Αναφορά σε όσα περίεργα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες στην… «περιοχή ΣΥΡΙΖΑ» θα επιχειρήσω να κάνω σήμερα. Ειδικά για να διαφωτίσω απορίες που έχουν δημιουργηθεί, κυρίως για το πώς βουλευτές που φεύγουν από το κόμμα της χαράς, επειδή είναι… αντιδημοκρατικό και το συναποτελούν… πραξικοπηματίες, δεν εντάσσονται αυτομάτως στο κόμμα Κασσελάκη. Ρώτησα λοιπόν και έμαθα πως το θέμα είναι καθαρά… διαδικαστικό. Δεν εντάσσονται στο κόμμα διότι επί του παρόντος, τυπικά, δεν υπάρχει κόμμα. Οπως μου εξήγησε έγκυρος περί αυτά νομικός (και πολιτικός το πάλαι), το κόμμα Κασσελάκη δεν έχει ακόμη λάβει από τον Αρειο Πάγο έγκριση νομότυπης λειτουργίας. Κατά την πηγή μου, αυτή είναι μια τυπική διαδικασία, η οποία ξεκινάει με την κατάθεση από τον αρχηγό του κόμματος της ιδρυτικής διακήρυξής του και ολοκληρώνεται με το «καλώς έχει» του Αρείου Πάγου. Μόλις δοθεί αυτό το «καλώς έχει», αρχίζουν οι προσχωρήσεις βουλευτών. Τούτων δοθέντων, εξηγείται γιατί ο ναύαρχος Αποστολάκης, ο Γ. Σαρακιώτης και όσοι εκ των υπολοίπων έδωσαν το «παρών» στο event του προηγούμενου Σαββάτου δεν έχουν επιχειρήσει να εμφανιστούν ως ομάδα στη Βουλή και παραμένουν ανεξάρτητοι.
Στο μεταξύ, η Κουμουνδούρου έχει απομείνει άφωνη με τη στάση του ναυάρχου Αποστολάκη, speechless, όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο με εκείνη την οξφορδιανή προφορά που (εκτίμησε τόσο η κυρία Μέρκελ στον συμπατριώτη μας πρόεδρο Αλέξη – χα!) έχει στείλει κόσμο και κοσμάκη σε ειδικούς επιστήμονες! Δεν θέλετε να ξέρετε τι του «σούρνουν», κατά το κοινώς λεγόμενο. Ο ναύαρχος, που δεν παρευρέθηκε στην ιδρυτική εκδήλωση του κόμματος Κασσελάκη, γιατί έτυχε να του συμβεί οδυνηρή απώλεια στο στενό οικογενειακό του περιβάλλον, γεγονός που τον εξανάγκασε να μεταβεί εσπευσμένα στην Κρήτη, την επομένη αναχώρησε για Καναδά προκειμένου να μετάσχει στην κοινοβουλευτική συνέλευση των χωρών – μελών του ΝΑΤΟ. Οι της Κουμουνδούρου από εδώ του τηλεφωνούσαν να τους ενημερώσει περί το ποια είναι η στάση του μετά τη διάσπαση Κασσελάκη, αυτός δεν τους απαντούσε, μετά του έστελναν SMS, δεν απαντούσε και σε αυτά, οπότε είπαν, δεν πειράζει, κάποια στιγμή θα επιστρέψει στην Ελλάδα και θα μας πει από κοντά τι θα κάνει. Η αλήθεια είναι ότι ούτε από κοντά τούς το είπε – προτίμησε να τους το ανακοινώσει μία ώρα αργότερα από τη συμμετοχή του, μαζί τους, στην εκδήλωση για το βιβλίο του Κοτζιά.
Το πράγμα είχε λάβει νωρίτερα διαστάσεις… θρίλερ (λέμε τώρα), διότι ούτε η άλλη πλευρά, του κόμματος Κασσελάκη, ανέφερε τίποτε για τους λόγους απουσίας του ναυάρχου από την εκδήλωση για την ιδρυτική διακήρυξη, παρότι, όπως είμαι σε θέση να ξέρω, γνώριζαν. Διατυπώθηκαν εξ αυτού του λόγου εικασίες, ότι εν τέλει μπορεί να μην αποχωρούσε από τον ΣΥΡΙΖΑ ή αν αποχωρήσει, όπως και έγινε, δεν θα ενταχθεί στο «κίνημα» Κασσελάκη, διότι διατηρεί επιφυλάξεις για το τι δέον γενέσθαι με το νέο κόμμα. Οπότε οι άλλοι, οι kasselistas, για να τον πιέσουν διέδωσαν απλώς ότι δεν παρευρέθηκε στην εκδήλωσή τους, ενώ ήταν σε γνώση τους ότι ακόμη και αν βρισκόταν στην Αθήνα, θα απουσίαζε. Τι να πω; Σηκώνω τα χέρια ψηλά…
Εχω πάντως έγκυρη (εγκυρότατη!) πληροφόρηση για το τηλεφώνημα του ναυάρχου Αποστολάκη με τον πρόεδρο Αλέξη, τον απόμαχο, τον βετεράνο. Το οποίο ήρθε σε συνέχεια δηλώσεων του ναυάρχου ότι «θα καθορίσει τη στάση του αφού πρώτα τοποθετηθεί για τις εξελίξεις ο κ. Τσίπρας» – πλην όμως ο πρόεδρος Αλέξης δεν τον άκουσε τον ναύαρχο. Καθόλου δε. Και δεν τοποθετήθηκε δημοσίως.
