Δεν είναι αληθινά ενδιαφέρουσες όλες οι ιστορίες διασημότητας, αλλά αυτή του Ρόμπι Γουίλιαμς διαφέρει – ακριβώς όπως ο Ρόμπι διαφέρει από τους υπόλοιπους ποπ σταρς.
Δεν ήταν ποτέ καλογυαλισμένος, δεν ήταν εκείνος που είχε τη μεγάλη φωνή, δεν ήταν εκείνος που χόρευε απίστευτα. Αλλά είχε πάντα κάτι που δεν είχε κανείς άλλος: Ήταν, και είναι, ο Ρόμπι Γουίλιαμς.
Ο αγαπημένος ποπ σταρ μιλάει στο Magazine για τη ζωή και την καριέρα του – και το πώς βγήκε από αυτά το Better Man, ένα εκρηκτικό κινηματογραφικό μιούζικαλ που δε μοιάζει με κανένα άλλο.
Εκείνος δηλαδή που έφερε κάτι πιο συναρπαστικά αλήτικο, κάτι το αιχμηρό και αληθινό στον χώρο της μαζικής ποπ μουσικής, όπου η ευρύτερη αίσθηση είναι πως τα πάντα είναι γυαλισμένα και πακεταρισμένα με έναν τρόπο προς ευρεία, άμεση κατανάλωση.
Ο Ρόμπι Γουίλιαμς πάντα διέφερε, και είναι αυτό το αναπολογητικό στοιχείο της προσωπικότητάς του που πάντα τον έκανε τόσο αγαπητό. Και που τον κάνει τόσο ενδιαφέρον αντικείμενο για μια ταινία σαν το Better Man: Μια φρενήρη μουσική βιογραφία παιγμένη σαν μιούζικαλ, που ξεκινάει από τα παιδικά χρόνια του Ρόμπι και φτάνει μέχρι τη μεγάλη δόξα της σόλο καριέρας του.
Η ανατροπή; Στην ταινία τον Ρόμπι Γουίλιαμς παίζει, εχμ, ένας πίθηκος. Ένας CGI πίθηκος, σχεδιασμένος από τους CGI καλλιτέχνες της WETA (Άρχοντας των Δαχτυλιδιών) και με τη φωνή του ίδιου του Ρόμπι να δίνει τον τόνο για την ανατρεπτική ιστορία που παρακολουθούμε.
Βλέποντας το Better Man διασκεδάσαμε, τραγουδήσαμε, αναπολήσαμε, και πάνω από όλα – θυμηθήκαμε γιατί ο Ρόμπι δεν είναι σαν τους άλλους. Γι’αυτό και με τεράστια χαρά μπήκαμε σε μια συνέντευξη μέσω zoom για να μιλήσουμε με τον ίδιο, και με τον σκηνοθέτη της ταινίας Μάικλ Γκρέισι (του The Greatest Showman), για τη ζωή του, για την καριέρα του, και για το πώς ήταν να βλέπεις τη ζωή σου στη μεγάλη οθόνη… παιγμένη από έναν CGI πίθηκο.
Η ταινία έχει τόσο πολύ να κάνει με το να ψυχαγωγείς, και με το χάρισμα να ψυχαγωγείς. Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει έναν μεγάλο entertainer; Τι είναι αυτό που έχει ο Ρόμπι και δεν έχουν άλλοι;
Ρόμπι Γουίλιαμς: Ναι, τι είναι αυτό φίλε; Επειδή δεν ξέρω τι είναι.
Μάικλ Γκρέισι: Ναι, αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση, γιατί το τι κάνει έναν σπουδαίο διασκεδαστή είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί. Σαν το «ποια είναι η ιδιότητα που κάνει κάποιον σταρ». Στην ταινία, για να είμαστε δίκαιοι, είναι καταπληκτική η συμβολή της ερμηνείας που έδωσε ο Τζόνο Ντέιβις [σσ. ο ηθοποιός που έκανε τη motion capture ερμηνεία του πιθήκου-Ρόμπι στην ταινία] επειδή έπρεπε να μιμηθεί με τρόπο που να είναι πιστευτό το τι σημαίνει να είσαι ο Ρόμπι Γουίλιαμς. Κάτι που δεν είναι εύκολο, γιατί είναι ένα πολύμορφο πράγμα.
