Συρία: Συγκλονίζουν οι μαρτυρίες επιζώντων από τις φυλακές «κολαστήρια» – Στοιχεία για κρεματόρια και χιλιάδες αγνοούμενους
Ανάμεικτα είναι τα συναισθήματα στην Συρία δύο μέρες μετά την πτώση του Μπασάρ αλ Άσαντ. Οι Σύροι χαίρονται για την κατάρρευση του καθεστώτος, αγωνιούν για το μέλλον και θρηνούν για όσα έχασαν από το 2011 όταν ξεκίνησε ο αιματηρός εμφύλιος στην χώρα.
Υπάρχει, όμως, και μία πληγή που είναι ακόμη ανοιχτή. Χιλιάδες κρατούμενοι στις φυλακές-«σφαγεία» του καθεστώτος είναι αγνοούμενοι και οι οικογένειες έχουν ξεκινήσει έναν αγώνα για τον εντοπισμό τους.
Χθες εκατοντάδες έσπευσαν στην διαβόητη φυλακή Σεντνάγια για να βρουν τους αγαπημένους τους, που εξαφανίστηκαν υπό τις εντολές του καθεστώτος. Ο Ομάρ, Σύρος που διαμένει στην Τουρκία, πήγε έξω από την Δαμασκό στην φυλακή προκειμένου να εντοπίσει τον πεθερό του. «Πήγα στη φυλακή και έδειξα φωτογραφίες του πεθερού μου, αλλά κανείς δεν τον αναγνώρισε. Η γυναίκα μου ονειρευόταν επί 11 χρόνια να βρει τον πατέρα της. Οι ελπίδες μας αναπτερώθηκαν όταν μάθαμε ότι οι κρατούμενοι απελευθερώθηκαν, αλλά η γυναίκα μου από χθες κλαίει», λέει στο βρετανικό δίκτυο BBC ο Ομάρ.
Η οικογένεια του Ταέρ Ναντάφ, που συνελήφθη για άγνωστο λόγο και εστάλη στην Σεντνάγια το 2011, προσπαθεί να τον βρει. Όταν συνελήφθη είχε ένα 2χρονο παιδί και ένα μωρό. Ο γιος του, Μουσταφά, 12 ετών σήμερα λέει: «Ελπίζω να επιστρέψει. Σας ορκίζομαι ότι μου λείπει. Δεν έχω ακούσει ποτέ την φωνή του».
Χθες κυκλοφόρησε στην Συρία μία φήμη ότι στην Σεντνάγια υπάρχουν κρατούμενοι σε υπόγεια κελιά στην «κόκκινη πτέρυγα» της φυλακής που πρέπει να απελευθερωθούν για να μην πεθάνουν από ασφυξία. Η οργάνωση «Λευκά Κράνη» έστειλε εξειδικευμένες ομάδες για να ερευνήσουν την φυλακή αλλά δεν κατάφεραν να βρουν καμία μυστική είσοδο ή υπόγεια κελιά και κρυμμένα τμήματα στη φυλακή.
Ωστόσο κάποιοι επιμένουν ότι υπάρχουν κρυφά κέντρα κράτησης του καθεστώτος αφού χιλιάδες Σύροι είναι αγνοούμενοι. Σε αυτή την φάση κανείς δεν είναι σε θέση να υπολογίσει τον ακριβή αριθμό των ανθρώπων που έχουν εξαφανιστεί στις φυλακές.
Γι’ αυτό και οι αρχές έχουν κάνει έκκληση σε πρώην σωφρονιστικούς υπαλλήλους και στρατιώτες να δώσουν κωδικούς για τις ηλεκτρονικές πόρτες στα κέντρα κράτησης προκειμένου να απελευθερωθούν κρατούμενοι. Μάλιστα τα «Λευκά Κράνη» προσφέρουν αμοιβή 3.000 δολαρίων σε όποιον δώσει πληροφορίες που θα βοηθήσουν στον εντοπισμό μυστικής φυλακής.
