Η ίδρυση
Η μεγάλη του στιγμή ήρθε το 1994-1995, όταν ίδρυσε το πρώτο ελληνικό κλαμπ των Hells Angels μαζί με έξι ακόμα άτομα: «Τους είπα: “Θέλω να μπω στους Hells Angels”. Μου απάντησαν: “Είναι δύσκολος ο δρόμος, θα μπεις φυλακή”. Το ήξερα. Ήταν μέρος της ζωής που διάλεξα». Οι συγκεντρώσεις τους ξεκίνησαν στο Κορωπί, αλλά η παρουσία των Hells Angels δεν πέρασε απαρατήρητη: «Το αστυνομικό τμήμα στο Κορωπί είχε 9 άτομα. Όταν έμαθαν από τη ΓΑΔΑ και την ΕΥΠ ότι κάτι γίνεται με τους Hells Angels, έγιναν 25».
Η περίοδος αυτή ήταν γεμάτη δυσκολίες αλλά και εμπειρίες. Θυμάται με περηφάνια τα ταξίδια του σε συγκεντρώσεις Hells Angels στο εξωτερικό. «Πήγα σε πάρτι στη Δανία, με 20 πόντους χιόνι. Άνοιξα τη σκηνή, έβαλα δίπλα την ελληνική σημαία και όλοι έλεγαν: “Ποιος είναι αυτός ο τρελός Έλληνας;”. Με φωτογράφιζαν και με ρωτούσαν ποιος είμαι. Το να κουβαλάς τη σημαία σου στο εξωτερικό, να ξέρουν ποιος είσαι, αυτό ήταν μεγάλη περηφάνια για μένα. Πάντα ήμουν ο Έλληνας που ξεχώριζε, αυτός που δεν φοβόταν τίποτα», λέει.
Οι κανόνες
Για τον «chief», οι κανόνες των Hells Angels ήταν ιεροί και αδιαπραγμάτευτοι: «Δεν αγγίζεις γυναίκα μέλους. Δεν κλέβεις το κλαμπ. Δεν μιλάς στην Αστυνομία. Αν δεν πας σε μια συνάντηση, υπάρχει μόνο μια δικαιολογία: είτε είσαι στην εντατική σε κάποιο νοσοκομείο, είτε δεμένος σε αστυνομικό τμήμα. Έπρεπε να είσαι απόλυτα πειθαρχημένος και να αποδεικνύεις καθημερινά ποιος είσαι».
Ο Γιάννης Ρωσσικόπουλος δεν ήταν ποτέ άνθρωπος των συμβιβασμών και αυτό τον έκανε ξεχωριστό στο κλαμπ, αλλά ταυτόχρονα και δύσκολο. «Όταν βγήκα από τη φυλακή, διαπίστωσα ότι το δημιούργημά μου είχε χαθεί. Δεν υπήρχε πια σεβασμός. Οι νέοι δεν καταλάβαιναν τι σημαίνει τιμή και αφοσίωση. Ήθελαν μόνο τη φήμη χωρίς να έχουν πληρώσει το τίμημα. Φοβούνταν μέχρι και να φορέσουν τα χρώματα μας (το τζάκετ των Hells Angels) ενώ εγώ πήγαινα ακόμα και στη τράπεζα φορώντας τα», αναφέρει.
«Δεν μετανιώνω για τίποτα»
Το 2005, ο «chief» αποχώρησε οριστικά από τους Hells Angels, αλλά δεν ήταν εύκολη απόφαση: «Ήταν σαν να κόβεις ένα κομμάτι από τη ζωή σου. Ήταν η οικογένειά μου. Είχαμε περάσει μέρες και νύχτες μαζί, με κρύο, ζέστη, φασαρίες και γλέντια. Μια ζωή ολόκληρη. Αλλά δεν μπορούσα να μείνω όταν δεν υπήρχε πια σεβασμός».
Η αποχώρησή του τον σημάδεψε, αλλά ποτέ δεν μετάνιωσε για τις επιλογές του: «Ήταν μια ζωή γεμάτη ρίσκο και ένταση. Πλήρωσα, ναι, αλλά έζησα ελεύθερος. Δεν φοβήθηκα ποτέ να ζήσω όπως ήθελα, κι αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος μου».
Σήμερα, η ζωή του είναι τελείως διαφορετική: «Πληρώνω ρεύμα, πληρώνω εφορία, αλλά δεν έχω τίποτα στο όνομά μου, είμαι ελεύθερος. Έχω ηρεμήσει, ναι, αλλά το μυαλό μου γυρίζει πάντα πίσω σε εκείνα τα χρόνια. Ήμουν ανήσυχος, πάντα έψαχνα κάτι περισσότερο. Τώρα ξέρω ότι το πλήρωσα ακριβά, αλλά δεν θα άλλαζα τίποτα».
Παρόλα αυτά, το παρελθόν του «chief» παραμένει ζωντανό, σαν ένα κεφάλαιο που δεν έχει κλείσει ποτέ εντελώς. «Μια φορά Άγγελος, πάντα Άγγελος» λέει δείχνοντας ένα ντεπόζιτο μηχανής που κοσμεί το γκαράζ του. «Σε αυτό εδώ θέλω να μπουν οι στάχτες μου όταν πεθάνω. Δεν μετανιώνω για τίποτα. Η ζωή αυτή ήταν γεμάτη και ήταν δική μου», καταλήγει.
Ειδήσεις σήμερα:
Γιατρός – βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ παρενέβη σε συζήτηση στη Βουλή με βιντεοκλήση ενώ οδηγούσε!
Βίντεο: Σε απόλυτη παράκρουση ο Γάλλος στο Ηράκλειο – Αφού σκότωσε την 36χρονη ανέβηκε πάνω στο αυτοκίνητο και την έβριζε
Γιάνις Τίμα: «Η Σεντόκοβα τον κατέστρεψε, τον άφησε με άδειο πορτοφόλι» λέει πρώην προπονητής του
Συνεχίζοντας σε αυτό τον ιστότοπο αποδέχεστε την χρήση των cookies στη συσκευή σας όπως περιγράφεται στην πολιτική cookies
Μάθετε περισσότερα εδώ
Αποδοχή