Ανατροπή που έκοψε την ανάσα όσων σχεδίαζαν τη μετεστέγαση υπηρεσιών των δικαστηρίων σε ιδιωτικό κτήριο της οδού Μοσκώφ, προκειμένου να αρχίσουν οι εργασίες ανακαίνισης του δικαστικού μεγάρου Θεσσαλονίκης, σήμανε η υπαναχώρηση των ιδιοκτητών του κτηρίου.
Παρ’ ότι είχαν γίνει μελέτες, αποφασίστηκε να ενταχθούν και χώροι γειτονικού κτηρίου προκειμένου να είναι λειτουργικό ως δικαστήριο, ξαφνικά οι ιδιοκτήτες άλλαξαν γνώμη και δεν το παραχωρούν, με συνέπεια και αυτή η λύση να ναυαγήσει. Άμεσα προκρίθηκε νέο σχέδιο και αφορά κτήριο που βρίσκεται μέσα στους χώρους του λιμανιού το οποίο την περίοδο αυτή ανακατασκευάζεται και μάλιστα τμήμα του έχει ήδη νοικιαστεί σε εταιρίες.
Η απόφαση ανακαίνισης του δικαστικού μεγάρου Θεσσαλονίκης, για την οποία έχει εγκριθεί κονδύλιο 52 εκατομμυρίων ευρώ περνάει από συμπληγάδες. Η ανάγκη μετακίνησης σε άλλο κτήριο για να εκτελούνται ταυτόχρονα οι εργασίες ανακαίνισης, καθώς οι υπηρεσίες της Δικαιοσύνης δεν μπορούν να σταματήσουν, επανέφερε τα σχέδια επέκτασης του δικαστικού μεγάρου. Αρχικά συζητήθηκε πάλι η θέση να χρησιμοποιηθεί το κτήριο του ΙΚΑ Πύλης Αξιού και παρά την αρχική συμφωνία των κυβερνητικών παραγόντων, οι αντιδράσεις των γιατρών του Κέντρου Υγείας και των υπολοίπων εργαζομένων διέκοψε οποιαδήποτε κουβέντα.
Ακολούθησε η πρόταση για εκμετάλλευση του κτηρίου της οδού Μοσκώφ με σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα (ΣΔΙΤ). Το κτήριο διαθέτει περίπου 4.000 τετραγωνικά μέτρα και αρχικά εκτιμήθηκε ότι θα χρησιμοποιηθεί για τη φιλοξενία υπηρεσιών των δικαστηρίων που θα εκκενώνονται από το κεντρικό κτήριο για να γίνεται η ανακαίνιση. Μάλιστα τους χώρους είχε επισκεφτεί ο προηγούμενος υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας και τότε άρχισαν οι συζητήσεις για τη χρήση του ως συμπληρωματικό δικαστικό μέγαρο. Κατά τη διάρκεια των ελέγχων και της μελέτης που εκπονήθηκε για τις αλλαγές που απαιτούνται με κατασκευή αιθουσών για ακροατήρια, εκτιμήθηκε πως θα αποτελέσει μόνιμη λύση ως συμπληρωματικό δικαστικό μέγαρο.
Το ξαφνικό ναυάγιο όμως οδήγησε τους παράγοντες της Δικαιοσύνης σε αναζήτηση άλλων λύσεων. Στους διαδρόμους του δικαστικού μεγάρου λέγεται ότι η επικεφαλής των δικαστηρίων, πρόεδρος Εφετών Σοφία Μαντζακίδου, έχει αναλάβει προσωπικά να τρέξει τη νέα πρόταση και ήδη έχουν γίνει προχωρημένες συζητήσεις γι’ αυτό. Το συγκεκριμένο κτήριο βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το κτίριο του ΙΚΑ Πύλης Αξιού μέσα στο λιμάνι και αυτή την περίοδο ανακατασκευάζεται. Είναι ιδιοκτησίας του λιμανιού και πηγές έλεγαν πως ήδη χώροι του, κυρίως από την πλευρά της θάλασσας, έχουν νοικιαστεί από ιδιωτικές εταιρίες που θα εγκατασταθούν εκεί. Οι συζητήσεις που γίνονται με τους εκπροσώπους της Δικαιοσύνης στη Θεσσαλονίκη αφορούν την ενοικίαση του μισού κτιρίου από την πλευρά της παραλιακής οδού. Πρόκειται για χώρους 4.000 τετραγωνικών μέτρων, όσους δηλαδή και του κτηρίου της Μοσκώφ. Το ερώτημα είναι εάν το κτήριο μπορεί να εξυπηρετήσει ανάγκες δικαστηρίων και γι’ αυτό μέλη των τεχνικών υπηρεσιών αυτή την εβδομάδα εξέτασαν τους χώρους και αναμένεται να υποβάλουν σύντομα την πρότασή τους.