Είναι το χάρισμα. Είναι το πώς κουβαλάς τον εαυτό σου, είναι η αυτοπεποίθηση. Είναι όλα αυτά τα στοιχεία στα οποία εμείς ως κοινό ενστερνιζόμαστε. Μακάρι να μπορούσα να πω ότι ο Τζόνο μπόρεσε να δημιουργήσει αυτή την ερμηνεία μόνο χάρη στην εξαιρετική σκηνοθεσία, αλλά είναι προς τιμήν του ίδιου και του ταλέντου του ότι μπόρεσε να βρει αυτό που συζητάμε, αυτό το αόριστο, που κάνει έναν σπουδαίο entertainer.
Ρόμπι Γουίλιαμς: …είναι η μαγεία της αυταπάτης, νομίζω. Να νομίζεις ότι είσαι ξεχωριστός.
Μάικλ Γκρέισι: Μόλις μίλησα για τρία λεπτά χωρίς να δώσω απάντηση, και μετά πήγες και την έδωσες με τρεις λέξεις. [γελάνε]
Ρόμπι Γουίλιαμς: Είναι η αυταπάτη. Να νομίζεις ότι είσαι ξεχωριστός και να πείθεις ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων ότι είσαι κάτι ξεχωριστό. Αλλά ναι, σε ευχαριστώ για την απάντησή σου, Μάικλ! Και ναι, ο Τζόνο το πέτυχε απόλυτα.
Πιστεύεις ότι υπάρχει αυτό που λένε «η κατάρα των boy bands»; Αισθάνεσαι ότι είναι κάτι που έχεις μπορέσει να ελέγξεις; Το αποτέλεσμα της φήμης και της προσοχής που πάει με το να είσαι ένας μεγάλος entertainer.
Ρόμπι Γουίλιαμς: Ίσως υπάρχει. Νομίζω ότι τα περισσότερα συγκροτήματα, είτε είναι boy bands, είτε είναι girl bands, είτε είναι μικτά συγκροτήματα, οτιδήποτε, όταν μπαίνουν σε αυτή τη διαδρομή και δουλεύουν τόσο σκληρά, αναπόφευκτα ως άνθρωπος θα εξαντληθείς και θα βρεθείς σε εξάντληση. Είσαι πλέον συναισθηματικά ελαττωματικός. Και δεν υπάρχει κανείς εκεί να πει όχι για σένα, κανείς να ξέρει ότι θα έπρεπε να πει όχι για σένα.
Νομίζω ότι ίσως αυτές τις μέρες οι άνθρωποι το καταλαβαίνουν περισσότερο γιατί μιλάνε οι πάντες για την ψυχική υγεία. Αλλά είναι γεγονός ότι δεν ξέρεις πότε να πεις όχι. Είσαι εσύ μόνο, και δεν αναγνωρίζεις ότι έχεις εξαντληθεί. Αλλά ας μην λέμε ότι αυτό είναι μόνο φαινόμενο των boy bands, γιατί συμβαίνει κι αλλού. Συμβαίνει με τους σεφ, ας πούμε. Οι σεφ ως γνωστόν καίγονται, τρελαίνονται. Και νομίζω ότι φταίει η ένταση και η είσοδος σε αυτόν τον σουρεαλιστικό κόσμο που στρέφεται όλο και πιο έντονα προς το μέρος σου όσο προσπαθείς να απομακρύνεσαι από αυτόν.
