Παράλληλα με το νέο τους όργανο, ορισμένοι λήπτες μοσχευμάτων αναφέρουν επίσης ότι κληρονόμησαν νέα συναισθήματα, γεύσεις, ακόμη και αναμνήσεις. Αυτές οι εμπειρίες – που κυμαίνονται από την επιθυμία για φαγητό μέχρι την αλλαγή των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας – ενίοτε ευθυγραμμίζονται με τις προτιμήσεις του δότη τους, προκαλώντας συζήτηση σχετικά με το αν τα όργανα μπορούν να μεταφέρουν και μνήμες.
Η μεταμόσχευση οργάνων αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της σύγχρονης Ιατρικής από το 1954, όταν η πρώτη επιτυχής μεταμόσχευση νεφρού έσωσε μια ζωή. Με την πάροδο των δεκαετιών, οι τεχνολογικές και ιατρικές εξελίξεις κατέστησαν δυνατή τη μεταμόσχευση καρδιών, πνευμόνων, ήπατος και άλλων οργάνων, δίνοντας σε αμέτρητους ασθενείς μια δεύτερη ευκαιρία.
Ωστόσο, το μυστήριο που περιβάλλει ορισμένες μεταμοσχεύσεις έχει οδηγήσει τους επιστήμονες να διερευνήσουν ένα συναρπαστικό ερώτημα: Μπορούν τα όργανα να μεταφέρουν μνήμη; Οι λήπτες καρδιάς συχνά αναφέρουν εκπληκτικές αλλαγές. Ορισμένοι αναπτύσσουν γεύση για φαγητά που δεν τους άρεσαν ποτέ, ενώ άλλοι δηλώνουν νέες φοβίες ή χαρακτηριστικά της προσωπικότητας.
Μια λήπτρια, χορογράφος που είχε συνείδηση της υγείας της, ένιωσε ανεξέλεγκτη επιθυμία για κοτομπουκιές -ένα τρόφιμο που ο δότης της φέρεται να είχε στην τσέπη του παλτού του όταν πέθανε. Τέτοιες ιστορίες, αν και ανεκδοτολογικές, έχουν προκαλέσει επιστημονική έρευνα για τους πιθανούς μηχανισμούς που κρύβονται πίσω από αυτές τις αλλαγές.
Οι ερευνητές έχουν προτείνει διάφορες θεωρίες. Η έννοια της κυτταρικής ή «σωματικής μνήμης» υποδηλώνει ότι τα μεμονωμένα κύτταρα μπορεί να αποθηκεύουν πληροφορίες πέρα από τις βασικές τους λειτουργίες. Αυτή η ιδέα της μνήμης θα μπορούσε κάλλιστα να μεταφερθεί στα όργανα. Οι μεταβολές στην έκφραση του DNA χωρίς τροποποίηση της αλληλουχίας θα μπορούσαν επίσης να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο, καθώς η ενσωμάτωση ενός νέου οργάνου θα μπορούσε να διαταράξει το υπάρχον κυτταρικό περιβάλλον του λήπτη.
Επιπλέον, το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της καρδιάς -ένα δίκτυο νευρώνων μέσα στην καρδιά- μπορεί να επικοινωνεί με τον εγκέφαλο με τρόπους που δεν κατανοούμε ακόμη. Αν και δεν υπάρχει οριστική εξήγηση, ο ρόλος της καρδιάς στην αμφίδρομη επικοινωνία με τον εγκέφαλο προσδίδει κάποια βαρύτητα σε αυτές τις πιθανότητες.
Νευρολογικές, βιοχημικές και βιοφυσικές οδοί θα μπορούσαν να συμβάλουν σε αυτή τη σύνδεση καρδιάς-εγκεφάλου, αλλά η σωματική και συναισθηματική επιβάρυνση της χειρουργικής επέμβασης μεταμόσχευσης, σε συνδυασμό με τα φάρμακα, θα μπορούσε επίσης να επηρεάσει αυτές τις αναφερόμενες μεταφορές μνήμης «οργάνων».
Καθώς οι ερευνητές εμβαθύνουν, τα ευρήματα αυτά θα μπορούσαν να αναδιαμορφώσουν την κατανόηση της μεταμόσχευσης οργάνων και της ανθρώπινης εμπειρίας που τη συνοδεύει.