Παιχνίδια με πολλά γκολ μεταξύ ομάδων που θεωρούνται φαβορί για την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ και ομάδων που αναρωτιέσαι πώς τα κατάφεραν να βρεθούν σε αυτό τα βλέπαμε και με το προηγούμενο σύστημα διεξαγωγής στην περίφημη «φάση των ομίλων» όπως τη λέγαμε κάποτε. Οταν συνέβαινε στη φάση των ομίλων ο επικεφαλής του ομίλου να συναντά τον λιγότερο ισχυρό της τετράδας που αποτελούσε τον όμιλο έβρεχε γκολ όπως και το διήμερο του Τσάμπιονς Λιγκ που προηγήθηκε. Το Σπάρτα Πράγας – Ατλέτικο Μαδρίτης 0-6, το Μπάγερ Λεβερκούζεν – Ζάλτσμπουργκ 5-0, το Γιουνγκ Μπόις – Αταλάντα 1-6, το Ντιναμό Ζάγκρεμπ – Ντόρτμουντ 0-3, το Μπαρτσελόνα – Μπρεστ 3-0 θύμισαν εκείνη την εποχή που ομολογώ ότι δεν μου λείπει. Στο ποδόσφαιρο αγαπάω το σασπένς των παιχνιδιών κι όχι να βλέπω ομάδες να γίνονται σάκος του μποξ.
Την εποχή της φάσης των ομίλων θύμισαν και τα «κλειστά» ματς Μπάγερν Μονάχου – Παρί Σ.Ζ. 1-0, Ιντερ – Λειψία 1-0, Λίβερπουλ – Ρεάλ Μαδρίτης 2-0 και Αστον Βίλα – Γιουβέντους 0-0: μέχρι πέρσι, όταν συνέβαινε να βρεθούν δύο δυνατές ομάδες μαζί στον ίδιο όμιλο κι έφταναν να παίξουν μεταξύ τους βλέπαμε παιχνίδια σαν αυτά, με πολλή τακτική και κάμποσο δράμα. Θέλω να πω ότι αυτά που βλέπουμε φέτος στη μεγάλη διοργάνωση δεν είναι ακριβώς πρωτόγνωρα. Πρωτόγνωρο χάρη στο νέο format είναι να αναρωτιέσαι αν θα καταφέρουν να συνεχίσουν στα νοκάουτ ματς ομάδες που στη φάση των «16» (στα νοκάουτ ματς δηλαδή) έφταναν χωρίς να αγκομαχούν. Ενώ φέτος βλέπεις τη Μάντσεστερ Σίτι και τη Ρεάλ Μαδρίτης, τις ομάδες που κατέκτησαν τα δύο τελευταία Τσάμπιονς Λιγκ, να κινδυνεύουν ακόμα και με αποκλεισμό από την πρώτη φάση! Και μαζί τους να ιδρώνουν σε κάθε αγωνιστική να κάνουν βαθμό ή βαθμούς θηρία όπως η Μπάγερν Μονάχου, η Παρί, η Γιουβέντους κ.λπ.
Στην πρώτη οκτάδα της κατάταξης μετά την πέμπτη αγωνιστική της League Phase βρίσκονται καλές ομάδες: όσο πηγαίνουν προς την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης οι καλοί ξεχωρίζουν. Αλλά οι καλοί φέτος είναι αυτοί που βασίζονται κυρίως σε παίκτες που τρέχουν. Οι Μονακό, Αρσεναλ, Λεβερκούζεν, Αταλάντα, Μπορούσια Ντόρτμουντ, Ιντερ, Μπαρτσελόνα που βρίσκονται στην οκτάδα πίσω από τη μόνη πρώτη και μόνη βέβαιη για πρόκριση Λίβερπουλ έχουν αυτό το κοινό: είναι ομάδες που μοχθούν, πρεσάρουν και παλεύουν – άλλες σκοράρουν πολύ (η Αταλάντα, η Μπάρτσα, η Λεβερκούζεν, η Αρσεναλ) άλλες δέχονται γκολ δύσκολα – η Ιντερ που δεν έχει δεχτεί ούτε ένα είναι ομάδα που πορεύεται με όπλο την άμυνά της. Αλλά επίθεση κι άμυνα μαζί έρχονται με πολλή δουλειά. Το εφετινό Τσάμπιονς Λιγκ δεν είναι ακριβώς παραρέλα αστεριών.
Οι σολίστες ζορίζονται και για αυτό ζορίζεται και η Ρεάλ Μαδρίτης. Με τον Εμπαπέ μπλοκαρισμένο κάπου στα αριστερά, τον Μπέλιγχαμ άφαντο, τον Βινίσιους και τον Ροντρίγκο τραυματίες, η Βασίλισσα, η κατεξοχήν ομάδα αστεριών στην Ευρώπη, δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα απέναντι στη μαχητική Λίβερπουλ. Ειδικά όταν ο στρεσαρισμένος Εμπαπέ χάνει και πέναλτι. Η Ρεάλ, κάτοχος του τίτλου, για να μην μπει σε περιπέτειες χρειάζεται δυο νίκες στα τρία τελευταία ματς. Μπορεί να τις βρει. Αλλά μοιάζει απίθανο να φτάσει στην πρώτη οκτάδα.
