Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε το απόγευμα του Σαββάτου (21/9) και πραγματοποίησε πορεία μνήμης και διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, που συμπληρώνει σήμερα έξι χρόνια.
Συγκέντρωση και πορεία μνήμης στην Αθήνα, στη συμπλήρωση έξι ετών από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Το συγκινητικό μήνυμα της μαμάς του.
Αρχικά οι 800 περίπου διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στο σημείο που έπεσε νεκρός ο Ζακ Κωστόπουλος, έξω από κοσμηματοπωλείο στην οδό Γλαδστώνος και στη συνέχεια πραγματοποίησαν πορεία μέχρι το Σύνταγμα.
Ο 33χρονος ακτιβιστής της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας άφησε την τελευταία του πνοή στο πεζοδρόμιο έξω από το κοσμηματοπωλείο της οδού Γλάδστωνος, μετά το διπλό λιντσάρισμά του μέχρι θανάτου σε δημόσια θέα, το μεσημέρι της 21ης Σεπτεμβρίου του 2018.
Υπενθυμίζεται ότι ο κοσμηματοπώλης και ο μεσίτης κρίθηκαν ομόφωνα ένοχοι, για την κατηγορία της θανατηφόρου σωματικής βλάβης.
Οι τακτικοί δικαστές με την απόφασή τους έκριναν πως ο μεσίτης που καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 6 ετών για το κακούργημα της θανατηφόρας σκοπούμενης σωματικής βλάβης, θα πρέπει να εκτίσει την υπόλοιπη ποινή του, αφού μέχρι σήμερα έχει μείνει στη φυλακή μόλις 2 μήνες.
Ως προς τον καταδικασθέντα κοσμηματοπώλη, ο οποίος καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 5 ετών, αποφασίστηκε να συνεχίσει να εκτίει κατ’οίκον την ποινή του, καθώς είναι 80 ετών. Το ίδιο είχε αποφασίσει και το πρωτόδικο δικαστήριο.
Παρόλο που το πόρισμα της ΕΔΕ για τους αστυνομικούς έκανε λόγο για άσκοπη βία απέναντι σ’ έναν άνθρωπο ακίνδυνο, καταλήγοντας ότι τα πειθαρχικά παραπτώματα που τελέστηκαν αποτελούν «δημόσιο σκάνδαλο», οι τέσσερις αστυνομικοί που τελικά κάθισαν στο εδώλιο δικαστηρίου αθωώθηκαν για το αδίκημα της θανατηφόρας σωματικής βλάβης. Η απόφαση ελήφθη κατά πλειοψηφία (4-3) καθώς η πρόεδρος και δύο ένορκοι είχαν την άποψη πως θα πρέπει να καταδικαστούν για το αδίκημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης.
«Έξι χρόνια πέρασαν. Όμως ακόμα ηχούν τα γυαλιά που σπάνε, ακόμα πλανάται η μυρωδιά του αίματος στον αέρα, ακόμα ακούγονται οι φωνές και οι σιωπές και τα καταραμένα πόδια δεν σταμάτησαν ποτέ να κλωτσάνε.
Οι εικόνες ζωντανές, αδηφάγες ανοίγουν ματωμένες χαρακιές μέσα μου κι ένα κομμάτι της καρδιάς μου έμεινε σε εκείνο το πεζοδρόμιο τσαλαπατημένο να αιμορραγεί.
Εξι χρόνια πέρασαν κι ο αγώνας μας για δικαίωση δεν σταμάτησε στιγμή. Η δικαστική δικαίωση ήρθε αργοπορημένη και μικρή. Ο Ζακ ήταν θύμα ρατσισμού και αστυνομικής βίας. Ζήτησε βοήθεια και του έδωσαν θάνατο.Οι δολοφόνοι του αντιμετωπίστηκαν με επιείκεια από την αστυνομία και τη δικαιοσύνη.
Η μνήμη του Ζακ είναι ζωντανή και έχει γραφτεί στην ιστορία. Και μέσα στις καρδιές όσων τον αγαπούν είναι αθάνατος.
Κι εμείς οι υπόλοιποι, οι Άνθρωποι, μείναμε να συνεχίσουμε τον αγώνα και να ονειρευομαστε τον κόσμο που ο Ζακ/η Zackie ήθελε να χτίσει.
Η μαμά».