Επίσης αν μιλάμε για boy bands, σημαίνει ότι ο μετωπιαίος λοβός σου δεν έχει συνδεθεί ακόμα. Ξέρεις, δεν είσαι καν 25 χρονών. Είσαι ένας γαμημένος ηλίθιος. Είσαι ένας γαμημένος ηλίθιος! Και οι γαμημένοι ηλίθιοι πώς να πλοηγηθούν σε όλα αυτά τα σκατά που τους πετάνε;
Η ταινία είναι σε μεγάλο βαθμό ένα μιούζικαλ, ποια είναι η δική σου σχέση με τα μιούζικαλ;
Ρόμπι Γουίλιαμς: Αγαπώ και μισώ τα μιούζικαλ. Αγαπώ πραγματικά τα μιούζικαλ που αγαπώ και μισώ πραγματικά τα μιούζικαλ που μισώ. Με κάνουν να πιστεύω ότι δεν μου αρέσουν τα μιούζικαλ επειδή τα μισώ τόσο πολύ! Αλλά… ίσως το μίσος είναι πολύ δυνατή λέξη. Αλλά ας την κρατήσουμε προς το παρόν. [γελάει]
Αγαπώ τα μιούζικαλ που αγαπώ. Grease, Η Μελωδία της Ευτυχίας, Chitty Chitty Bang Bang, Ο Βασιλιάς κι Εγώ, High Society, South Pacific… Book of Mormon! Αλλά θέλω να κάνω μιούζικαλ; Όχι, αυτό ακούγεται πολύ σκληρή δουλειά.
Τι σας εξέπληξε σε αυτό το εργαλείο, στο CGI, που είναι μια κάπως επαναστατική λύση στο πρόβλημα του ποιος θα παίξει το ρόλο.
Μάικλ Γκρέισι: Ήμασταν πολύ τυχεροί που είχαμε τη WETA στο πλευρό μας για αυτή την ταινία. Στην πραγματικότητα δημιούργησαν ένα ολόκληρο νέο στούντιο στη Μελβούρνη της Αυστραλίας για να γυρίσουν την ταινία. Και οι καλλιτέχνες που ήρθαν να δουλέψουν σε αυτό το πρότζεκτ, έγινε ένα έργο πάθους γι’ αυτούς. Χρησιμοποιήσαμε και την έρευνα και την ανάπτυξη που είχαν κάνει με το Γκόλουμ στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, στο Avatar, στις ταινίες Ο Πλανήτης των Πιθήκων… Άρα ως προς την απόδοση, δουλέψαμε με τους καλύτερους των καλύτερων.
Και ήταν ένας συνδυασμός της ερμηνείας του Τζόνο Ντέιβις και της ιστορίας του Ρομπ. Είναι μια μοναδική ιστορία, ένα έργο πάθους – και πραγματικά το δείχνει.
Ρόμπι Γουίλιαμς: Μάικλ, λες ότι το Game of Thrones ήταν απλώς ένα κομμάτι έρευνας για τη βιογραφική ταινία της ζωής μου;
Μάικλ Γκρέισι: Εννοείς τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών! Ναι… πολύ ακριβή έρευνα. [γελάνε] Αλλά ο χαρακτήρας του Γκόλουμ… ο θεός να ευλογεί τον Πίτερ Τζάκσον!
Ως προς την ιστορία που λέει και το πώς επιλέγει να την πει, η ταινία είναι τολμηρή. Από πού προήλθε ως ανάγκη, από πού γεννήθηκε όλο αυτό το πράγμα; Και ως ιστορία αλλά και το στυλ της.
Μάικλ Γκρέισι: Νομίζω ότι απλά προσπαθούσα να δικαιώσω την ιστορία, για να είμαι ειλικρινής. Αυτό που αγαπώ –και δεν μου αρέσει να το λέω αυτό μπροστά στον Ρομπ– αλλά αυτό που αγαπώ δεν είναι μόνο η ιστορία. Στην πραγματικότητα αγαπώ τον τρόπο που ο Ρομπ αφηγείται την ιστορία. Και γι’ αυτό το ετοιμάζαμε στη διάρκεια ενάμιση χρόνου και απλά… μιλούσαμε.
