Οι άνθρωποι που δέχονταν κριτική ως παιδιά, συχνά αναπτύσσουν αυτά τα 7 χαρακτηριστικά ως ενήλικες
Είναι εντυπωσιακός ο βαθμός στον οποίο, οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας, διαμορφώνουν την μετέπειτα ζωή μας. Κάτι τέτοιο ισχύει και στην περίπτωση των ανθρώπων που δέχονταν έντονη κριτική ως παιδιά. Η επικρατούσα πεποίθηση, μας λέει ότι, η συχνή κριτική, δημιουργεί αγχώδεις, ανασφαλείς ενήλικες.
Παραδόξως, αυτό δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Τα άτομα αυτά, αναπτύσσουν, στη διάρκεια της ζωής τους, ένα σύνολο συγκεκριμένων γνωρισμάτων. Αν σας ενδιαφέρει να ανακαλύψετε τη θετική πλευρά αυτής της δυσάρεστης εμπειρίας, διαβάστε παρακάτω.
Στο άρθρο αυτό, αποκαλύπτονται επτά αναπάντεχα γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν τα άτομα που έχουν δεχτεί κριτική στην παιδική τους ζωή.
Το άρθρο αυτό δεν αποσκοπεί στη δικαιολόγηση της άσκοπης κριτικής στην οποία μπορεί να εκτεθήκατε ως παιδιά, αλλά στην αναγνώριση και την υπέρβαση των δυσμενών βιωμάτων της παιδικής ηλικίας. Ας ανακαλύψουμε τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που μεγάλωσαν σε περιβάλλον κριτικής και ας ανατρέψουμε τα στερεότυπα που επικρατούν.
Οι άνθρωποι που δέχονταν κριτική ως παιδιά, συχνά αναπτύσσουν αυτά τα 7 χαρακτηριστικά ως ενήλικες
Ας ξεκινήσουμε με την ψυχική ανθεκτικότητα.
Έχετε συναντήσει ποτέ κάποιον που καταφέρνει να ανακάμπτει από τις αντιξοότητες γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα από τους άλλους;
Είναι μια ικανότητα που έχουν αναπτύξει από μικρή ηλικία.
Όταν ένα παιδί έρχεται διαρκώς αντιμέτωπο με την κριτική, μαθαίνει να προσαρμόζεται και να εξελίσσεται. Αντί να αφήσει την κριτική να το συνθλίψει, μαθαίνει να ανακάμπτει.
Στην ενήλικη ζωή, η ιδιότητα αυτή τους προστατεύει από τις πολλές προκλήσεις που θα συναντήσουν.
Όταν ένα παιδί γίνεται διαρκώς στόχος κριτικής, αναπτύσσει ενσυναίσθηση. Συντονίζεται με τα συναισθήματα των άλλων, γίνεται ο έμπιστος φίλος που ξέρει πώς να τους στηρίζει.
Η εμπειρία αυτή, εκτός από το ότι εμπλουτίζει τις προσωπικές σχέσεις, είναι ανεκτίμητη και για την επαγγελματική πρόοδο.
Η ενσυναίσθηση, είναι ακόμη ένα γνώρισμα των ανθρώπων που αποδεικνύει ότι, η έκθεση στην κριτική μπορεί, ακούσια να καλλιεργήσει τη συναισθηματική νοημοσύνη του ατόμου.
Η βοή της διαρκούς κριτικής μπορεί να κάνει ένα παιδιά να νιώσει ότι είναι μόνο και έρημο. Εκεί, στο περιθώριο, δεν έχει κανέναν άλλον να στηριχθεί, παρά μόνο στον εαυτό του.
Μπορεί να είναι σκληρό, όμως, ο άνθρωπος, εν μέσω της κριτικής, μαθαίνει να είναι ο καλύτερος φίλος του εαυτού του.
Ξέρει πως, για να επιβιώσει, δεν πρέπει να προσπαθεί να συμμορφωθεί στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες των άλλων, αλλά αντίθετα, να εμπιστεύεται τη διαίσθηση και τις ικανότητές του.
Συν το χρόνω, η αυτονομία αυτή, μετατρέπεται σε ακλόνητη δύναμη. Οι άνθρωποι αυτοί στέκονται και πατούν γερά στα πόδια τους, λαμβάνουν ανεξάρτητα τις αποφάσεις τους και μόνοι τους χαράζουν την πορεία της ζωής τους. Η αυτονομία είναι ακόμη μια ιδιότητα που αποκτά ένας άνθρωπος, καλλιεργώντας ένα αίσθημα ανεξαρτησίας και εμπιστοσύνης στον εαυτό του.
Κατά τρόπο ειρωνικό, η έκθεση στην κριτική, μπορεί να διευρύνει τον ορίζοντα της αντίληψης.
