Από τη φάλαινα-μπελούγκα του Κρεμλίνου μέχρι τα κατασκοπικά περιστέρια και τους αρουραίους-βομβιστές αυτοκτονίας, η ιστορία είναι γεμάτη με παραδείγματα ζώων σε ρόλο μυστικού πράκτορα μιας κυβέρνησης.
Ο θάνατος ενός κατασκόπου σπανίως αποτελεί είδηση, λόγω της μυστικότητας που τον περιβάλλει. Αλλά όταν ο Hvaldimir, μια λευκή φάλαινα μπελούγκα, ύποπτη για κατασκοπεία για λογαριασμό της Μόσχας, βρέθηκε νεκρή στα νορβηγικά νερά τον περασμένο Σεπτέμβριο, το εκλιπόν ζώο σύντομα απέκτησε μια διασημότητα επιπέδου… Τζέιμς Μποντ.
Ο Hvaldimir (ένα λογοπαίγνιο με τη νορβηγική λέξη για τη φάλαινα, hval, και το μικρό όνομα του Ρώσου προέδρου Πούτιν) υποβλήθηκε ακόμη και σε επίσημη αυτοψία από τη Νορβηγική Διεύθυνση Αλιείας.
Η φάλαινα είχε θεωρηθεί ως κατάσκοπος του Κρεμλίνου το 2019 και είναι ένα από τα πολλά ζώα που (λέγεται ότι) έχουν χρησιμοποιηθεί από τις μυστικές υπηρεσίες. Η μπελούγκα θεωρούταν ότι είχε εκπαιδευτεί στην ίδια βάση με ένα σοβιετικό πρόγραμμα εκπαίδευσης θαλάσσιων ζώων ως κατασκόπων και δολοφόνων, το οποίο καταργήθηκε το 1991 με την πτώση της ΕΣΣΔ.
Οι ΗΠΑ διεξήγαγαν παρόμοια πειράματα με ζώα, ορισμένα από τα οποία χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1960. Μια από τις πιο ασυνήθιστες προσπάθειες της CIA να χρησιμοποιήσει ζώα ως κατασκόπους ήταν η Επιχείρηση Acoustic Kitty.
Η ιδέα ήταν να εμφυτεύσουν ένα μικρόφωνο και μια κεραία στη γάτα και να τη χρησιμοποιήσουν για να κρυφακούσουν δυνητικά ενδιαφέρουσες συνομιλίες. Η δοκιμή του «πρωτοτύπου» πήγε στραβά όταν η γάτα που χρησιμοποιήθηκε… δεν ακολούθησε εντολές, απομακρύνθηκε και την πάτησε ένα… ταξί, με αποτέλεσμα το πρόγραμμα να εγκαταλειφθεί γρήγορα.
Ένα πιο επιτυχημένο παράδειγμα ήταν η χρήση κατασκοπευτικών περιστεριών. Εξοπλισμένα με μικροσκοπικές κάμερες, τα περιστέρια μπορούσαν εύκολα να έχουν πρόσβαση σε απαγορευμένες κατά τα άλλα περιοχές και να «τραβούν φωτογραφίες» χωρίς να κινήσουν υποψίες, πριν επιστρέψουν με ασφάλεια στην αρχική τους βάση χρησιμοποιώντας την εξαιρετική τους ικανότητα να βρίσκουν ξανά το σημείο της αφετηρίας τους.
Με την πάροδο του χρόνου, η τεχνολογία δημιούργησε ευκαιρίες για την εκμετάλλευση της μυστικότητας των ζώων, εξαλείφοντας παράλληλα την απρόβλεπτη συμπεριφορά τους.
Το πρόγραμμα Aquiline, π.χ., αποσκοπούσε στη δημιουργία ενός τηλεκατευθυνόμενου αεροσκάφους που έμοιαζε με πουλί και ήταν πλήρως εξοπλισμένο στο στιλ των πιο παραδοσιακών κατασκοπευτικών αεροσκαφών, αλλά μικρότερο και πιο ευέλικτο, ώστε να μπορεί να πλησιάζει τους στόχους του.
Μια άλλη, ακόμη πιο μικροσκοπική εκδοχή ήταν το «εντομοκόπτερο» ή Ιnsectothopter που ανέπτυξε η CIA τη δεκαετία του 1970. Παρόλο που ούτε τα σχέδια του Αquiline ούτε του Ιnsectothopter έγιναν ποτέ πλήρως επιχειρησιακά, αναγνωρίζονται ως πρόδρομοι των σημερινών μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones).
Ένα βρετανικό σχέδιο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για τη χρήση γεμισμένων με εκρηκτικά πτωμάτων αρουραίων και την αποστολή τους σε λεβητοστάσια γερμανικών εργοστασίων, όπου θα εκρήγνυνταν εν είδει… (ήδη νεκρών) βομβιστών αυτοκτονίας, φάνηκε να είναι εξαρχής καταδικασμένο όταν η πρώτη αποστολή περίπου 100 νεκρών αρουραίων αναχαιτίστηκε πολύ επιτυχημένα από τους ναζί.
Όμως, όπως φαίνεται σήμερα από διαβαθμισμένα έγγραφα, η ανακάλυψη των αρουραίων και η… σατανική εφευρετικότητα πίσω από το σχέδιο οδήγησαν τους Γερμανούς σε μια τέτοια παράνοια που «το πρόβλημα που τους προκάλεσε ήταν πολύ μεγαλύτερη επιτυχία από ό,τι αν οι αρουραίοι είχαν πράγματι χρησιμοποιηθεί»!