Ο κινητήρας που σπάνια συναντούσες και πλέον σχεδόν ποτέ είναι και εκείνος που ξεχώρισε ανά τα χρόνια σε ορισμένα μοντέλα για τον γεμάτο χαρακτήρα του.
Τα 5κύλινδρα μοτέρ έχουν αποδειχθεί άξιοι ανταγωνιστές των μεγαλύτερων και σαφώς πιο συνηθισμένων κινητήρων εσωτερικής καύσης. Και αυτό προήλθε έπειτα από την τοποθέτησή τους σε ορισμένα σπορ μοντέλα μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών και την επιτυχία που αυτά απόλαυσαν.
Συνήθως, οι κινητήρες με ζυγό αριθμό κυλίνδρων επικρατούσαν στις προτιμήσεις των κατασκευαστών, μέχρι να έρθουν οι τρικύλινδροι να αλλάξουν το ρου της ιστορίας.
Mercedes-Benz 240 D
Μεγάλη εξαίρεση πριν τους -αναγκαστικά- μικρούς σε χωρητικότητα τρικύλινδρους αποτελούσαν οι 5κύλινδροι. Η Ford ξεκίνησε να πειραματίζεται μαζί τους τη δεκαετία του 1930, μέχρι το 1974 η Mercedes-Benz να παρουσιάσει για πρώτη φορά επιβατικό με τέτοια διαμόρφωση.
Έκτοτε, μία σειρά από κατασκευαστές χρησιμοποίησαν αυτή τη διαμόρφωση για σπορ μοντέλα τους και μερικά εξ αυτών αγαπήθηκαν ή ακόμα καλύτερα, απέκτησαν φανατικό κοινό. Ωστόσο, αυτοί οι κινητήρες δεν απέκτησαν ποτέ τεράστια δημοφιλία.
Για αυτό, το newsauto σύλλεξε τα πέντε μοντέλα με 5κύλινδρο κινητήρα που ξεχώρισαν περισσότερο και σας τα παρουσιάζει.
Παρότι η Mercedes-Benz έβγαλε πρώτη στο φως της δημοσιότητας ένα μοντέλο με 5κύλινδρο (diesel στην προκειμένη περίπτωση) μοτέρ, η Audi ήταν εκείνη που διέθεσε βενζινοκίνητο σπορ μοντέλο με τέτοιο σχηματισμό.
Το Audi Quattro παρουσιάστηκε επίσημα στη Γενεύη το 1980, αποτελώντας ωδή στο αγωνιστικό του WRC. Το τρίθυρο hot-hatch διέθετε ένα καινοτόμο για την εποχή σύστημα τετρακίνησης, που τελικά χάρισε στην ομάδα της Audi τον Παγκόσμιο Τίτλο στα Ράλι.
Αλλά το καλύτερο χαρακτηριστικό του ήταν ο δίλιτρος R5 κάτω από το καπό, τον οποίο είδαμε το 1979 στο Audi 100. Στην περίπτωση του Quattro, εμφανίστηκε με χωρητικότητα 2,1 λίτρα, turbo και μέγιστη απόδοση 200 ίππους.
Μετά από χρόνια εξέλιξης, η κορυφαία του εκδοχή ήταν εκείνη μεταξύ 1989 και 1991, όπου η χωρητικότητά του είχε φτάσει τα 2,2 λίτρα, ήταν 20βάλβιδος και σε συνδυασμό με το turbo απέδιδε 220 ίππους.
Από πλευράς επιδόσεων, το 20βάλβιδο Quattro έφτανε τα 100 χλμ./ ώρα από στάση σε μόλις 6,3 δευτερόλεπτα, με τελική ταχύτητα τα 230 χλμ./ ώρα.
Η Ford, τη δεκαετία του ’30 έμεινε μόνο στα πειράματα και τελικά δεν εξέλιξε έναν αποδοτικό 5κύλινδρο. Ωστόσο, το 2008 προχώρησε με αυτό το σχηματισμό, παρουσιάζοντας στη Μεγάλη Βρετανία τη 2η γενιά του Focus RS, έναν χρόνο πριν μπει στην παραγωγή.
Οι αναβαθμίσεις συγκριτικά με την τρίθυρη hatchback έκδοση του μοντέλου παραγωγής, ήταν πολλές. Αλλά η πιο σημαντική αφορούσε στον 5κύλινδρο εν σειρά Duratec RS του οποίου η ισχύς ανερχόταν στους 305 ίππους.
Αλλά πέραν του «απλού RS», η Ford διέθεσε και το περιορισμένης παραγωγής RS500, το οποίο ερχόταν με αρκετές αναβαθμίσεις και η ισχύς του έφτανε τους 350 ίππους.
Το τελευταίο ήταν ικανό να ολοκληρώσει το σπριντ των 0-100 χλμ./ ώρα σε μόλις 5,6 δευτερόλεπτα, ενώ η τελική του έφτανε τα 263 χλμ./ ώρα.