Σωστικά συνεργεία στην φυλακή Σεντνάγια σπάνε το τσιμέντο στα πατώματα για να ερευνήσουν για υπόγεια κελιά.Πηγή: Anadolu
Σε κατάσταση σοκ οι κρατούμενοι δεν μπορούσαν να θυμηθούν τα ονόματά τους
Από χθες τα Λευκά Κράνη έχουν απελευθερώσει 20.000 με 50.000 κρατούμενους από την Σεντνάγια, ανάμεσα τους γυναίκες και μικρά παιδιά. Ένα τζαμί που βρίσκεται σε απόσταση 20 χιλιομέτρων είναι το σημείο συνάντησης των απελευθερωμένων κρατουμένων και τις οικογένειές τους.
Ο γιατρός και διευθύνων σύμβουλος μίας ομάδας βοήθειας στην Συρία, Σαρβάν Ιμπές είπε στο BBC ότι είδε αρκετούς πρώην κρατούμενους ψυχικά τραυματισμένους και αποπροσανατολισμένους.
«[Αυτοί] κρατούνταν στη φυλακή για αρκετά χρόνια και ήταν αποπροσανατολισμένοι. Δεν γνώριζαν καν την ώρα. Οι άνθρωποι γύρω τους ρωτούσαν “πώς σας λένε” και “πόσων ετών είστε;”, αλλά εκείνοι δεν μπορούσαν να απαντήσουν ούτε σε αυτές τις ερωτήσεις», είπε ο γιατρός. Και πρόσθεσε: «Οι άνδρες ήταν εντελώς χαμένοι, απλά κοιτούσαν μπροστά τους».
Σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ στην Συρία υπάρχουν 100 κέντρα κράτησης και ένας αριθμός αγνώστων φυλακών. Εκτός από την φυλακή Σεντνάγια έξω από την Δαμασκό και η φυλακή Ταντμόρ στην αρχαία πόλη της Παλμύρας είναι γνωστή για τα βασανιστήρια στους κρατουμένους.
Ο διευθυντής της οργάνωσης «Λευκά Κράνη», Ραΐντ αλ Σάλεχ είπε ότι η φυλακή ήταν «κόλαση» για τους κρατούμενους. «Η (Σεντνάγια) δεν δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για φυλακή. Είναι ένα ανθρώπινο σφαγείο όπου σφάζονται και βασανίζονται ανθρώπινα όντα», είπε Ραΐντ αλ Σάλεχ και αποκάλυψε ότι τα σωστικά συνεργεία βρήκαν στοιχεία θανατηφόρων βασανιστηρίων στην φυλακή και ίχνη από κρεματόρια.
«Στην Σεντνάγια και σε άλλες παρόμοιες φυλακές, λάμβαναν χώρα εκτελέσεις σε καθημερινή βάση. Υπήρχαν πτώματα σε φούρνους», ανέφερε ο διευθυντής της οργάνωσης.
Στην φυλακή γίνονταν μαζικές εκτελέσεις δια απαγχονισμού και τα πτώματα των κρατουμένων έχουν θαφτεί σε ομαδικούς τάφους κοντά στην φυλακή. Άλλοι κρατούμενοι βασανίστηκαν μέχρι θανάτου ή πέθαναν από την στέρηση τροφής, νερού και τις αρρώστιες.
Τα σκληρά βασανιστήρια: Η «γερμανική καρέκλα» και το «ιπτάμενο χαλί»
Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά από ανθρώπους του καθεστώτος που αυτομόλησαν στην Δύση αλλά και τις ανθρωπιστικές οργανώσεις το συριακό καθεστώς χρησιμοποιούσε διάφορα βασανιστήρια για να τρομοκρατήσει και να τιμωρήσει τους αντιφρονούντες.
Στις φυλακές οι κρατούμενοι μαστιγώνονταν, δεν τους επιτρεπόταν να κοιμηθούν και τους υπέβαλαν σε ηλεκτροσόκ. Οι γυναίκες γδύνονταν και βιάζονταν. Στη Συρία 3 μέθοδοι βασανισμού είχαν γίνει διαβόητοι και τρόμαζαν τους αμάχους.
