Στην ωραία μας χώρα όπου ανθεί κατά κόρον η φαιδρά πορτοκαλέα (και η μανταρινέα, και η… λεμονέα και η…. γκρεϊπφρουτέα και όλα τέλος πάντων τα εσπεριδοειδή), κάνουμε πλάκα ή και την πέφτουμε στον φουκαρά τον Κικίλια, κάθε φορά που ηχεί το 112, προειδοποιητικά κατά τη διάρκεια μιας φυσικής καταστροφής. Κάνουμε πλάκα, κοροϊδεύουμε, κατηγορούμε τον Κικίλια και κατ’ επέκταση την κυβέρνηση ότι δεν κάνει τίποτε για την αντιμετώπιση των καταστροφών, αλλά έχει ως αποκούμπι το πολυχρησιμοποιημένο 112, και εκεί εξαντλούνται όλες της οι προσπάθειες.
Για να δούμε όμως τι έγινε στην Ισπανία, όπου η μεγάλη καταιγίδα Dana άφησε πίσω της 95 νεκρούς, και άγνωστο αριθμό αγνοουμένων. Καταγγέλλεται το κράτος, ότι το 112 ήχησε πολύ καθυστερημένα, και αφού η καταιγίδα βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Προσέξτε, συγκεκριμένα πράγματα: το μήνυμα εστάλη λέει στις 8:12 το βράδυ, 8 ώρες αφού είχαν ξεκινήσει οι πλημμύρες (!!!) και 10 ώρες μετά την προειδοποίηση για «ακραίο κίνδυνο» της εθνικής μετεωρολογικής υπηρεσίας της Ισπανίας!!!
Κι ο κυβέρνησης της Βαλένθια, να διαβεβαιώνει από πάνω, ότι ναι μεν υπήρχε μια πρόβλεψη, αλλά μην την πιστεύετε και τόσο, θα είναι πιο ήπια τα φαινόμενα. Τρέλα! Το θλιβερό αποτέλεσμα του αλαλούμ όμως ήταν οι άνθρωποι να μην προλάβουν να προφυλαχθούν, και να χαθούν στα λασπόνερα.
Υπ’ αυτή την έννοια την επόμενη φορά που κάποιος αποπειραθεί να κάνει «χαβαλέ» με το 112 του Κικίλια, τρίψτε του στη μούρη όσα συνέβησαν στην Ισπανία, να έχει να πορεύεται ο άνθρωπος. Διότι έλεος πια, δεν γίνεται να μπαίνουν όλα στη μηχανή του κιμά, όταν πρόκειται για ανθρώπινες ζωές. Εκατό φορές να χτυπήσει το 112, αν είναι να σωθεί άνθρωπος. Δεν κάνουμε πλάκα με αυτά τα θέματα…
Δεν ξέρω αν και αυτό που θα παραθέσω εν συνεχεία αποτελεί ένα (ακόμη) «χτύπημα» κατά της κυβέρνησης στην όλο και διευρυνόμενη αλυσίδα των εσω-κυβερνητικών «παρεμβάσεων» από αντιφρονούντες της ΝουΔου. Ας το κρίνει το «πανθ’ ορά» Μέγαρο Μαξίμου. Εγώ απλώς θα το παραθέσω.
Η κατάσταση των πλημμυροπαθών στη Θεσσαλία δεν χρειάζεται καμία απολύτως διεκτραγώδηση. Οποιος ξέρει, ξέρει. Κι όποιος έχει δει, έχει δει. Η κυβέρνηση και γνωρίζει και έχει στοιχεία για το ποια είναι η έκταση της καταστροφής που προκάλεσε πριν από 14 μήνες ο πρωτοξάδελφος της Dana που κατέστρεψε προχθές τη Βαλένθια, ο Daniel.
Για κάποιον λόγο που δεν καταλαβαίνει κανείς στη Θεσσαλία, αλλά και εκτός Θεσσαλίας, οι αποζημιώσεις των περιουσιών των ανθρώπων που καταστράφηκαν, καθυστερούν τρομακτικά. Τούτου δοθέντος, έχει μία αξία ότι ο Μάξιμος Χαρακόπουλος, αυτός ντε, ο βουλευτής Λάρισας ο οποίος είχε ακούσει την «υπόκωφη βοή της κοινωνίας», αλλά φευ το Μαξίμου, ούτε τη βοή άκουσε ούτε τον ίδιο τον Χαρακόπουλο (προ εβδομάδων έγινε δεκτός από τον πρόεδρο Κυριάκο και του τα είπε «ένα χεράκι»), πήγε περιοδεία στο χωριό Αμυγδαλή της περιοχής του. Είναι εκεί που του συνέβη ό,τι θα διηγηθώ εν συνεχεία.
Μια κτηνοτρόφος, η κυρία Βάσω, όπως την κατονομάζει ο ίδιος, τον ρώτησε «πότε θα πάρουμε τις αποζημιώσεις». Ο Χαρακόπουλος, κυβερνητικός βουλευτής τώρα, τι να πει ο άνθρωπος, ψέλλισε κάτι του είδους «η κυβέρνηση εκπονεί ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την ανακούφιση των παθόντων» κι άλλα τέτοια (λόγια ν’ αγαπιόμαστε), αλλά η κυρία Βάσω, επίμονη. Και ποιος ξέρει πόσα άλλα ανάλογα της έχουν σερβίρει το προηγούμενο διάστημα, διότι επανήλθε για να του πει κάτι του βουλευτή, που το βρήκα ωραίο: «Ελπίζω, να μη μας αποζημιώσετε όταν τα γαϊδούρια ανέβουν στις καρυές» (ήτοι στις καρυδιές – το… καρυές είναι σε άπταιστη τοπική διάλεκτο!).
