Μέσι: «Γκουαρντιόλα και Ροναλντίνιο επηρέασαν περισσότερο την πορεία μου»
Και ποιοι είναι, εκτός από εσένα, οι πιο σημαντικοί χαρακτήρες στην ιστορία του συλλόγου;
Η συνέντευξη του Αργεντινού σούπερ σταρ που συνδέθηκε με την Μπαρτσελόνα για 21 χρόνια, από την ηλικία των 13 ετών όταν έφτασε στο ποδόσφαιρο νέων μέχρι τα 34 του, όταν έπρεπε να φύγει αφού η διοίκηση δεν ανανέωσε τη συνεργασία τους:
Ουφφ, είναι πολλοί, και είμαι σίγουρος ότι αν αρχίσω να ονομάζω θα ξεχάσω μερικά. Αυτός είναι ένας σύλλογος που πάντα ξεχώριζε για το ότι έχει τους καλύτερους παίκτες και προπονητές στον κόσμο. Τα μεγάλα αστέρια του ποδοσφαίρου πάντα ήθελαν να έρθουν και να είναι στην Μπάρτσα: από τον Γιόχαν Κρόιφ, μέσω των Πούγι, Αντρές Ινιέστα, Τσάβι, οι δύο Λουίς Σουάρες, Χρίστο (Στόιτσκοφ), Πεπ (Γκουαρντιόλα) ως παίκτης και αργότερα ως προπονητής, ο Ρόνι, ο Ράικαρντ (τον προσθέτω για αυτό που σήμαινε για μένα και για τον σύλλογο), ο Ντιέγκο (Μαραντόνα), ο οποίος παρόλο που ήταν εκεί για μικρό χρονικό διάστημα δημιούργησε τεράστιο αντίκτυπο για να είναι αυτός που είναι, ο Κούμαν με το γκολ στο Wembley στο πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Άκουσα επίσης πολλά για τον Σέσαρ, τον Κουμπάλα και αυτόν τον επιθετικό που ονομάζει ο Σεράτ στο τραγούδι του: Μπασόρα , Σέσαρ, Κουμπάλα, Μαρένο και Μανκόν. Είμαι σίγουρος ότι ξεχνάω πολλούς σημαντικούς ανθρώπους».
ΕΡ: Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν βλέπεις ότι η Μπαρτσελόνα γίνεται 125 ετών;
ΑΠ: «Πολλά πράγματα, αλλά σίγουρα το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι οι πολλές όμορφες αναμνήσεις από όλο τον χρόνο που πέρασα στο καλύτερο κλαμπ στον κόσμο».
ΕΡ: Ποιες είναι για τον Μέσι οι πιο σημαντικές στιγμές του συλλόγου;
ΑΠ: «Λοιπόν, υπήρξαν στιγμές που δεν έζησα, αλλά ξέρω ότι ήταν πολύ σημαντικές, όπως η ίδρυση του συλλόγου από τον Γκάμπερ ή η κατασκευή του «Καμπ Νόου». Μετά, η εποχή του Κρόιφ ως παίκτης, το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών στο Wembley με προπονητή τον Κρόιφ το 1992. Και από αυτά που έζησα, σίγουρα την εποχή του Πεπ (Γκουαρντιόλα) ως προπονητή, όλα όσα έκανε ο Ροναλντίνιο με το Champions League 2005-06 , και το «τρεμπλ» με τον Λουίς Ενρίκε.
ΕΡ: Από όλες τις εμπειρίες σου ως Καταλανός, ποια θυμάστε με μεγαλύτερη αγάπη;
ΑΠ: «Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν πολλές ιδιαίτερες στιγμές. Αυτό που θυμάμαι περισσότερο είναι οι τίτλοι που κατακτήσαμε: η χρονιά των έξι τίτλων, αλλά και εκείνες οι όχι και τόσο καλές στιγμές στις οποίες καταφέραμε να ανατρέψουμε την κατάσταση. Υπήρξαν πολλές ιδιαίτερες στιγμές και τις απόλαυσα πάρα πολύ.
ΕΡ: Ποια ιστορική φυσιογνωμία του συλλόγου είχε την μεγαλύτερη επίδραση πάνω σου;
ΑΠ: «Νομίζω ότι υπάρχουν δύο που με σημάδεψαν πολύ για διαφορετικούς λόγους. Πεπ, γιατί τον είχα πολλά χρόνια προπονητή και καταφέραμε απίστευτα πράγματα που δεν θα φανταζόμασταν ποτέ. Και ο Ροναλντίνιο, γιατί ο τρόπος που με υποδέχτηκε, το πώς με βοήθησε, με βοήθησε πολύ στις πρώτες μου στιγμές στην πρώτη ομάδα. Θυμάμαι επίσης πολλούς ακόμα, Αντρές (Ινιέστα) ή Τσάβι ως συμπαίκτες, και τους τρεις που παίζουν μαζί μου εδώ στο Μαϊάμι (Μπουσκέτς, Άλμπα, και Σουάρες), που είναι επίσης φίλοι. Και φυσικά, ειδική μνεία για τον Τίτο Βιλανόβα, που μας λείπει τόσο πολύ».
ΕΡ: Ποια ευχή θα έκανες για τον σύλλογο αυτή τη στιγμή της ιστορίας του;
ΑΠ: «Ελπίζω ο σύλλογος να επιστρέψει σε αυτό που ήταν πάντα. Εκτός από παγκόσμια αναφορά, που δεν έπαψε ποτέ να είναι, που παλεύει πάντα για να κερδίσει τίτλους μέχρι το τέλος κάθε σεζόν. Ως παίκτης της Μπάρτσα, δεν μπορείς ποτέ να συμβιβαστείς με το να είσαι δεύτερος ή να μην κερδίζεις, γιατί τα μέλη και οι οπαδοί απαιτούν τα περισσότερα από σένα. Το να είσαι ο καλύτερος σύλλογος στον κόσμο συνεπάγεται πολύ μεγάλη προσπάθεια. Θα ήθελα πολύ να δω την Μπάρτσα να κατακτά τη La Liga, το Κύπελλο και επίσης το Champions League ξανά. Και στα χρόνια που δεν μπορείς, τουλάχιστον να αγωνιστείς μέχρι την τελευταία στιγμή.
ΕΡ: Τι μήνυμα στέλνεις στους Καταλανούς;
ΑΠ: «Μου λείπετε πολύ, ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα και να νιώθετε περήφανοι που είστε μέρος του καλύτερου συλλόγου στον κόσμο».