Χρήστος Λούλης: Όταν μπήκα στη σχολή είχα ξεκόψει από τους γονείς μου – Τους μιλούσα όσο ήταν αναγκαίο
Ο Χρήστος Λούλης, βρέθηκε την Κυριακή καλεσμένος της εκπομπής «Καλημέρα είπαμε;» και μίλησε για τα φοιτητικά του χρόνια στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Ο ηθοποιός περιέγραψε την επίδραση που είχαν οι σπουδές του στην προσωπική του ζωή και πώς η αφοσίωσή του στην υποκριτική τον απομάκρυνε από τους δικούς του ανθρώπους. «Όταν μπήκα στη σχολή ήταν σαν να ξαναγεννήθηκα. Χωρίζω τη ζωή μου στο πριν τη σχολή και μετά τη σχολή, είναι σαν να είμαι άλλος άνθρωπος». Η σχολή αποτέλεσε ένα σημείο καμπής στη ζωή του, αλλάζοντας ριζικά τον τρόπο που έβλεπε τον κόσμο και τον εαυτό του, σύμφωνα με τα λεγόμενά του.
«Έβλεπα τον κόσμο με τόσο άλλο χρώμα και άλλα μάτια, ήταν σαν να απλώθηκε ξαφνικά μπροστά μου ένα λιβάδι από πιθανότητες και δυνατότητες, λουλούδια, ζώα όλων των ειδών. Με είχε συνεπάρει τόσο πολύ αυτό το λιβάδι, που είχα συνέχεια το μυαλό μου να τρέξω, να παίξω, οτιδήποτε. Ήμουν τόσο πολύ δοσμένος, σαν να είχα πάρει μια φόρα και να πετούσα, δεν έβλεπα πίσω μου, μόνο μπροστά» συμπλήρωσε ο ηθοποιός.
Η ένταση με την οποία βίωσε αυτή την περίοδο της ζωής του τον οδήγησε να απομακρυνθεί από φίλους και οικογένεια. «Πρώτα απ’ όλα στη σχολή και λίγα χρόνια μετά είχα ξεκόψει από τους παλιούς μου φίλους, είχα ξεκόψει και από τους γονείς μου τους ίδιους. Δηλαδή, μιλούσα με τους γονείς μου όσο ήταν αναγκαίο σχεδόν. Ήταν σαν μια περίεργη, υποσυνείδητη προσπάθεια να γίνω κάποιος άλλος, να έρθω πιο κοντά στον εαυτό μου εν πάση περιπτώσει. Για μια χρονική περίοδο της τάξης των 2-3 χρόνων είχα φύγει από τους φίλους μου. Κάποια στιγμή μου έλεγαν “πού είσαι;” και πραγματικά δεν είχα χρόνο, ήμουν στη σχολή, μετά πήγαινα στο θέατρο, δούλευα και στο θέατρο, το άνοιγα το πρωί, μετά πήγαινα στη σχολή, μετά ξαναπήγαινα στο θέατρο και το κλείδωνα το βράδυ. Εκεί σε αυτή τη φάση, στα 22-23 σου, χάνεσαι».