Ο Χαρακόπουλος διαβλέποντας ότι ο κόσμος, έτσι όπως εξελίσσεται το πράγμα, θα τους πάρει σε λίγο στο «ψιλό» όλους, τηλεφώνησε στον αρμόδιο υφυπουργό Τριαντόπουλο, του μετέφερε τις διαμαρτυρίες των κατοίκων της Αμυγδαλής, και ζήτησε να επισπευσθεί η διαδικασία για την αποζημίωση των ανθρώπων. Αγνοείται παντελώς η απάντηση Τριαντόπουλου, αλλά να μου επιτραπεί να τονίσω ότι καλόν είναι να αφήσει η κυβέρνηση την κοροϊδία και τις «γαϊδουριές» και να ασχοληθεί σοβαρά με τη Θεσσαλία. Σοβαρά όμως…
Ημέρα… ποίησης σήμερα στη λατρεμένη ΝουΔου, όπου οι δύο κορυφές της σύγκρουσης που συντηρείται χωρίς τέλος (και έλεος) στο κόμμα, ήτοι ο πρόεδρος Κυριάκος και ο πρόεδρος Αντώνης, αναμένεται (δεν λέω με σιγουριά, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθεί το πράγμα) να συναντηθούν στα εγκαίνια του «Σπιτιού του Ελύτη». Για να είμαι ειλικρινής, περί μιας πιθανής έφεσης του Κυριάκου στην ποίηση δεν έχω ακούσει κάτι. Ποτέ, για να είμαι ειλικρινής. Για τον πρόεδρο Αντώνη όμως είχα ακούσει ότι υπήρξε προσωπικός φίλος με τον νομπελίστα μας, και μάλιστα λέει τώρα ο αστικός μύθος, ότι ο Ελύτης ήταν αυτός ο οποίος του είχε «βαφτίσει» εκείνο το βραχύβιο κομματικό εγχείρημα στις αρχές της δεκαετίας του ’90, την Πολιτική Ανοιξη.
Η ποίηση και ο μεγάλος Ελύτης, θα τους φέρουν πιο κοντά; Ποιος ξέρει. Ισως, η σύντροφος του Ελύτη, η κυρία Ηλιοπούλου (ιδέες ρίχνω τώρα), θα μπορούσε να κάνει μια προσπάθεια – αναθέτοντάς τους να διαβάσουν στίχους από τον «Μικρό Ναυτίλο», ας πούμε. Εκεί όπου ο ποιητής γράφει κάπου: «Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις»…
Ολα τα είπε ο ποιητής, όλα με 25 λέξεις…
Ενα «εύγε» θέλω να απευθύνω στον δήμαρχο της καρδιάς μας, τον Χάρη Δούκα, για τη χθεσινή παρουσία του κατά την… τελετή (διότι προφανώς χαρακτήρα τελετής είχε) της σφράγισης του Club 22 στην οδό Βουλιαγμένης, που σέρβιρε «μπόμπες» στα παιδιά, και έστειλε μερικά εξ αυτών στο νοσοκομείο.
Η παρουσία του δημάρχου, και οι εν συνεχεία δηλώσεις στις κάμερες, με φόντο τις σφραγισμένες πόρτες του αμαρτωλού club, έστειλαν ένα ισχυρό (έως και πανίσχυρο μπορώ να το αποτιμήσω) μήνυμα, προς διάφορες κατευθύνσεις, δε. Οτι ναι, η Αθήνα έχει δήμαρχο, ο οποίος μάλιστα μπορεί να αφήνει για κανένα δίωρο το γραφείο του, προκειμένου να είναι παρών σε μια εντελώς τυπική διαδικασία!
Αν δείξει μάλιστα τον ίδιο απαράμιλλο ζήλο και με άλλες δραστηριότητες του δήμου, ενδέχεται να τον δούμε καμιά μέρα στο Κολωνάκι, την ώρα που οι δημοτικοί αστυνομικοί ξηλώνουν πινακίδες από παρκαρισμένα αυτοκίνητα ή λ.χ. όταν υπάλληλοι ελέγχουν καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος και μετρούν με το υποδεκάμετρο πόσο χώρο καταλαμβάνουν τα τραπεζάκια, έξω. Σε πιο δυνατά ακραίες περιπτώσεις, όταν ο δήμαρχος αποφασίσει να κλείσει στόματα, μέχρι και συνοδεία σε απορριμματοφόρο τον βλέπω να κάνει την ώρα της περισυλλογής απορριμμάτων. Οπότε, μετά το χθεσινό, νομίζω ότι ανοίγει ο δρόμος για μεγάλα πράγματα στον δήμο της πρωτεύουσας. Μπράβο Χάρη, όχι πραγματικά, μπράβο!
(Τον Χρηστάρα δεν τον πήρε το μάτι μου, κάπου γύρω…)