Την επόμενη φορά που θα τα πούμε από αυτή τη στήλη ο χρόνος θα έχει αλλάξει και αναπόφευκτα όλοι μας σιωπηρά ή μη θα έχουμε θέσει μια σειρά νέων στόχων, αλλά και θα έχουμε κάνει και ένα «ταμείο» της χρονιάς που έφυγε. Το ίδιο ισχύει για τα πολιτικά κόμματα και προφανώς για τις κυβερνήσεις. Η δική μας κυβέρνηση, για παράδειγμα, χθες στο Υπουργικό Συμβούλιο – μέσω του Πρωθυπουργού – έθεσε στόχους, χρονοδιαγράμματα για νομοσχέδια και μεταρρυθμίσεις για το νέο έτος. Τα υπόλοιπα κόμματα επίσης προφανώς το καθένα θέτει τον δικό του πήχη πολιτικής επίδοσης, εκλογικής επιρροής και προσωπικής δημοφιλίας για τον έκαστο αρχηγό του. Νέο στοιχείο στην πολιτική σκηνή πέραν που κατακερματισμού που καταγράφεται ήδη τουλάχιστον όλο το τελευταίο διάστημα είναι οι χαμηλές προσδοκίες του κόσμου.
Για παράδειγμα, μπορεί πολλοί να στάθηκαν στα πολύ ενδιαφέροντα ευρήματα της πρόσφατης δημοσκόπησης της Metron Analysis για το κανάλι του Mega και εκεί σωστά να εντοπίστηκαν στοιχεία ανθεκτικότητας της κυβέρνησης και κάμψης του ΠΑΣΟΚ, λίγοι όμως στάθηκαν στο γεγονός ότι μεγάλο μέρος του κόσμου θεωρεί πως η χώρα έχει τεθεί σε λανθασμένη πορεία. Για την ακρίβεια, το 62% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι τα πράγματα πάνε προς τη λάθος κατεύθυνση και μόνο το 32% ότι κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Μα αν η πολιτική δεν καταφέρνει να συγκινήσει, να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει τους πολίτες για ένα πολιτικό σχέδιο τι ακριβώς εξυπηρετεί και ποιος είναι ο ρόλος της; Γιατί η πολιτική δεν περιορίζεται στη διαχείριση, ούτε καν στον χειρισμό τακτικών στόχων. Η πολιτική πάνω από όλα και μέσα σε όλα είναι ο τρόπος που μπορούν οι άνθρωποι να εμπνευστούν για ένα νέο πολιτικό σχέδιο που θα αναβαθμίζει κάθε φορά την κοινωνική τους οργάνωση. Είναι επίσης θέμα Δημοκρατίας η πολιτική να μην εκπίπτει απλώς σε παρακολούθημα στόχων τεχνοκρατών μα να μπορεί να εκτιμά, να προβλέπει, να συνθέτει. Το ότι η πλειοψηφία του κόσμου, βάσει της μέτρησης, δεν αξιολογεί θετικά την πορεία της χώρας έχει να κάνει με όλα αυτά. Προσθέστε εδώ και τις τάσεις της MRB. Η λέξη «φόβος» με ποσοστό 49,4% εκφράζει περισσότερο τους πολίτες για το παρόν και το μέλλον της χώρας, ακολουθεί η «οργή» με 46,9% και μετά η «παραίτηση/απογοήτευση» με 39,1 %.
Προφανώς υπάρχει θέμα, και σημαντικότερο από το να διυλίζουμε τις προθέσεις ή τις εκτιμήσεις ψήφου. Το νέος έτος θα είναι ένα μεγάλο στοίχημα αν όχι απλώς ανταγωνιστούν για τη χώρα σοβαρά πολιτικά σχέδια, αλλά και αν τα σχέδια αυτά θα προωθήσουν κι ένα όραμα για τον μέσο πολίτη. Το ακόμη μεγαλύτερο στοίχημα είναι αν τα σχέδια αυτά θα καταρτιστούν απ’ το νέο ανθρώπινο δυναμικό της χώρας.