Επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ένας μικροοργανισμός μπορεί να προκαλεί πεπτικά προβλήματα σε ορισμένους ανθρώπους, ανοίγοντας ενδεχομένως το δρόμο για πιο αποτελεσματικές θεραπείες κατά της δυσκοιλιότητας.
Αναλύοντας δεδομένα από περισσότερα από 1.500 άτομα, ερευνητές στο Cedars-Sinai Medical Center διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες με υπερανάπτυξη αρχαίων στο έντερο – ένα είδος μικροοργανισμού που παράγει μεθάνιο – ήταν πιο πιθανό να αντιμετωπίσουν δυσκοιλιότητα. (Τα αρχαία αποτελούν μία επικράτεια μονοκύτταρων μικροοργανισμών).
Όσοι έχουν υπερανάπτυξη εντερικών μεθανογόνων (IMO) – δηλαδή πάρα πολλά αρχαία στο έντερο – θα μπορούσαν να επωφεληθούν από ένα εξατομικευμένο σχέδιο θεραπείας για να αντιμετωπίσουν την ρίζα των συμπτωμάτων τους, κατέληξαν οι επιστήμονες σε μια νέα μελέτη.
«Ο στόχος είναι να προχωρήσουμε προς την ανάπτυξη συγκεκριμένων θεραπειών και εξατομικευμένης θεραπείας για μια υποομάδα ανθρώπων που αντιμετωπίζουν δυσκοιλιότητα λόγω IMO», δήλωσε ο Dr. Ali Rezaie, ιατρικός διευθυντής του Cedars-Sinai GI Motility Program και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.
Η δυσκοιλιότητα είναι πολύ κοινή στις ΗΠΑ, επηρεάζοντας περίπου το 16% των ενηλίκων και 3 στα 10 άτομα άνω των 60 ετών, σύμφωνα με τη μελέτη. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν φούσκωμα, κοιλιακό πόνο και δυσκολία στην κίνηση του εντέρου.
Πολλά πράγματα μπορούν να προκαλέσουν δυσκοιλιότητα, όπως η έλλειψη φυτικών ινών στη διατροφή, ένας καθιστικός τρόπος ζωής, οι παρενέργειες των φαρμάκων, η διαταραχή του ύπνου ή το στρες. Μια ανισορροπία των μικροοργανισμών στο έντερο μπορεί επίσης να προκαλέσει συμπτώματα όπως δυσκοιλιότητα, σύμφωνα με τη μελέτη.
Το εντερικό μικροβίωμα είναι μια κοινότητα μικροοργανισμών, συμπεριλαμβανομένων βακτηρίων και ζυμομυκήτων, που ζουν στο πεπτικό σύστημα και βοηθούν το σώμα να χωνεύει τα τρόφιμα και να απορροφά τα θρεπτικά συστατικά, μεταξύ άλλων λειτουργιών. Ένα υγιές εντερικό μικροβίωμα θεωρείται ότι χαρακτηρίζεται από πλούτο και ποικιλομορφία μικροοργανισμών. Όμως, εάν ένα στέλεχος γίνει κυρίαρχο, αυτή η ανισορροπία μπορεί να οδηγήσει σε διαταραγμένη πέψη και συμπτώματα όπως δυσκοιλιότητα ή διάρροια.
Η δυσκοιλιότητα αντιμετωπίζεται συνήθως με καθαρτικά. Όμως, η λήψη καθαρτικών μπορεί να κάνει το πεπτικό σύστημα να κινηθεί ξανά χωρίς να αντιμετωπίσει την υποκείμενη αιτία των πεπτικών προβλημάτων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα καθαρτικά ενδέχεται να μην επηρεάσουν ή ακόμη και να επιδεινώσουν τα συμπτώματα, όπως η διάρροια και το φούσκωμα.
Αλλά με αυτήν την ανακάλυψη, στο μέλλον μπορεί να υπάρξουν επιλογές θεραπείας για όσους η δυσκοιλιότητα σχετίζεται με υπερανάπτυξη αρχαιοειδών στο μικροβίωμα του εντέρου. «Η μελέτη μας διαπίστωσε ότι οι ασθενείς με IMO είναι πιο πιθανό να έχουν δυσκοιλιότητα, ιδιαίτερα σοβαρή δυσκοιλιότητα, και λιγότερο πιθανό να έχουν ανθεκτική διάρροια», δήλωσε ο Rezaie. «Οι ασθενείς, ωστόσο, ανέφεραν επίσης πολλά άλλα συμπτώματα που σχετίζονται με το έντερο, όπως φούσκωμα, διάρροια, κοιλιακό πόνο και μετεωρισμός».
Ειδικότερα, τα αποτελέσματα της συστηματικής ανασκόπησης έδειξαν ότι οι ασθενείς με IMO ήταν πιθανό να εμφανίσουν φούσκωμα (78%), δυσκοιλιότητα (51%), κοιλιακό πόνο (65%) και μετεωρισμό (56%). Ορισμένοι από τους συμμετέχοντες με IMO παρουσίασαν και άλλα συμπτώματα, όπως διάρροια και ναυτία, αλλά αυτά ήταν λιγότερο πιθανά. Επίσης, η IMO συνδέθηκε με πιο σοβαρή δυσκοιλιότητα και λιγότερο σοβαρή διάρροια σε σύγκριση με τους ελέγχους της μελέτης.