Όταν ένα παιδί δέχεται κριτική, εκτίθεται σε διαφορετικές απόψεις οι οποίες μπορεί να είναι σκληρές ή άδικες. Η έκθεση σ’ αυτές, μπορεί να το ωθήσει να υιοθετήσει πιο ανοιχτό και ανεκτικό τρόπο σκέψεις, να μπορεί να κατανοήσει περισσότερο της περιπλοκότητες της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Στην ενήλικη ζωή, η ικανότητα αυτή, ερμηνεύεται ως σεβασμός και αντίληψη των διαφορετικών απόψεων.
Το τέταρτο γνώρισμα λοιπόν, που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους που βίωσαν κριτική ως παιδιά, είναι το ανοιχτό μυαλό. Πρόκειται για το αποτέλεσμα της ανάγκης διαχείρισης της επίκρισης, που τους οδηγεί σε βαθύτερη κατανόηση στην ενήλικη ζωή τους.
Ας μιλήσουμε για τη δημιουργικότητα.
Όσο και αν δεν μοιάζει λογικό, η δημιουργικότητα συνδέεται με την κριτική. Οι ενήλικες που ως παιδιά έχουν έρθει αντιμέτωποι με την κριτική, μπορεί να νιώσουν την ανάγκη να γίνουν δημιουργικοί και να μην φοβούνται να αναλάβουν ρίσκο.
Είτε στις επιστήμες, τις τέχνες ή τις επιχειρήσεις, αυτή η δυσμενής εμπειρία της παιδικής ηλικίας, μπορεί να τους οδηγήσει σε αξιοσημείωτα κατορθώματα.
Το πέμπτο χαρακτηριστικό, είναι η δημιουργικότητα, η οποία προκύπτει αναπάντεχα στην ένταση της κριτικής που μπορεί να εισπράξει ένα παιδί.
Ας αναλύσουμε την έννοια της συμπόνοιας.
Όταν ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει οξεία κριτική, μπορεί να συναισθάνεται και να συμπονά. Καταλαβαίνει την επίδραση των σκληρών λόγων και καλλιεργεί βαθιά αίσθηση συμπόνοιας.
Στην ενήλικη ζωή τους, οι άνθρωποι αυτοί, δείχνουν κατανόηση και συμπόνοια. Καταλαβαίνουν και βοηθούν τους άλλους. Οι προσωπικές τους δυσκολίες, έχουν αποτελέσει πηγή δύναμης και στήριξης.
Αυτό είναι το έκτο χάρισμα των ανθρώπων που ήρθαν από νωρίς αντιμέτωποι με την κριτική. Η συμπόνοια είναι μια όμορφη μεταμόρφωση, όπου οι άνθρωποι μετατρέπουν τις ουλές τους σε ευγένεια.
Τέλος, η αυτογνωσία. Η εμπειρία της έκθεσης σε συχνή κριτική, οδηγεί τον άνθρωπο σε βαθιά κατανόηση του εαυτού του. Μπορεί να αναγνωρίσει με αντικειμενικότητα τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία του, τις αξίες, τις επιθυμίες και τους φόβους του.
Η αυτογνωσία στην ενήλικη ζωή, βοηθά τον άνθρωπο να διαχειριστεί με ξεκάθαρη ματιά τη ζωή του. Οι άνθρωποι αυτοί, ξέρουν τι θέλουν, τι μπορούν να ανεχτούν και, κυρίως, ξέρουν ποιοι είναι πραγματικά.
Αυτή είναι και το έβδομο χάρισμα: Η αυτογνωσία. Ένας φάρος στο ταξίδι της ανακάλυψης του εαυτού και της προσωπικής ανάπτυξης.
Αν σε όλα τα παραπάνω γνωρίσματα, αναγνωρίζετε τον εαυτό σας, δεν είστε μόνοι σας.
Η κριτική με την οποία μπορεί να ήρθατε αντιμέτωποι, μπορεί να ήταν σκληρή, όμως σας έχει διαμορφώσει με τρόπο μοναδικό.
Άλλωστε, σημασία δεν έχουν τόσο οι εμπειρίες, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ανταποκριθήκαμε σ’ αυτές. Η ανθεκτικότητα, η συμπόνοια και ενσυναίσθηση, η αυτονομία, η αυτογνωσία, όλα αυτά είναι μοναδικά χαρίσματα που αναπτύσσονται όταν ένας άνθρωπος εκτίθεται στην κριτική σε νεαρή ηλικία.
Όλα τα παραπάνω, δεν έχουν σκοπό να κατευνάσουν τον πόνο που προκάλεσε η κριτική, αλλά να αναδείξουν την αξιοθαύμαστη ικανότητα του ανθρώπου να προσαρμόζεται και να εξελίσσεται ακόμη και στις αντίξοες συνθήκες.