Ίσως το μοντέλο που έχει συνδέσει το όνομά του με τη διαμόρφωση 5 κυλίνδρων περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στην ιστορία.
Η Audi συνέχισε την εξέλιξη του συγκεκριμένου μοτέρ μετά το Quattro και οι κορυφαίες εκδόσεις του A3 εξοπλίστηκαν με αυτό, τουλάχιστον όσον αφορά στις τρεις τελευταίες γενιές του μοντέλου.
Το πρώτο RS 3 (2011-2012) είχε κάτω από το καπό turbo 5κύλινδρο των 2,5 λίτρων, με απόδοση 340 ίππους. Φυσικά, το μηχανικό σύνολο συνεργαζόταν με το νεότερο σύστημα τετρακίνησης Quattro.
Η δεύτερη γενιά που εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 2015 συνέχισε την ιστορία του μέχρι το 2020 ως 5θυρο hatch, αλλά και ως σεντάν. Εκεί, υπήρχε ξανά turbo 5κύλινδρος των 2,5 λίτρων, όπου η μέγιστη ισχύς ήταν 367 ίπποι.
Η τελευταία γενιά παρουσιάστηκε το 2020, πάλι σε δύο διαμορφώσεις αμαξώματος, αλλά αυτή τη φορά ο 5κύλινδρος είχε σημαντικές βελτιώσεις και σήμερα αποδίδει 406 ίππους, με τελική ταχύτητα 300 χλμ./ ώρα.
Από άποψη αποδοτικών, σπορ μοντέλων, μόνο η Audi και η Volvo πίστευαν ότι η διαμόρφωση 5 κυλίνδρων εν σειρά αποτελούσε καλή λύση.
Πολύ πριν διαθέσει ένα τέτοιο μοτέρ στη Ford, η Volvo είχε κατασκευάσει δικό της υπερτροφοδοτούμενο, με χωρητικότητα 2,3 λίτρα και απόδοση 246 ίππους.
Τοποθετήθηκε σε ένα από τα πιο υποτιμημένα σπορ μοντέλα της δεκαετίας του ’90, το 850 T-5R, το οποίο βασιζόταν στο boxy οικογενειακό 850.
Το Volvo 850 T-5R ολοκλήρωνε το σπριντ των 0-100 χλμ./ ώρα σε 5,8 δευτερόλεπτα, ενδεικτικό των δυνατοτήτων του οι οποίες εκτιμήθηκαν από λίγους.
Λόγω της επιτυχίας του σε μικρή μερίδα κοινού, ανανεώθηκε το 1996, στη μορφή του 850R, με την κύρια διαφορά ανάμεσα σε εκείνο και το απερχόμενο μοντέλο να είναι το αναβαθμισμένο turbo και το επίσης αναβαθμισμένο 5τάχυτο μηχανικό κιβώτιο, που ανέβαζαν την ισχύ στους 250 ίππους.
Η οικογένεια RS της Audi είναι από τις πιο εμβληματικές της παγκόσμιας σπορ αυτοκίνησης. Αλλά δε θα υπήρχε ποτέ, εάν δεν είχε πρώτα κατασκευαστεί το θρυλικό RS2 Avant.
Η παραγωγή του διήρκησε λίγο, από το 1994 έως και το 1995. Ήταν ένα πολύ ξεχωριστό μοντέλο που ξεκίνησε ως ένα απλά φιλόδοξο πρότζεκτ, αλλά κατέληξε να αποτελεί τον λόγο η Audi αποφάσισε να συνεργαστεί με την Porsche.
Η τελευταία δάνεισε στην εταιρεία από το Ίνγκολσταντ την τεχνογνωσία της, αλλά και μία γραμμή παραγωγής, ώστε να να κατασκευάζεται σε σταθερή βάση και μαζικά το RS2.
Όπως και το Quattro, διέθετε μόνιμη τετρακίνηση, ανάρτηση με αγωνιστικό προσανατολισμό και διάφορες άλλες τροποποιήσεις που το έκαναν να ξεχωρίζει συγκριτικά με το Audi 80.
Το άλλο σημείο που το RS2 είχε κοινό με το Quattro ήταν φυσικά ο 5κύλινδρος εν σειρά, ο οποίος είχε περάσει και από τα χέρια των μηχανικών της Porsche.
Ο 20βάλβιδος, υπερτροφοδοτούμενος DOHC των 2,5 λίτρων είχε αναβαθμιστεί αρκετά, ώστε να αποδίδει πια 315 ίππους, ενώ πλέον συνεργαζόταν με 6τάχυτο μηχανικό κιβώτιο.
Με αυτό το μηχανικό σύνολο, το εμβληματικό Audi RS2 επιτάχυνε από στάση μέχρι τα 100 χλμ./ ώρα σε 4,8 δευτερόλεπτα και για αυτόν τον λόγο -μεταξύ άλλων- αγαπήθηκε όσο κανένα station wagon που υπήρχε μέχρι τότε.