Αυτός ήταν ένας αγώνας πλήρους κυριαρχίας της Mercedes. Ένα ακόμη ιδιαίτερο GP, μιας απρόσμενα ενδιαφέρουσας σεζόν κατά την οποία καταρρίφθηκαν αρκετά συλλογικά ρεκόρ στο σπορ.
Ο Τζορτζ Ράσελ έγινε ο 7ος οδηγός που πετυχαίνει πολλαπλές νίκες φέτος. Και η Mercedes η 4η ομάδα που σημειώνει το 1-2 σε GP μιας σεζόν. Τέτοια συλλογικά επιτεύγματα δεν έχουμε δει ξανά στην F1.
Η Formula 1 ήταν ανέκαθεν, λόγω της φύσης της, ένα σπορ περιόδων κυριαρχίας διαφορετικών ομάδων ή οδηγών. Με τους τεχνικούς κανονισμούς να αλλάζουν αρκετά συχνά, δεν ήταν καθόλου εύκολο για πολλές ομάδες να παραμείνουν ανταγωνιστικές για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Το συνηθέστερο σενάριο ήταν εκείνο της ομάδας που ερμηνεύει καλύτερα από τις υπόλοιπες ένα νέο σετ κανονισμών. Τα μονοθέσια της ομάδας αυτής θα πλεονεκτούσαν έναντι των υπολοίπων στο grid μέχρι να αλλάξουν και πάλι οι κανονισμοί.
Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί και μία δεύτερη ομάδα να είχε κάνει εξίσου καλή δουλειά. Πολύ σπάνια, όμως, θα ήταν στο ίδιο επίπεδο με την πρώτη. Σε ορισμένες σεζόν θα υπήρχε αξιοσημείωτος ανταγωνισμός. Αλλά οι φορές που δύο οδηγοί διαφορετικών ομάδων θα μάχονταν επί ίσοις όροις για νίκες σε πολλούς αγώνες μιας χρονιάς, θα ήταν ελάχιστες.
Όσο για τις υπόλοιπες ομάδες, εκείνες θα είχαν καθαρά δευτερεύοντες ρόλους στο σενάριο της σεζόν. Ίσως κάποια τυχερή νίκη για μία εξ αυτών έπειτα από έναν απρόβλεπτο αγώνα ή υπό ιδιαίτερες καιρικές συνθήκες.
Βλέπετε, η ελευθερία που υπήρχε πριν το 2021 στην διαμόρφωση προϋπολογισμών των ομάδων σήμαινε ένα πράγμα: όποιος ξεκινούσε με πλεονέκτημα μία νέα εποχή κανονισμών θα μπορούσε να το κρατήσει μέχρι το τέλος της εφόσον διέθετε τα απαραίτητα κεφάλαια. Πράγμα που συνέβαινε συνήθως με τους μεγάλους οργανισμούς του σπορ.
Όταν η Liberty media αναλάμβανε τις τύχες του σπορ στις αρχές του 2017 ήταν αποφασισμένη να αλλάξει όλες τις παραπάνω «παραδόσεις» της F1. Οι Αμερικανοί ήθελαν ένα πιο ελκυστικό προϊόν. Και για να γίνει το προϊόν πιο ελκυστικό δεν αρκούσαν μία ή δύο ομάδες να παλεύουν για την κορυφή. Έπρεπε να μπουν περισσότεροι παίκτες στο κόλπο της νίκης.
Οι Γκρεγκ Μάφεϊ (CEO της Liberty μέχρι και το τέλος της χρονιάς) και Τσέις Κάρεϊ (CEO της F1 από το 2017 έως και το 2020) κινήθηκαν πολύ μεθοδικά. Κατά τα πρώτα δύο χρόνια τους στο τιμόνι, φρόντισαν να κατανοήσουν καλά τα «γρανάζια» που κινούσαν την μηχανή της F1. Και στη συνέχεια έπιασαν δουλειά.
Κατάφεραν να πείσουν και τις δέκα ομάδες να ακολουθήσουν το πλάνο τους. Νωρίτερα είχαν φροντίσει να φτιάξουν μία συμφωνία ομόνοιας πολύ πιο δίκαιη από ότι οι προηγούμενες. Και το 2020 -εν μέσω της πανδημίας- έκαναν τις δύο κρίσιμες κινήσεις που άλλαξαν την εικόνα του σπορ.
Αυτές δεν ήταν άλλες από την θέσπιση του ορίου μπάτζετ και της κατανομής χρόνου εξέλιξης των μονοθέσιων αναλόγως με την θέση στο πρωτάθλημα. Δύο μέτρα τα οποία θα φάνταζαν ανήκουστα στην παλαιά φρουρά των ιθυνόντων του σπορ.