Η πρώτη μέθοδος ονομάζεται «γερμανική καρέκλα». Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι έβαζαν τον κρατούμενο να κάτσει σε μία καρέκλα και μετά τους έβαζαν να σκύψουν ανάποδα προς τα πίσω μέχρι να σπάσει η σπονδυλική στήλη τους.
Μία άλλη μέθοδος βασανιστηρίων ονομάζεται «ιπτάμενο χαλί» και οι κρατούμενοι τοποθετούνταν σε μία μια πτυσσόμενη ξύλινη σανίδα. Στη συνέχεια, οι φύλακες σήκωναν τις δύο πλευρές της σανίδας, φέρνοντας τα γόνατα και το στήθος του θύματος κοντά, μέχρι η θέση αυτή να προκαλέσει τεράστιο πόνο στην πλάτη. Επιπλέον οι δεσμοφύλακες συχνά έδεναν τους κρατούμενους σε μια σκάλα και στη συνέχεια έσπρωχναν τη σκάλα και έβλεπαν το θύμα να πέφτει ανάσκελα – ξανά και ξανά.
Βραδιές βασανιστηρίων με τους κρατούμενους να παριστάνουν τα ζώα
Το 2019 οι New York Times είχαν καταφέρει να μιλήσουν με τους Μουχανάντ Γκαμπάς, φοιτητή από το Χαλέπι, ο οποίος είχε φυλακιστεί επειδή οργάνωνε διαμαρτυρίες κατά του καθεστώτος. Συνελήφθη το 2011, έμεινε 19 μήνες σε διάφορες φυλακές και υπέμεινε αρκετά βασανιστήρια μέχρι που ένας δικαστής δωροδοκήθηκε και τον απελευθέρωσε.
Τον μετέφεραν σε αεροπορική βάση όπου τα κελιά ήταν τόσο μικρά και γεμάτα ανθρώπους που οι κρατούμενοι έπρεπε να κοιμούνται με βάρδιες. «Γυμνός, χωρίς νερό, χωρίς ύπνο, αναγκασμένος να πίνω τα ούρα μου», είπε τότε στην εφημερίδα ο Γκαμπάς. Ένας φύλακας που αυτοαποκαλούνταν «Χίτλερ» οργάνωνε βραδιές βασανιστηρίων για να διασκεδάσει με τους συναδέλφους του. Έφερνε αράκ (σ.σ. αλκοολούχο ποτό) και σωλήνες νερού, είπε ο κ. Ghabbash, «για να προετοιμάσει την ατμόσφαιρα». Έβαζε κάποιους κρατούμενους να γονατίζουν και να παριστάνουν τα τραπέζια ή τις καρέκλες. Άλλοι έπρεπε να παριστάνουν τα ζώα. Εάν δεν εκτελούσαν τις εντολές του ο «Χίτλερ» τους ξυλοκοπούσε.
«Ο σκύλος πρέπει να γαβγίζει, η γάτα να νιαουρίζει, ο κόκορας να λαλεί. Ο ‘Χίτλερ’ προσπαθούσε να τα εξημερώσει. Όταν χάιδευε τον έναν σκύλο, ο άλλος σκύλος έπρεπε να κάνει τον ζηλιάρη», ανέφερε ο Γκαμπάς.
Κάποια στιγμή μεταφέρθηκε σε υπόγειο στρατιωτικού καταφύγιο της 4ης Μεραρχίας, την οποία διοικούσε ο αδελφός του Μπασάρ Αλ Άσαντ κοντά στην Δαμασκό. Όπως εξήγησε εκεί δεν γίνονταν ανακρίσεις, μόνο βασανιστήρια. «Βασανιστήρια για τα βασανιστήρια. Για εκδίκηση, για δολοφονία, για να ‘σπάνε’ τους ανθρώπους», είπε ο Γκαμπάς.