Μπλοκαρισμένη, μετά τη σειρά προδικαστικών προσφυγών που εξελίχθηκαν πλέον σε προσφυγές που κατατέθηκαν στα Διοικητικά Δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, παραμένει η εξέλιξη του έργου για την ανάπλαση της πλατείας Ελευθερίας με στόχο να μετατραπεί σε πάρκο μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Ουσιαστικά πρόκειται για τις διαδικασίες επιλογής του τελικού αναδόχου κατασκευαστή. Το έργο που χαρακτηρίζεται πολύπαθο, έχει ξεκινήσει επί δημαρχίας Γιάννη Μπουτάρη, τότε που έκλεισε το πάρκινγκ και άρχισαν οι διαδικασίες κατασκευής, όμως κόλλησε λόγω πτώχευσης της αναδόχου εταιρίας. Στη συνέχεια, επί δημαρχίας Κωνσταντίνου Ζέρβα, η ιδέα της ανάπλασης σχεδόν εγκαταλείφθηκε και το πάρκινγκ που είχε κλείσει επαναλειτούργησε στο πλαίσιο επανεξέτασης κατασκευής του έργου.
Την ώρα που η διοίκηση Αγγελούδη επιχειρεί να πιέσει να συντομεύσουν οι χρόνοι εξέτασης των προσφυγών και να μπουν οι μπουλντόζες στο πάρκο, το Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης εξέτασε αιτήσεις ακύρωσης αναστολής για την απόφαση με την οποία μειοδότησε συγκεκριμένη τεχνική εταιρία στον διαγωνισμό. Το έργο «Βιοκλιματική Αναβάθμιση της Πλατείας Ελευθερίας» προϋπολογισμού (με τον ΦΠΑ) 8,5 εκατομμυρίων ευρώ, αυτή την ώρα περιμένει την απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου που αναμένεται από τον επόμενο χρόνο. Από την πλευρά του δήμου εκφράζονται ελπίδες να ληφθεί άμεσα η απόφαση προκειμένου να ξεκινήσουν οι εργασίες, όμως οι πιο αισιόδοξοι νομικοί δεν τοποθετούν την έκδοση της απόφασης πριν τον Φεβρουάριο.
«Εκδικάστηκε στο Διοικητικό Εφετείο και αναμένεται στο προσεχές χρονικό διάστημα των επόμενων μηνών η έκδοση απόφασης που θα ξεκαθαρίσει τον ανάδοχο. Δεν αποκλείεται και μετά την έκδοση της απόφασης να δημιουργηθεί και νέα δικαστική εμπλοκή», συμπλήρωσε με νόημα ο κ. Μακρής, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο νέων προσφυγών, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις.
Η συμμετοχή στο άλλο έργο
Η αίτηση που συζητήθηκε και αναμένεται η απόφαση του δικαστηρίου, επικεντρώνεται στο γεγονός ότι η εταιρεία που μειοδότησε και έχει οριστεί προσωρινή ανάδοχος του έργου, δεν ενημέρωσε ότι ήδη συμμετέχει στην εκτέλεση και άλλου δημόσιου έργου, πάλι στη Θεσσαλονίκη. Κατά την άποψη των δύο εταιρειών που προσέφυγαν, αυτό αντίκειται στις διαδικασίες που σχετίζονται με τις δημόσιες συμβάσεις. Η μία εκ των εταιρειών που κατέθεσε αίτηση ακύρωσης – αναστολής αναφέρει ότι πληροφορήθηκε τη συμμετοχή της μειοδότριας εταιρίας στο άλλο έργο από τη δική της συμμετοχή στον ίδιο διαγωνισμό, ενώ η δεύτερη σημειώνει ότι δεν μπορούσε να γνωρίζει τη συμμετοχή στο άλλο έργο και θεωρεί ότι έχει ισχυρό κίνητρο για να πετύχει η προσφυγή της. Από την πλευρά της η μειοδότρια θεωρεί ότι δεν υπάρχει κόλλημα με τη συμμετοχή στο άλλο έργο και ούτε υποχρέωση ενημέρωσης οποιουδήποτε, επικαλούμενη μάλιστα σχετικές δικαστικές αποφάσεις.
«Δεν απαγορεύεται να συμμετέχει σε άλλο δημόσιο έργο», υποστηρίζει ο κ Μακρής. «Αυτό που απαγορεύεται είναι ότι η εταιρεία έπρεπε να είχε γνωστοποιήσει ότι συμμετέχει σε άλλο δημόσιο έργο, στον διαγωνισμό υπάρχει ένα στοιχείο που αφορά τις εκκρεμείς άλλες συμβάσεις», ανέφερε αναπτύσσοντας και την άποψη της εταιρείας που εκπροσωπεί. Επιβεβαίωσε πάντως ότι υπάρχουν διιστάμενες αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων επί τέτοιων ζητημάτων.
Το ερώτημα που παραμένει βέβαια αφορά τους μαραθώνιους προδικαστικών και δικαστικών προσφυγών που ακολουθούν τα δημόσια έργα, με συνέπεια η υλοποίησή τους να καθυστερεί τόσο, οδηγώντας ορισμένες φορές μέχρι και στη ματαίωσή τους. Τέτοιες περιπτώσεις είναι σπάνιες ωστόσο νομικοί σημείωναν ότι οι καθυστερήσεις στην έκδοση δικαστικών αποφάσεων σε συνδυασμό με τη βροχή των προσφυγών προκαλούν «εμφράγματα» στην υλοποίηση των έργων. «Η δικαστική προσφυγή είναι αυτή που εξασφαλίζει την αντικειμενικότητα στην ανάθεση του δημοσίου έργου. Δεν μπορεί να αφεθεί ένας διαγωνισμός μόνον στην κρίση της Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων αλλά απαιτείται και η απόφαση ενός δικαστηρίου. Μιλάμε για έργα εκατομμυρίων», σημείωσε ο κ. Μακρής.