Και τα δύο στόχευαν στο ίδιο πράγμα. Στο να βοηθούν τις υπόλοιπες ομάδες να φτάνουν -μέσω της εξέλιξης- στο επίπεδο εκείνης που ξεκινάει καλύτερα σε μία νέα εποχή κανονισμών. Τα μέτρα αυτά ήταν πολύ έξυπνα. Χωρίς να αλλάξουν σημαντικά το DNA του σπορ (ακόμη κάθε ομάδα εξελίσσει το δικό της μονοθέσιο κατά πώς κρίνει) διασφάλισαν ότι σε βάθος πενταετίας θα υπήρχαν πολλοί διεκδικητές νικών και πρωταθλημάτων.
Φέτος είναι η 4η χρονιά εφαρμογής των δύο παραπάνω καινοτομιών. Και τα αποτελέσματα δικαιώνουν πλήρως τους ανθρώπους της Liberty. Τέσσερις ομάδες και επτά οδηγοί έχουν κερδίσει πολλαπλούς αγώνες το 2024.
Οι Red Bull, McLaren, Ferrari και Mercedes έχουν κάνει όλες το 1-2 τουλάχιστον σε ένα GP. Και είναι βέβαιο ότι η πρωταθλήτρια κατασκευαστών δεν θα είναι η ομάδα του πρωταθλητή οδηγών. Αναλογιζόμενοι το πλεονέκτημα που είχε η Red Bull το 2022, μοιάζει απίστευτο το πώς καταλήξαμε τόσο γρήγορα στην σημερινή εικόνα.
Στο Βέγκας, για παράδειγμα, η Mercedes «σκούπισε» το τριήμερο από το FP1 έως και την καρό σημαία. Ο Ράσελ οδήγησε καταπληκτικά ελέγχοντας τον αγώνα ενώ ο Χάμιλτον ανέβηκε σαν… σίφουνας από την 10η στην 2η θέση. Η λεία άσφαλτος και οι χαμηλές θερμοκρασίες ταίριαξαν γάντι στην W15. Ο Ράσελ είχε εξασφαλίσει τη νίκη ήδη από το πρώτο του stint με την μέση γόμα.
Τέτοια τριήμερα είχαν και άλλες ομάδες φέτος. Η Red Bull στην αρχή του πρωταθλήματος, η McLaren από το μέσο και μετά, η Ferrari σε συγκεκριμένες πίστες. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι οι περισσότεροι αγώνες περιλάμβαναν μάχες για τη νίκη μεταξύ οδηγών διαφορετικών ομάδων. Αναμφίβολα με το προηγούμενο καθεστώς, δεν θα μπορούσε να υπάρξει αυτή η εξέλιξη.
Θα πει κανείς ότι παρά ταύτα, ο Φερστάπεν κέρδισε το 4ο πρωτάθλημά του με δύο αγώνες να απομένουν. Που είναι η αγωνία; Που είναι το showdown στον τελευταίο αγώνα;
Ωστόσο αυτή δεν είναι, πιστεύουμε, η σωστή ανάγνωση των όσων συμβαίνουν. Η F1 μπορεί να ρυθμίσει κάποια πράγματα ως έναν βαθμό. Δεν μπορεί, όμως, να κάνει τον Φερστάπεν να οδηγεί χειρότερα. Ή τον Νόρις να κάνει καλές εκκινήσεις.
Ο ανθρώπινος παράγοντας έχει έρθει περισσότερο στο προσκήνιο στη νέα εποχή του σπορ. Και αυτό είναι πολύ καλό. Ας πάρουμε το παράδειγμα του Κολαπίντο. Ο Αργεντινός είχε μία ακόμη επαφή με τον τοίχο στις κατατακτήριες του Βέγκας. Το πλήγμα για την Williams είναι μεγάλο. Λόγω του ορίου μπάτζετ δεν μπορεί να φτιάχνει συνεχώς νέα μέρη για τα μονοθέσια της.
Και αυτό είναι και το σωστό. Δεν μπορεί τα χρήματα να ξελασπώνουν τις ομάδες από τα λάθη των ανθρώπων τους. Παρόμοιες συνέπειες είχε για την Mercedes και το λάθος του Ράσελ στο Μέξικο Σίτι.
Πιστεύουμε ότι εκείνο που πραγματικά ενδιαφέρει το κοινό είναι η αίσθηση του ότι ο καλύτερος κερδίζει. Όχι εύκολα παρά έπειτα από μάχη. Φέτος αυτός ήταν ο Φερστάπεν στους οδηγούς και -όπως όλα δείχνουν- η McLaren στους κατασκευαστές. Και γίναμε μάρτυρες πολλών συγκλονιστικών αγώνων στην πορεία.
Τι μας επιφυλάσσει, λοιπόν, το 2025; Ίσως μία από τις πιο επικές σεζόν στην ιστορία του σπορ. Και οι 4 ομάδες που νίκησαν φέτος θα μπορούσαν να παλέψουν για το πρωτάθλημα κατασκευαστών. Πάνω από τους μισούς πιλότους τους για τον τίτλο των οδηγών. Ένα είναι βέβαιο: η F1 είναι πιο συναρπαστική από ποτέ. Και ανυπομονούμε για τη συνέχεια!