Η τηλεφωνική επικοινωνία δεν πήγε καθόλου καλά. Ο Αποστολάκης φέρεται να είπε στον πρόεδρο Αλέξη ότι δεν μπορεί να συμβιώσει με τους «πραξικοπηματίες» της Κουμουνδούρου. Διότι όλα αυτά που συνέβησαν αντιβαίνουν στις αρχές και τις αξίες του, δεν μπορεί να τα δεχτεί, και ως εκ τούτου θα αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρόεδρος Τσίπρας τού είπε από την πλευρά του, πολύ ωραία, αλλά αν σκέφτεσαι να πας στον Κασσελάκη, θα πρέπει να παραιτηθείς από την έδρα, διότι αυτή ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ναύαρχος του το ξέκοψε. Είναι της άποψης, και ορθά, ότι οι έδρες ανήκουν στους ψηφοφόρους του κόμματος κι από τη στιγμή που οι ψηφοφόροι εγκατέλειψαν τον ΣΥΡΙΖΑ δεν βλέπει τον λόγο γιατί να παραιτηθεί από βουλευτής.
Εχει, πιστεύω, μια λογική αυτό, δεν έχει;
Προφανώς θα ήθελε να δηλώσει στον συνομιλητή του και ένα «κανείς δεν μου χάρισε την έδρα αυτή, ούτε την πήρα δανεική από κανέναν», αλλά δεν τα είπε. Διότι ο ναύαρχος είναι ευγενής άνθρωπος. Να μην τα πολυλογώ, κάπου εκεί τελείωσε μία ακόμη, ωραία, φιλία. Η οποία είχε πάντως δοκιμαστεί σκληρά το καλοκαίρι του ’22, όταν ο ναύαρχος είχε αποδεχθεί πρόταση του Κυριάκου να ορκιστεί υπουργός Πολιτικής Προστασίας, αλλά έπειτα από έντονο καβγά με τον Τσίπρα, που ακόμη τότε ήταν αρχηγός της αντιπολίτευσης, ανακάλεσε το «ναι» στην πρόταση Κυριάκου.
Συμπέρασμα; Δεν πρόκειται να τελειώσει σύντομα αυτή η φαρσοκωμωδία, με τον κύριο υπεύθυνο αυτής της κατάστασης, Τσίπρα, να παίζει από το παρασκήνιο τον αόρατο ηγέτη μιας παράταξης που παρουσιάζει φαινόμενα αμοιβαδοποίησης.
Το βιβλίο που θα εισηγηθώ για σήμερα κόντρα στο ρεύμα (όλοι ασχολούνται με το βιβλίο της κυρίας Μέρκελ και όσα συμπαθητικά αφιερώνει στον πρόεδρο Αλέξη, και τα καθόλου… συμπαθητικά στους δύο άλλους πρωθυπουργούς με τους οποίους συνεργάστηκε, τον Γ. Παπανδρέου και τον Α. Σαμαρά) αφορά ποίηση. Πρόκειται για την τελευταία συλλογή ενός από τους τελευταίους καλούς «μάστορες» του είδους, που έχει και μία επιπλέον ιδιότητα: αυτή του πολιτικού, έστω και αποσυρθέντος από την ενεργό δράση. Είναι ο Τηλέμαχος Χυτήρης, εκ των στενότερων συνεργατών, ως την τελευταία στιγμή, του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Τηλέμαχος, που πάντοτε έγραφε, ακόμη κι όταν ταξίδευε με τον πρωθυπουργό ως εκπρόσωπος Τύπου της κυβερνήσεως, παραδίδει στο αναγνωστικό κοινό μια αξιοπρόσεκτη συλλογή ποιημάτων υπό τον τίτλο «Το ταξίδι». Τίτλος που παραπέμπει αυτοδικαίως στη δική του πορεία τόσο στην ποίηση όσο και στην πολιτική. Αυτή είναι η 9η ποιητική του συλλογή, σε μια διάρκεια μισού αιώνα – η πρώτη του, τα «Ποιήματα εκ προμελέτης», εκδόθηκε το 1973 και έκτοτε γράφει αναδεικνύοντας την τρυφερότητα, την αγάπη για τον άνθρωπο και τη φύση, αλλά και μια ευγένεια που πάντοτε τον χαρακτήριζε ως προσωπικότητα. «Το ταξίδι» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εστία.