Από τον Παπαληγούρα και τις εξαγγελίες
Πηγές έλεγαν πως ο πρώτος σχεδιασμός, στην περίπτωση που συμφωνηθεί η λύση του λιμανιού, δεν είναι η τμηματική μεταφορά υπηρεσιών του κεντρικού κτηρίου των δικαστηρίων για να εξυπηρετηθούν οι εργασίες της ανακαίνισης, αλλά η οριστική μεταφορά τους. Ουσιαστικά το νέο κτήριο θα λειτουργήσει ως συμπληρωματικό στο δικαστικό μέγαρο και γι’ αυτό συζητείται η μόνιμη μεταφορά της Εισαγγελίας Εφετών και του Εφετείου. Άλλωστε μετά την ολοκλήρωση της σύμβασης παραχώρησης του λιμανιού, το κτήριο θα επανέρθει στην ιδιοκτησία του δημοσίου.
Η θέση για επέκταση των δικαστηρίων στο λιμάνι ξυπνάει μνήμες από τις προτάσεις που διατύπωσαν στο παρελθόν, από το 2005 μέχρι το 2008, η ηγεσία της Δικαιοσύνης και οι διοικήσεις του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης. Ήταν τον Σεπτέμβριο του 2005 όταν ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής είχε περιλάβει τη λύση του λιμανιού με την κατασκευή νέου – συμπληρωματικού στα δικαστήρια – κτηρίου και σύνδεσή του με πεζογέφυρα. Μάλιστα ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Αναστάσης Παπαληγούρας είχε παρουσιάσει από το καλοκαίρι του 2005 μακέτα με τη γέφυρα και το νέο κτήριο δείχνοντας ότι η λύση προωθείται από την κυβέρνηση. Η εξαγγελία επαναλήφθηκε από το βήμα της ΔΕΘ και τον επόμενο χρόνο και ήταν η μοναδική στιγμή που η Δικαιοσύνη βρέθηκε τόσο κοντά στην κατασκευή ενός κτηρίου που θα ανήκε στο δημόσιο.
Στη λύση εκείνη αντέδρασε ο Οργανισμός Λιμένος οι αντιρρήσεις του όμως κάμφθηκαν και μάλιστα το 2007 υπογράφηκε σύμβαση μεταξύ ΟΛΘ, ΤΑΧΔΙΚ και «Θέμιδος Κατασκευαστική» που προέβλεπε κατασκευή νέου κτηρίου στον χώρο του Β’ τελωνείου στο λιμάνι, με σύνδεση με το κεντρικό κτήριο. Η λύση εκείνη ναυάγησε όταν προκλήθηκαν αρχικά αντιδράσεις από το Τεχνικό Επιμελητήριο που έκανε λόγο για πρόχειρη λύση χωρίς αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, ενώ στη συνέχεια προβλήθηκε ως αιτία ματαίωσης της κατασκευής του κτηρίου ο σχεδιασμός για την υποθαλάσσια αρτηρία. Λέγονταν από την πλευρά του λιμανιού και του υπουργείου Δημοσίων Έργων ότι εκεί που προτάθηκε να κατασκευαστεί το συμπληρωματικό δικαστικό μέγαρο θα ήταν η είσοδος της υποθαλάσσιας. Ενός έργου που δεν έγινε ποτέ και οι Θεσσαλονικείς πλήρωσαν ακριβά μέχρι και τη ματαίωσή του.