Αυτές οι ηχογραφήσεις είναι αρκετά από τα voice overs της ταινίας. Η πλειοψηφία τους δηλαδή στην ταινία είναι από αυτές τις αυθεντικές ηχογραφήσεις. Μιλάει ο Ρομπ και νομίζω ότι είναι πραγματικά συναρπαστικό όσον αφορά την αφήγηση, αλλά και βαθιά προσωπικό. Και νομίζω ότι όταν βάζεις κάτι στην οθόνη που είναι αφιλτράριστο και βαθιά προσωπικό, το κοινό συνδέεται πραγματικά με αυτό.
Ήθελα να δείξω τη ζωντανή, πλούσια και φανταστική ζωή που έχει ζήσει ο Ρομπ, αλλά όχι μόνο την εξωτερική, αλλά και την εσωτερική του ζωή. Η εσωτερική ζωή ήταν εξίσου σημαντικό να οπτικοποιηθεί και να μεταφερθεί, και από εκεί προέρχονται μερικά από τα πιο περίτεχνα οπτικά στοιχεία, που απεικονίζουν το τι συνέβαινε μέσα στο κεφάλι του. Ήταν πραγματικά απαραίτητο για την αφήγηση της ιστορίας.
Ρόμπι, πιστεύεις ότι το γεγονός ότι σε χαρακτήρισαν κακό παιδί στην αρχή της καριέρας σου είχε αντίκτυπο στη μορφή που πήρε η καριέρα σου; Και πώς προσέγγισες αυτή την ιδέα ετοιμάζοντας αυτή την ταινία;
Ρόμπι Γουίλιαμς: Ήθελα να είμαι Κακό Παιδί. Και κατά κάποιο τρόπο ήμουν, ξέρεις. Πήδηξα στο τρένο του ηδονισμού και όλοι οι ήρωές μου και όλοι οι συνομήλικοι μου εκεί ήταν πολύ, πολύ άτακτοι. Αλλά αν το αναλύσεις, είναι απλά μια ψυχική ασθένεια που δραπετεύει. Και οι άνθρωποι αντιδρούν σε αυτό το τραύμα.
Επίσης, ο ηδονισμός απλά με έκανε χοντρό, κάτι που ήταν πραγματικά ατυχές, γιατί όλοι οι καλύτεροι ηδονιστές είναι πολύ αδύνατοι, φορούσαν αυτά τα τέλεια δερμάτινα μπουφάν και άφηναν τα μαλλιά τους μακριά και κάπνιζαν τσιγάρα και έδειχναν πάρα πολύ κουλ. Κι εγώ έμοιαζα με παίκτη darts. Οπότε το πήρα τελείως λάθος.
Φαίνεται κι από την ιστορία στην ταινία ότι η φήμη έχει έρθει με μεγάλο τίμημα. Ελπίζεις παρόλ’αυτά ότι η ταινία θα φέρει για σένα και νέα φήμη, στις ΗΠΑ;
Ρόμπι Γουίλιαμς: Αν το κάνει, τέλεια. Αν όχι, επίσης υπέροχα. Είμαι τώρα 50 ετών με τέσσερα παιδιά και είμαι ευτυχισμένος. Και εκεί που κάποτε ήμουν έντονα ψυχικά άρρωστος, τώρα έχω θεραπευτεί ή είμαι στη διαδικασία να βρίσκομαι στο θετικό χώρο της θεραπείας. Απολαμβάνω τη δουλειά μου. Αγαπώ τη ζωή μου. Αγαπώ την οικογένειά μου.
Νομίζω ότι μπορεί να μου δώσει μια ικανοποίηση το να έχω κάποια επιτυχία στην Αμερική, αλλά δεν είναι το παν. Έχω εξάλλου πολλά στο πιάτο μου για τα οποία είμαι πολύ ευγνώμων… Αλλά, βέβαια, θα μπορούσα πάντα να πάρω ένα μεγαλύτερο πιάτο. [γέλια]
Info: Η ταινία Better Man, για τη ζωή και τη μουσική του Ρόμπι Γουίλιαμς, κυκλοφορεί στις αίθουσες από την The Film Group στις 2 Ιανουαρίου.