Υπάρχουν ωστόσο πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα από τους μαθηματικούς υπολογισμούς στο εφετινό Τσάμπιονς Λιγκ. Μεταξύ τριών βαθμών (από την Αταλάντα που έχει 11 βαθμούς μέχρι τη Σέλτικ που έχει 8) υπάρχουν 16 ομάδες: είναι αδύνατο σήμερα να γίνει πρόβλεψη για την τελική βαθμολογία! Πόσο μάλλον όταν οι ανατροπές στη διάρκεια των αγώνων είναι ασταμάτητες. Η περίπτωση των δύο ολλανδικών ομάδων είναι ενδεικτική. Η Φέγενορντ την Τρίτη στο Ετιχαντ έβαλε τρία γκολ στη Μάντσεστερ Σίτι σε ένα τέταρτο μετατρέποντας το εις βάρος της 0-3 σε 3-3. Μια μέρα αργότερα η PSV ανέτρεψε το σε βάρος της 0-2 από τη Σαχτάρ κερδίζοντας με 3-2 τους Ουκρανούς: το έκανε πετυχαίνοντας τρία γκολ στα έξι τελευταία λεπτά του αγώνα. Και οι δύο ομάδες δεν συγκαταλέγονται μεταξύ των φαβορί της διοργάνωσης, αλλά το κατόρθωμά τους μαρτυρά πως κανείς δεν αφήνει ευκαιρία να πάει χαμένη. Είναι έτσι το format ώστε ο Ερυθρός Αστέρας και η Στουρμ Γκρατς που μόλις πέτυχαν την πρώτη τους νίκη (ο πρώτος κόντρα στη Στουτγάρδη, η δεύτερη απέναντι στην Τζιρόνα) μπορούν να ελπίζουν ακόμη και σε πρόκριση! Αμφιβάλλω αν θα τα καταφέρουν, όμως κανείς δεν μπορεί να τους απαγορεύσει να αισιοδοξούν.
Ενα τέτοιο σύστημα είναι λογικό να παράγει περισσότερα δράματα. Ο Πεπ Γκουαρντιόλα εμφανίστηκε με γρατζουνιές στο πρόσωπο – σημάδι ότι κάτι συνέβη στα αποδυτήρια. Ο Κάρλο Αντσελότι είπε πως η Ρεάλ Μαδρίτης έκανε ό,τι μπορούσε κόντρα στη Λίβερπουλ και πως τη συγκεκριμένη στιγμή (στα τέλη Νοεμβρίου!) η μόνη της φιλοδοξία είναι να συνεχίσει στον επόμενο γύρο. Ενδεχομένως του χρόνου όλα θα είναι διαφορετικά. Οι δυνατές ομάδες θα έχουν εικόνα για το πόσοι βαθμοί χρειάζονται και θα επιδιώξουν να τους κερδίσουν γρήγορα. Αλλά φέτος το χτυποκάρδι των ισχυρών κάνει τη διοργάνωση εντυπωσιακά ενδιαφέρουσα.
Βέβαια όλα αυτά είναι για όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο που παίζεται στον αγωνιστικό χώρο – μάλλον δεν είναι για εμάς. Εμείς ζούμε σε μια χώρα όπου το θέμα της ημέρας είναι ότι παράγοντες του Αρη ειδοποίησαν τον υφυπουργό Μεταφορών Νίκο Ταχιάο ότι μπορεί να γίνουν επεισόδια από οπαδούς της ομάδας του την ώρα των εγκαινίων του μετρό στη Θεσσαλονίκη: πραγματικά δεν ξέρω αν υπάρχει χώρα στον κόσμο που θα μπορούσε να υπάρξει μια τέτοια είδηση. Οτι ο πρόεδρος του Αρη, κατά δική του δήλωση, θα λειτουργούσε και ως ντετέκτιβ (!) είναι από τα απίθανα. Ακόμα πιο πολύ απίθανη είναι η εξής σύμπτωση: μετά την ενημέρωση για επεισόδια (δηλαδή μετά την απειλή ότι μπορεί η εκδήλωση να χαλάσει…) το Εφετείο δέχτηκε το αίτημα του Αρη για αναβολή της ποινής των δύο αγωνιστικών με τις οποίες τιμωρήθηκε από τη ΔΕΑΒ και ως εκ τούτου ο Αρης θα αγωνιστεί με την ΑΕΚ για το Κύπελλο με κόσμο στο γήπεδό του. Ποιος άραγε δεν σκέφτηκε ότι οι δύο ιστορίες έχουν σχέση; «Οποιος πιστεύει στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης» είναι η απάντηση. Το γιατί αυτό δεν το πιστεύει κανείς δεν έχει σημασία…