώντας τον αέρα. Ετσι τα υπάρχοντά μου μετατράπηκαν σε εφήμερες γλυπτικές συνθέσεις, άλλαξαν σχήμα, εκφράζοντας την κατάσταση της ύπαρξής μου, εντός κι εκτός του κόσμου της τέχνης. Αυτές οι αεροστεγείς συσκευασίες ήταν η υλοποίηση μιας ύπαρξης που βρίσκεται με το ένα πόδι μέσα και το άλλο εκτός. Μπορεί να είναι έργα τέχνης ή αντικείμενα αεροστεγώς συσκευασμένα που διαρκώς μεταβάλλονται. Ταυτόχρονα η διατήρησή τους εν κενώ αέρος γίνεται και ένα είδος περφόρμανς, όπως αν έβαζα νερό στα λουλούδια για να μένουν ζωντανά. Σε αυτά φροντίζω να βγάζω από μέσα τους τον αέρα για να παραμένουν έργα τέχνης. Ομως ποτέ ένα γλυπτό δεν θα είναι το ίδιο, γιατί θα αλλάζει σχήμα.
Η παλιά, μεγάλη μου αγάπη ήταν οι περφόρμανς που έκανα με αυτές τις μορφές, προσθέτοντας άλλες αρχιτεκτονικές φόρμες, οθόνες τηλεόρασης, αντικείμενα. Στη βάση τους όλα ήταν πλαστικά που τα μετέφερα μαζί μου αλλάζοντας κατοικίες ή χώρες. Αυτό που με βοήθησε προσωπικά να απαλλαγώ από τους δαίμονές μου ήταν μια θεραπεία απαλλαγής από τα υπάρχοντά μου και ό,τι αυτά υποδήλωναν. Ολη μου η ζωή σχετιζόταν με μια αίσθηση αποβολής, με διαρκή μετακίνηση. Υποθέτω ότι αυτή η μετακίνηση είναι καταγωγική. Η διασπορά ως ένα είδος κατάρας. Και τι μπορείς να κάνεις; Να ξεφορτωθείς τα πράγματά σου; Λοιπόν, όχι. Τα κάνεις τέχνη. Και αυτό έκανα. Επέστρεψα στην τέχνη και προσπάθησα να αντιμετωπίσω αυτό που επαναλαμβάνεται ότι «δεν είμαι ριζωμένη, δεν μπορώ να βρω τις ρίζες μου». Κάποτε αποδέχεσαι ότι βρίσκεσαι σε αυτή τη συνεχή κίνηση. Αλλωστε είχα αλλάξει τόσο πολλά στη ζωή μου και αυτά τα αντικείμενα ήταν επίσης περίπου έργα. Ηθελα να τα σφραγίσω και να τα γειώσω. Τα χύτευσα σε εποξική ρητίνη, στο μείγμα πρόσθεσα μεταλλικά ρινίσματα και κρυστάλλους χαλαζία. Μεταβλήθηκαν σε οργονίτες, σε συσκευές που απορροφούν την αρνητική ενέργεια και τη μετατρέπουν σε θετική. Ηθελα να τα σταθεροποιήσω και να τα αφήσω να φύγουν από εμένα.
Coffee spot Τρίγωνο Καφεποτείο, Αρχελάου 23Link https://www.emst. gr/exhibitions/ danai-anesiadoy