Η πάθηση θα μπορούσε να διαγνωστεί σχετικά εύκολα, με ένα απλό τεστ αναπνοής για τη μέτρηση του μεθανίου. «Όταν υπάρχει υπερβολική ποσότητα αρχαιοειδών στο έντερό σας, παράγουν περισσότερο μεθάνιο και μέρος αυτού του μεθανίου οδηγεί στην κυκλοφορία του αίματός σας, μετά στους πνεύμονές σας και το εκπνέετε, όπου μπορεί να μετρηθεί από το διαγνωστικό τεστ», είπε ο Rezaie.
Οι ασθενείς θα μπορούσαν στη συνέχεια να ακολουθήσουν ένα θεραπευτικό πρόγραμμα για να καταστείλουν την ανάπτυξη των αρχαιοειδών στο έντερο, με αντιβιοτικά και μια εξειδικευμένη διατροφή. «Μπορούμε να ξεκινήσουμε χρησιμοποιώντας αναπνευστικές εξετάσεις για να εντοπίσουμε την υπερβολική παραγωγή μεθανίου, η οποία μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για την ανίχνευση της υπερανάπτυξης αρχαιοειδών και θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει στην ανάπτυξη πιο στοχευμένων θεραπειών. Είναι ένα μεγάλο βήμα για να απομακρυνθούμε από τη συνηθισμένη αντανακλαστική χρήση των καθαρτικών», δήλωσε ο Rezaie.
Σε δήλωσή του, ο ειδικός ανέφερε ότι αυτή η έρευνα ήταν κρίσιμη και ότι ελπίζει ότι θα ενθαρρύνει τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης να χρησιμοποιούν την ακριβή ιατρική, να διεξάγουν κλινικές δοκιμές που στοχεύουν στην έρευνα του μικροβιώματος και να αναπτύξουν στρατηγικές για τη βελτιστοποίηση της φροντίδας των ασθενών.
«Ιστορικά υπήρχε έλλειψη πληροφοριών σχετικά με τον ρόλο των αρχαίων στην υγεία και τη νόσο», δήλωσε ο Dr. Peter Chen, προσωρινός πρόεδρος του Τμήματος Ιατρικής στο Cedars-Sinai. «Τα μοναδικά μοτίβα συμπτωμάτων που σχετίζονται με το IMO πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τη μέτρηση των αποτελεσμάτων που αναφέρουν οι ασθενείς και πρέπει να μελετηθούν περαιτέρω σε σχέση με το μικροβίωμα».
Ο Thomas Idris Marquand είναι επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, η έρευνα του οποίου περιλαμβάνει την διερεύνηση του μεθανίου στην αναπνοή. «Δεν εξετάζω την υπερανάπτυξη των μεθανογόνων, μόνο αν υπάρχουν. Οι άνθρωποι που δεν αναφέρουν γαστρεντερικά συμπτώματα μπορεί να έχουν αυξημένο μεθάνιο στην αναπνοή χωρίς καν να το γνωρίζουν. Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι περίπου το 20 έως 40% των ανθρώπων έχουν αυτό το επιπλέον μεθάνιο στην αναπνοή τους και κάποιοι όχι. Μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι όλα έχουν να κάνουν με το μικροβίωμα του εντέρου. Τα μεθανογόνα είναι αρχαία (όχι βακτήρια, κάτι που είναι ένα κοινό λάθος που κάνουν οι άνθρωποι), τα οποία γνωρίζουμε ότι είναι παρόντα στα έντερα ορισμένων ανθρώπων και όχι άλλων».
«Είναι πιθανό να λαμβάνουμε τα μεθανογόνα – ή όχι, ανάλογα με την περίπτωση – με τον ίδιο τρόπο που αποκτούμε το υπόλοιπο του εντερικού μας μικροβιώματος – από τους γονείς μας, τα τρόφιμα και το περιβάλλον – και ότι τα μεθανογόνα στο έντερο θα ανταποκριθούν σε παρόμοια στρεσογόνα όπως το υπόλοιπο του εντερικού μικροβιώματος: φάρμακα, λοιμώξεις, ανοσολογική αντίδραση, αλλαγές στη διατροφή κ.λπ.»
«Προς το παρόν δεν έχουμε ισχυρές ενδείξεις που συνδέουν την παρουσία ή την απουσία αυξημένου μεθανίου στην αναπνοή με παράγοντες διατροφής ή τρόπου ζωής».
Ο Marquand δήλωσε επίσης ότι ο σύνδεσμος που βρήκαν αυτοί οι ερευνητές μεταξύ της δυσκοιλιότητας και της υπερανάπτυξης των μεθανογόνων ήταν “επιτακτική” και “απόλυτα λογική”, αλλά οι διαφορές που βρήκαν μεταξύ των δύο ομάδων ήταν “δεν ήταν πολύ μεγάλες”, οπότε θα έπρεπε να γίνει περαιτέρω έρευνα για να επιβεβαιωθεί ο σύνδεσμος.
Αυτή η συστηματική ανασκόπηση περιελάμβανε 19 μελέτες και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Clinical Gastroenterology and Hepatology.