Από το Λονδίνο έφυγα την άνοιξη του 1963. Πήγα στο Παρίσι. Αμφιταλαντεύτηκα για λίγες μέρες αν θα έπρεπε να μείνω εκεί ώστε να συγκεντρώσω το υλικό για ένα νέο βιβλίο. Αποφάσισα όμως να γυρίσω στην Αθήνα. Ήθελα να ξανασυναντηθώ με τη Δάφνη. (…) Με τη Δάφνη ήμασταν διαφορετικοί χαρακτήρες. Εγώ προσεκτικός, εκείνη αυθόρμητη, εγώ προσανατολισμένος σε όσα με ενδιέφεραν, εκείνη πιο ανοιχτή στο περιβάλλον και σε διάφορες πλευρές της ζωής, εγώ πιο συγκεντρωμένος σε όσα διάβαζα και δούλευα, εκείνη με πολλή προσοχή στην αισθητική, στην αρμονία και στο ωραίο. (…) Γίναμε ένα δεμένο ζευγάρι, με τον καθένα μας να έχει τις δικές του απόψεις και τη δική του διακριτή προσωπικότητα. Κανένας δεν επιδίωκε να επιβληθεί στον άλλον. Το διαφορετικό και το κοινό προσέδωσαν σταθερότητα στη σχέση μας και στην ευτυχία που αισθανόμασταν προχωρώντας μαζί στον δρόμο της ζωής. Τα όσα ακολούθησαν με την πολιτική μου δραστηριότητα δεν χαλάρωσαν τον δεσμό μας
Κώστας Σημίτης: Τα 63 χρόνια κοινής πορείας με τη σύζυγό του, Δάφνη – Η γνωριμία και ο γάμος τους
Θλίψη έχει σκορπίσει η είδηση θανάτου του Κώστα Σημίτη. O πρώην πρωθυπουργός άφησε σήμερα, Κυριακή (5/1), την τελευταία του πνοή σε ηλικία 88 ετών.
Ο Κώστας Σημίτης αφήνει πίσω του την αγαπημένη σύζυγό του, Δάφνη, και τις δύο κόρες που απέκτησαν μαζί, Φιόνα και Μαριλένα. Σημειώνεται, πως ο πρώην πρωθυπουργός σπούδασε νομικά και οικονομικά στην Γερμανία και στην Αγγλία, όπου και γνώρισε την σύζυγο του Δάφνη Σημίτη, το γένος Αρκαδίου, με την οποία μοιράστηκε περισσότερα από 60 χρόνια κοινής πορείας.
Το ζευγάρι γνωρίστηκε την άνοιξη του 1961 στο πάρτι ενός φίλου. Ο Κώστας Σημίτης είχε αναφέρει στην πολιτική αυτοβιογραφία του με τίτλο «Δρόμοι Ζωής» για τη σύζυγό του: «Τα πάρτι και οι χοροί ήταν συνήθως περιστάσεις όπου μπορούσες να γνωρίσεις μια κοπέλα. Καθόμασταν με τη Δάφνη στο ίδιο τραπέζι, σε μια παρέα γνωστών μου. Μου άρεσε. Δεν είχε το προσποιητό ύφος με το οποίο κάλυπταν την ανασφάλειά τους οι κοπέλες εκείνης της εποχής.
Ήταν φυσική, χαμογελαστή και βέβαια πολύ όμορφη, με λεπτά χαρακτηριστικά. Της πρότεινα να ξανασυναντηθούμε έπειτα από λίγες μέρες, όπως και έγινε. Από τότε αναπτύχθηκε μεταξύ μας μια σταθερή φιλία και σύντομα μία όλο και πιο δυνατή συμπάθεια. Συναντιόμασταν τακτικά, πηγαίναμε μαζί σε θέατρα, κινηματογράφους, εκδρομές, αλλά όλο και συχνότερα χωρίς πρόγραμμα. Μας αρκούσε να είμαστε μαζί. Έτσι ασυναίσθητα, φυσικά, ερωτευθήκαμε. Τρία χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 1964, παντρευτήκαμε.